نامۀ ۲۲ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

نامۀ ۲۲ نهج البلاغه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۰

۱۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
-==مقدمه==
 * [[نامه]] ۲۲ پندی است که [[امام]] {{ع}} با پسر عم خویش در میان می‌گذارد. آنچه از [[دنیا]] به [[آدمی]] می‌رسد یا از دست [[آدمی]] می‌رود، اعتبار چندانی ندارد، زیرا دنیای فانی در برابر [[زندگی]] جاودان [[آخرت]] اعتباری ندارد. از این‌رو [[آدمی]] نباید نسبت به آنچه از [[امور دنیا]] به‌دست می‌آورد، چندان شاد شود و دیگر آن‌که نباید درباره [[امور دنیا]] که از دست رفته است، بسیار افسوس خورد. [[امام]] {{ع}} [[شادی]] و [[اندوه]] [[آدمی]] را به سمت و سوی سود یا زیان اخروی سوق می‌دهد. [[عبدالله بن عباس]] می‌گوید پس از سخن [[رسول الله]] {{صل}} از هیچ سخنی بدین اندازه سود نبرده‌ام<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
-*افزون بر [[سیدرضی]]، بسیاری از [[محدثان]] این [[نامه]] را [[روایت]] کرده‌اند، به‌گونه‌ای که این [[حدیث]] را می‌توان جزو [[احادیث متواتر]] برشمرد، از جمله: [[نصر بن مزاحم]] در کتاب وقعة الصفین، [[بلاذری]] در کتاب انساب الاشراف و [[شیخ کلینی]] در کتاب روضة من [[الکافی]]<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
+* افزون بر [[سیدرضی]]، بسیاری از [[محدثان]] این [[نامه]] را [[روایت]] کرده‌اند، به‌گونه‌ای که این [[حدیث]] را می‌توان جزو [[احادیث متواتر]] برشمرد، از جمله: [[نصر بن مزاحم]] در کتاب وقعة الصفین، [[بلاذری]] در کتاب انساب الاشراف و [[شیخ کلینی]] در کتاب روضة من [[الکافی]]<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
-==فرازی از [[نامه]]==
+== فرازی از [[نامه]] ==
-*اما بعد، گاه [[آدمی]] را دست یافتن به چیزی که برای او مقدر بوده، شادمان می‌سازد و گاه از دست دادن چیزی که دست یافتن به آن برایش مقدر نبوده است، [[غمگین]] می‌کند. پس باید [[شادمانی]] تو به چیزی باشد که برای آخرتت به‌دست آورده‌ای و اندوهت برای چیزی باشد که از آخرتت از دست داده‌ای، به آنچه از [[دنیا]] آورده‌ای فراوان [[شادی]] مکن و بر آنچه از دنیایت از دست می‌دهی، [[تأسف]] مخور و [[زاری]] مکن و باید همه هم تو منحصر به کارهای پس از [[مرگ]] باشد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
+* اما بعد، گاه [[آدمی]] را دست یافتن به چیزی که برای او مقدر بوده، شادمان می‌سازد و گاه از دست دادن چیزی که دست یافتن به آن برایش مقدر نبوده است، [[غمگین]] می‌کند. پس باید [[شادمانی]] تو به چیزی باشد که برای آخرتت به‌دست آورده‌ای و اندوهت برای چیزی باشد که از آخرتت از دست داده‌ای، به آنچه از [[دنیا]] آورده‌ای فراوان [[شادی]] مکن و بر آنچه از دنیایت از دست می‌دهی، [[تأسف]] مخور و [[زاری]] مکن و باید همه هم تو منحصر به کارهای پس از [[مرگ]] باشد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
 == منابع ==