نفی ارهاب در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[روابط]] [[ایمانی]]، روابطی مبتنی بر [[دوستی]] و [[الفت]] است، و نه [[ارعاب]] و [[اعمال قدرت]]. آنان که با ایجاد [[ترس]] در [[دل]] [[مردمان]] و [[برادران]] خویش، کار خود را به پیش می‌برند، از [[اخوت]] بهره‌ای ندارند. در روابط [[برادری]] حتی جای نگاهی از سر [[تخویف]] وجود ندارد. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} که [[پیروان]] خود را به برادری [[حقیقی]] خوانده، فرموده است: {{متن حدیث|مَنْ نَظَرَ إِلَى‏ مُؤْمِنٍ‏ نَظْرَةً لِيُخِيفَهُ‏ بِهَا أَخَافَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ}}<ref>«هر کس به مؤمنی نگاهی افکند که او را بترساند، خدای متعال در روزی که سایه‌ای [از رحمت و پناهگاهی] جز سایه [رحمت] او نیست او را بترساند». الکافی، ج۲، ص۳۶۸؛ جامع الاخبار، ص۱۷۲.</ref>.

کسی که با اعمال قدرت، مؤمنی را بترساند و بخواهد او را [[آزار]] دهد، چه موفق شود و چه نشود خود را دوزخی کرده است، چنان که از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: {{متن حدیث|مَنْ رَوَّعَ‏ مُؤْمِناً بِسُلْطَانٍ‏ لِيُصِيبَهُ‏ مِنْهُ مَكْرُوهٌ فَلَمْ يُصِبْهُ فَهُوَ فِي النَّارِ وَ مَنْ رَوَّعَ‏ مُؤْمِناً بِسُلْطَانٍ‏ لِيُصِيبَهُ‏ مِنْهُ مَكْرُوهٌ فَأَصَابَهُ فَهُوَ مَعَ فِرْعَوْنَ وَ آلِ فِرْعَوْنَ فِي النَّارِ}}<ref>«کسی که مؤمنی را از حاکم (قدرت حکومت) بترساند به این که از جانب آن حاکم به او بدی می‌رسد، هرچند که نرسد، او در آتش است؛ و کسی که مؤمنی را از حاکم (قدرت حکومت) بترساند به این که از جانب آن به او بدی می‌رسد و برسد با فرعون و پیروان فرعون در آتش است». الکافی، ج۲، ص۳۶۸؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۳۰۳؛ الاختصاص، ص۲۳۸-۲۳۹؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۶۱۴.</ref>.