نیایش بیست و پنجم: تفاوت میان نسخه‌ها

نیایش بیست و پنجم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۰

۱۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
-==مقدمه==
 این [[نیایش]] آن [[حضرت]] درباره [[فرزندان]] خود است.
-فرزندان استمرار [[زندگی]] [[پدر]] و [[مادر]] و ادامه‌دهندگان [[راه]] آنان هستند. از این‌روست که [[پیامبران]] و [[صالحان]] به فرزندان و [[نسل]] خود زیاد [[دعا]] می‌کردند. [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} می‌گوید: {{متن قرآن|رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ}}<ref>«پروردگارا (فرزندی) از شایستگان به من ببخش!» سوره صافات، آیه ۱۰۰.</ref>. و حضرت [[زکریا]] می‌گوید: {{متن قرآن|رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ}}<ref>«پروردگارا! به من از سوی خویش فرزندی پاکیزه عطا کن که تو شنوای دعایی» سوره آل عمران، آیه ۳۸.</ref>.
+فرزندان استمرار [[زندگی]] [[پدر]] و [[مادر]] و ادامه‌دهندگان [[راه]] آنان هستند. از این‌روست که [[پیامبران]] و [[صالحان]] به فرزندان و [[نسل]] خود زیاد [[دعا]] می‌کردند. [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} می‌گوید: {{متن قرآن|رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ}}<ref>«پروردگارا (فرزندی) از شایستگان به من ببخش!» سوره صافات، آیه ۱۰۰.</ref>. و حضرت [[زکریا]] می‌گوید: {{متن قرآن|رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ}}<ref>«پروردگارا! به من از سوی خویش فرزندی پاکیزه عطا کن که تو شنوای دعایی» سوره آل عمران، آیه ۳۸.</ref>.
 مادر [[مریم]] می‌گوید: {{متن قرآن|وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ}}<ref>«و او و نسل او را از شیطان رانده به پناه تو می‌آورم» سوره آل عمران، آیه ۳۶.</ref>.
 [[قرآن]] دعای [[بندگان]] [[خدای رحمان]] در [[حق]] فرزندانشان را نیز چنین [[نقل]] می‌کند: {{متن قرآن|رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا}}<ref>«پروردگارا! به ما از همسران و فرزندانمان روشنی دیدگان ببخش و ما را پیشوای پرهیزگاران کن» سوره فرقان، آیه ۷۴.</ref>.
-و اما در [[صحیفه]] [[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} با [[دنیایی]] از [[شفقت]] و [[مهربانی]]، ابتدا [[حفظ]] و نگهداری فرزندانش را از [[خدا]] می‌خواهد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِبَقَاءِ وُلْدِي‏ وَ بِإِصْلَاحِهِمْ‏ لِي و بِإِمْتَاعِي بِهِمْ...}}؛ «ای [[خداوند]]، بر من [[احسان]] کن و فرزندانم را برایم باقی گذار و [[شایستگی]] بخش و مرا از ایشان بهره‌مند گردان. ای خداوند، برای من، عمرشان دراز نمای و بر زندگی‌شان بیفزای. خردسالشان را پرورش ده. ناتوانشان توانا گردان. تنشان و دینشان و اخلاقشان به [[سلامت]] دار. در جانشان و جسمشان و در هر کار از کارهایشان که روی در من دارد، [[عافیت]] بخش».
+و اما در [[صحیفه]] [[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} با [[دنیایی]] از [[شفقت]] و [[مهربانی]]، ابتدا [[حفظ]] و نگهداری فرزندانش را از [[خدا]] می‌خواهد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِبَقَاءِ وُلْدِي‏ وَ بِإِصْلَاحِهِمْ‏ لِي و بِإِمْتَاعِي بِهِمْ...}}؛ «ای [[خداوند]]، بر من [[احسان]] کن و فرزندانم را برایم باقی گذار و [[شایستگی]] بخش و مرا از ایشان بهره‌مند گردان. ای خداوند، برای من، عمرشان دراز نمای و بر زندگی‌شان بیفزای. خردسالشان را پرورش ده. ناتوانشان توانا گردان. تنشان و دینشان و اخلاقشان به [[سلامت]] دار. در جانشان و جسمشان و در هر کار از کارهایشان که روی در من دارد، [[عافیت]] بخش».
-آن‌گاه، [[امام سجاد]]{{ع}} از خدا می‌خواهد که فرزندانش افرادی [[نیکوکار]]، باتقوا، صاحب [[بصیرت]]، شنوای حق، [[مطیع خدا]]، [[دوست]] [[دوستان]] خدا و [[دشمن]] [[دشمنان خدا]] باشند. این [[خصال]] در واقع [[اهداف]] [[تربیت اسلامی]] فرزندان را به نمایش می‌گذارد. سپس به [[تعاون]] و [[همکاری]] فرزندان نسبت به [[والدین]] اشاره می‌کند: «بارخدایا، بازوی من به نیروی فرزندانم توانا گردان و به آنان، نابسامانی‌های من به سامان آور و به ایشان، شمار [[یاران]] من فزونی ده و مجلس من به وجود ایشان بیارای و نام من به ایشان زنده دار و در غیاب من ایشان را کارساز من گردان و به ایشان یاریم ده که بر [[حاجت]] خود دست یابم. ای [[خداوند]]، چنان کن که [[فرزندان]] من [[دوستدار]] من باشند و بر من مهر ورزند. روی دلشان با من باشد و در [[یاری]] من [[پایدار]] باشند».
+آن‌گاه، [[امام سجاد]] {{ع}} از خدا می‌خواهد که فرزندانش افرادی [[نیکوکار]]، باتقوا، صاحب [[بصیرت]]، شنوای حق، [[مطیع خدا]]، [[دوست]] [[دوستان]] خدا و [[دشمن]] [[دشمنان خدا]] باشند. این [[خصال]] در واقع [[اهداف]] [[تربیت اسلامی]] فرزندان را به نمایش می‌گذارد. سپس به [[تعاون]] و [[همکاری]] فرزندان نسبت به [[والدین]] اشاره می‌کند: «بارخدایا، بازوی من به نیروی فرزندانم توانا گردان و به آنان، نابسامانی‌های من به سامان آور و به ایشان، شمار [[یاران]] من فزونی ده و مجلس من به وجود ایشان بیارای و نام من به ایشان زنده دار و در غیاب من ایشان را کارساز من گردان و به ایشان یاریم ده که بر [[حاجت]] خود دست یابم. ای [[خداوند]]، چنان کن که [[فرزندان]] من [[دوستدار]] من باشند و بر من مهر ورزند. روی دلشان با من باشد و در [[یاری]] من [[پایدار]] باشند».
 در عبارت دیگر از [[خدای بزرگ]] [[توفیق]] [[تربیت]] آنان را چنین می‌طلبد: «بارخدایا، مرا به تربیت ایشان و [[تأدیب]] ایشان و [[نیکی]] و [[مهربانی]] در [[حق]] ایشان یاری فرمای».
 موضوع مهم دیگری که دغدغه [[امام]] است مصون ماندن فرزندان از [[نفوذ]] [[شیطان]] در آنها است: «ای خداوند، مرا و [[نسل]] مرا از شیطان رجیم در [[پناه]] خود دار. اگر ما از او [[غافل]] شویم او از ما غافل نشود. اگر ما فراموشش کنیم او ما را فراموش نکند. [[عقاب]] تو را در نظر ما ناچیز می‌نماید و ما را از دیگری جز تو [[بیم]] می‌دهد. اگر آهنگ [[گناه]] کنیم، در ارتکاب آن دلیرمان گرداند و اگر آهنگ کاری [[شایسته]] کنیم، از گزاردن آن بازِمان دارد. برای ما هرچه می‌طلبد [[هواهای نفسانی]] است و به هرچه اشارت می‌کند [[اعمال]] شبهه‌آمیز، اگر [[وعده]] دهد، وعده‌اش [[دروغ]] است و اگر آرزویی در [[دل]] ما برانگیزد، خود به خلاف آن برخیزد. ای خداوند ما، اگر مکرش را از ما باز نگردانی، گمراهمان کند و اگر ما را از تبهکاری‌هایش در [[امان]] نداری، پای [[ثبات]] ما بلغزاند».
-در پایان [[امام سجاد]]{{ع}} برای همه خانواده‌های [[مؤمن]] و [[مسلمان]] [[دعا]] می‌کند و به ما هم [[آموزش]] می‌دهد که از مسئولیت‌های [[اجتماعی]] خود غافل نشویم: «همه مردان مسلمان و [[زنان]] مسلمان و همه مردان مؤمن و زنان مؤمن را در این [[جهان]] گذران و آن جهان [[آینده]]، هرچه برای خود و فرزندانم از تو [[طلب]] داشته‌ام [[عنایت]] فرما، زیرا تو نزدیکی و [[اجابت]] کننده‌ای، تو [[شنوایی]] و [[دانایی]]، عفوکننده‌ای و آمرزنده‌ای، تو [[مشفق]] و [[مهربانی]]. ما را در این [[دنیا]] [[نیکی]] ده و در [[آخرت]] نیکی ده و از [[عذاب]] [[آتش]] [[حفظ]] فرما».<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش بیست و پنجم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۷۲.</ref>
+در پایان [[امام سجاد]] {{ع}} برای همه خانواده‌های [[مؤمن]] و [[مسلمان]] [[دعا]] می‌کند و به ما هم [[آموزش]] می‌دهد که از مسئولیت‌های [[اجتماعی]] خود غافل نشویم: «همه مردان مسلمان و [[زنان]] مسلمان و همه مردان مؤمن و زنان مؤمن را در این [[جهان]] گذران و آن جهان [[آینده]]، هرچه برای خود و فرزندانم از تو [[طلب]] داشته‌ام [[عنایت]] فرما، زیرا تو نزدیکی و [[اجابت]] کننده‌ای، تو [[شنوایی]] و [[دانایی]]، عفوکننده‌ای و آمرزنده‌ای، تو [[مشفق]] و [[مهربانی]]. ما را در این [[دنیا]] [[نیکی]] ده و در [[آخرت]] نیکی ده و از [[عذاب]] [[آتش]] [[حفظ]] فرما».<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش بیست و پنجم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۷۲.</ref>
 == جستارهای وابسته ==