نیایش ششم: تفاوت میان نسخه‌ها

[[نیایش]] آن [[حضرت]] است به هنگام [[صبح و شام]].

[[روز]] و [[شب]] دو [[آیه]] از [[آیات]] خداست: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ}}<ref>«و شب و روز را دو نشانه قرار دادیم» سوره اسراء، آیه ۱۲.</ref>. در [[قرآن کریم]] سوره‌ای به نام روز ([[ضحی]]<ref>ضحی، زمان پخش شدن شعاع خورشید و امتداد یافتن روز است (مفردات راغب اصفهانی).</ref>) و سوره‌ای به نام شب (لیل) آمده و بارها به این دو [[نشانه]] [[قدرت الهی]] [[سوگند]] خورده است. هم‌چنین در [[قرآن]] به هنگام [[صبح]] سوگند یاد شده است<ref>{{متن قرآن|وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ}} «و به بامداد چون بردمد» سوره تکویر، آیه ۱۸.</ref>.

{{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ بِقُوَّتِهِ، وَ مَيَّزَ بَيْنَهُمَا بِقُدْرَتِهِ‏، وَ جَعَلَ‏ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَدّاً مَحْدُوداً، وَ أَمَداً مَمْدُوداً...}}؛ «[[حمد]] و [[سپاس]] خداوندی را که به [[قوت]] خود شب و روز را بیافرید و به [[قدرت]] خویش آن دو را از یکدیگر فرق نهاد و هر یک را حدی محدود و زمانی معین قرار داد. به تقدیر خویش از یکی می‌کاهد و بر دیگری می‌افزاید و بر یکی می‌افزاید و از دیگری می‌کاهد، تا بندگانش را توان به‌دست آوردن قوت باشد و امکان پرورش. شب را بیافرید تا بندگانش در آن از [[رنج]] و تلاش بیاسایند و آن را به مثابه پوششی گردانید تا در آن به [[خواب]] راحت روند؛ تنشان بدان آسوده شود و نیرو گیرد و خود به [[لذت]] و کامیابی رسند. روز را بیافرید تا در [[روشنایی]] آن به [[طلب]] [[فضل]] و [[نعمت]] خداوندی پردازند و [[رزق]] او را به چنگ آورند».

آنگاه امام به [[سیطره]] [[خداوند]] بر موجودات و انسان این‌گونه اشاره می‌کند: «ما و همه چیزها جملگی صبح کردیم و همه از آن توایم: از [[آسمان]] و [[زمین]] و هر چه در آن دو نهاده‌ای، از آرمیده و [[جنبنده]] و [[ایستاده]] و رونده و هر چه بر هواست و هر چه درون [[زمین]] است. صبح کردیم و همه در قبضه [[قدرت]] توایم».

و مجدداً [[خدای بزرگ]] را [[ستایش]] کرده و دست نیاز بلند می‌کند: «خداوندا، ما را در این روز، از [[حسنات]] پاداشی جزیل [[عنایت]] کن و از [[سیئات]] دور بدار. بامداد و شامگاهش را برای ما پر از [[سپاس]] و ستایش و [[پاداش]] و [[ثواب]] و [[بخشش]] و [[نیکی]] گردان».

و روزی این چنین را از خدا تمنا می‌کند. {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَفِّقْنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا وَ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ فِي‏ جَمِيعِ‏ أَيَّامِنَا لِاسْتِعْمَالِ‏ الْخَيْرِ...}}؛ «بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را در این روز و این [[شب]] و هر روز به انجام دادن [[کارهای نیک]] و دوری از [[کارهای ناپسند]] [[توفیق]] ده و به [[شکر]] [[نعمت‌ها]] و [[پیروی]] از [[سنت‌ها]] و دوری از [[بدعت‌ها]] و [[امربه معروف و نهی از منکر]] و پاسداشت [[اسلام]] و [[نکوهش]] [[باطل]] و [[خوار]] داشت آن، و [[نصرت]] [[حق]] و [[عزیز]] داشتن آن و [[راهنمایی]] گمگشتگان و [[یاری]] [[ناتوانان]] و فریادرسی ستمدیگان، [[توفیق]] ده».

بارها در [[قرآن]] آمده که [[شب]] برای استراحت و [[آرامش]] و [[روز]] برای کار و فعالیت و تأمین [[زندگی]] است: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا * وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا}}<ref>«و شب را پوشش گرداندیم * و روز را زمان (تلاش برای) معاش نهادیم» سوره نبأ، آیه ۱۰-۱۱.</ref>.

[[خواندن]] این دعا در هر روز و شب رابطه ما را با [[خداوند]] عاشقانه‌تر و رابطه ما را با زندگی جدی‌تر می‌کند. [[سعی]] می‌کنیم با [[استمداد]] از خداوند برای خود برنامه داشته باشیم و [[فرصت‌ها]] و تهدیدها را در نظر بگیریم و پیوسته حرکت خود را به سمت [[هدف]] رصد کنیم.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ صحیفه سجادیه، ترجمه حسین انصاریان، انتشارات پیام آزادی، تهران، ۱۳۸۲؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش ششم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۴۴.</ref>