گواهی در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

«[[شهادت]]» به معنای حضور و [[آگاهی]] است و «[[شاهد]]» کسی است که به وسیله چشم و به صورت حضوری امری را دیده و از طریق این [[مشاهده]] بر آن اشراف و اطلاع یافته است. «[[شهید]]» به معنای شاهد، یعنی کسی که به واسطه حضور و مشاهده مستقیم چیزی، به آن [[علم]] پیدا می‌کند<ref>النهایة فی غریب الحدیث و الأثر (ط، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، ۱۳۶۷ ه. ش)، ج۲، ص۵۱۳.</ref>. هنگامی‌که «شهید بر چیزی» در [[امور معنوی]] به کار می‌رود، به معنای کسی است که به واسطه اشراف و احاطه بر معلوم، حضوراً برآن علم پیدا کرده است. هنگامی که این واژه در مورد [[خداوند]] و یا [[اولیاء الهی]] {{عم}} به کار می‌رود، مراد از آن مطلق [[شهود]] و احاطه بر [[اعمال]] و نیّات و [[اعتقادات]] و کیفیت [[سلوک]] آنها در طریق [[حق]] است؛ این مقامی است که تنها برای [[مخلَصین]] از [[بندگان الهی]] که از همه [[رذائل]] [[پاک]] شده‌اند و دائماً در توجه [[خالص]] به [[پروردگار]] هستند حاصل می‌شود<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۲۸.</ref>.