نامۀ ۵۷ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
== مقدمه ==
 
==مقدمه==
* [[امام]] {{ع}} وقتی خبر عزیمت [[یاران]] [[جمل]] را از [[مکه]] به سمت [[بصره]] شنید و از [[نیت]] آن‌ها [[آگاهی]] یافت، به همراه عده‌ای از [[یاران]] و برای [[مذاکره]] و بازداشتن آن‌ها از [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که [[امام]] به منطقه [[رَبَذه]] رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به [[بصره]] [[آگاهی]] یافت و در نامه‌ای به [[کوفیان]] از آن‌ها برای [[یاری]] [[حق]] [[یاری]] طلبید. زمان صدور [[نامه]] سال ۳۶ ق است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
* [[امام]] {{ع}} وقتی خبر عزیمت [[یاران]] [[جمل]] را از [[مکه]] به سمت [[بصره]] شنید و از [[نیت]] آن‌ها [[آگاهی]] یافت، به همراه عده‌ای از [[یاران]] و برای [[مذاکره]] و بازداشتن آن‌ها از [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که [[امام]] به منطقه [[رَبَذه]] رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به [[بصره]] [[آگاهی]] یافت و در نامه‌ای به [[کوفیان]] از آن‌ها برای [[یاری]] [[حق]] [[یاری]] طلبید. زمان صدور [[نامه]] سال ۳۶ ق است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
==فرازی از [[نامه]]==
== فرازی از [[نامه]] ==
*اما بعد، من از [[جایگاه]] قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من [[تجاوز]] شده. در هر صورت من [[خدا]] را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه [[حق]] وادارند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
* اما بعد، من از [[جایگاه]] قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من [[تجاوز]] شده. در هر صورت من [[خدا]] را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه [[حق]] وادارند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش