الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
[[اهداف قیام امام حسین| اهداف قیام امام حسین]] یکی از مباحث مهم در بررسی [[حادثه عاشورا]]، [[شناخت]] اهداف قیام امام حسین {{ع}} در این حادثه بزرگ است. تحلیل این حادثه، به شکل گسترده آن، بیشتر در دوران معاصر و هم [[زمان]] با شکل‌گیری جنبش‌های [[اجتماعی]] و مذهبی انجام گرفته و در این فاصله زمانی کوتاه، آرای متفاوتی عرضه شده است.  
'''[[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی علیه‌السلام]]''' پیشوای دوم [[مسلمانان]]، در نیمه [[ماه رمضان]] [[سال سوم هجری]] قمری در [[مدینه]] متولد شد. پدر ایشان [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} و مادرشان [[حضرت زهرا]] {{س}} است. کنیه حضرت، ابومحمد و [[القاب]] فراوانی همانند تقی، زکی و مجتبی به ایشان نسبت داده‌اند. [[امام حسن]]{{ع}} بردبار و متین بود. در [[گشایش]] [[مشکلات]] دیگران پیشگام بود. با بی‌ادبان به خود، بسیار مناسب [[رفتار]] می‌کرد، به گونه‌ای که مایه شرمندگی آنان می‌شد. سه بار برای [[خدا]] نیمی از [[دارایی]] خود را به [[فقیران]] بخشید. پیاده بسیار به [[حج]] می‌رفت.


در یک تقسیم اهداف قیام امام حسین {{ع}} را می‌توان به موارد زیر تقسیم نمود:
[[امام حسن]]{{ع}} هشت ساله بود که جد گرامی‌اش از [[دنیا]] رفت. در دوران [[خلافت ابوبکر]] و [[عمر]] از [[امام حسن]]{{ع}} در چندین موضوع یاد شده است. ایشان هنگام به [[خلافت]] رسیدن [[عثمان]] ، نزدیک ۲۰ سال داشت و مواضع [[سیاسی]] حضرت با پدرشان در این ایام همسو بود. هنگامی که [[شورش]] ضد [[عثمان]] اوج گرفت، [[امام حسن]]{{ع}} واسطه میان پدر و [[عثمان]] در پیام رسانی بود. [[امام]]{{ع}} در دوران [[خلافت علی]]{{ع}} در صحنه‌ها حضور یافت و در همه مقاطع، پدر را [[همراهی]] کرد و در هر سه جنگ [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] شرکت کرد. پس از [[شهادت]] پدر، امام حسن{{ع}} بر جنازه ایشان [[نماز]] خواند.
# [[زنده کردن اسلام]] و [[اصلاح جامعه]]، [[احیای سنت نبوی]] و [[سیره علوی]]: امام حسین {{ع}} در این زمینه فرمود: "من برای جاه‌طلبی و کام جویی و آشوب‌گری و [[ستم‌گری]] قیام نکردم، بلکه برای [[اصلاح]] در [[کار]] [[امت]] جدم قیام کردم و می‌‌خواهم [[امر به معروف و نهی از منکر]] و به شیوه جد و پدرم حرکت کنم".
# [[هدایت]] و آگاه ساختن مسلمانان: امام حسین {{ع}} در [[نامه]] خود به بزرگان [[بصره]] نوشت: "و من شما را به [[کتاب خدا]] و [[سنّت]] پیامبرش فرا می‌‌خوانم،؛ چراکه (این گروه) [[سنّت پیامبر]] {{صل}} را از بین برده و [[بدعت]] (در [[دین]]) را احیا کردند، اگر سخنانم را بشنوید و فرمانم را [[اطاعت]] کنید، شما را به [[راه راست]] هدایت می‌‌کنم".
# [[آزاد‌سازی اراده ملت]] از محکومیت [[سلطه]] و [[زور]] و [[حاکم ساختن حق]]: حضرت در [[کربلا]] به [[یاران]] خویش فرمود: "آیا نمی‌بینید که به [[حق]] عمل نمی‌شود و از [[باطل]] [[نهی]] نمی‌شود؟ براستی که [[مؤمن]] باید به [[مرگ]] و دیدار [[خدا]] روی آورد. پس من مرگ را جز [[سعادت]]، و [[زندگی]] با [[ستمگران]] را جز [[رنج]] و ملال نمی‌بینم".
# افشای ماهیت واقعی امویان و از بین بردن سلطه استبدادی آنان بر جهان اسلام: [[امام حسین]] {{ع}} در کربلا به یاران خویش فرمود: "آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل نهی نمی‌شود؟ براستی که مؤمن باید به مرگ و دیدار خدا روی آورد. پس من مرگ را جز سعادت، و زندگی با ستمگران را جز رنج و ملال نمی‌بینم". آن حضرت در [[نامه]] خود به بزرگان [[بصره]] نوشت: "و من شما را به [[کتاب خدا]] و [[سنّت]] پیامبرش فرا می‌‌خوانم،؛ چراکه (این گروه) [[سنّت پیامبر]] {{صل}} را از بین برده و [[بدعت]] (در [[دین]]) را احیا کردند، اگر سخنانم را بشنوید و فرمانم را [[اطاعت]] کنید، شما را به [[راه راست]] [[هدایت]] می‌‌کنم".
# اجرای قانون [[شرع]] و تأمین [[قسط و عدل]] و از بین بردن [[بدعت‌ها]] و [[کجروی‌ها]]: [[امام]] در نامه‌ای که همراه [[مسلم بن عقیل]] به [[کوفیان]] نوشت، [[رسالت]] [[امامت]] را اینگونه ترسیم فرمود: "به جانم [[سوگند]]! امام و [[پیشوا]] تنها کسی است که به [[کتاب خدا]] عمل کند و [[عدل و داد]] را بر پا دارد، [[دین حق]] را پذیرفته و خود را [[وقف]] [[راه خدا]] کند". آن حضرت همچنین در [[نامه]] خود به بزرگان [[بصره]] نوشت: "و من شما را به کتاب خدا و [[سنّت]] پیامبرش فرا می‌‌خوانم،؛ چراکه (این گروه) [[سنّت پیامبر]] {{صل}} را از بین برده و [[بدعت]] (در [[دین]]) را احیا کردند، اگر سخنانم را بشنوید و فرمانم را [[اطاعت]] کنید، شما را به [[راه راست]] [[هدایت]] می‌‌کنم".


<div class="mainpage_box_more">[[ اهداف قیام امام حسین|ادامه]]</div>
ایشان هنگام پذیرش [[خلافت]] ۳۷ سال داشت. عراقیان و حامیان [[امام علی]]{{ع}} با وی [[بیعت]] کردند؛ شمار بیعت‌کنندگان، ۴۰۰۰۰ تن ذکر شده است. زمانی که [[معاویه]] به سوی [[عراق]] حرکت کرد، [[امام حسن]]{{ع}} پس از [[آگاهی]] از این خبر، [[مردم]] را به [[جهاد]] و [[مقاومت]] فرا خواند و از آنها خواست که در لشکرگاه گردهم آیند؛ اما [[مردم]] واکنش مناسبی نشان ندادند. مجموع [[لشکریان]] [[امام حسن]]{{ع}} را ۲۰۰۰۰ تن یاد کرده‌اند که به فرماندهی [[عبیدالله بن عباس]] برای مقابله با سپاه معاویه و جلوگیری از پیشروی وی به مَسکِن اعزام شدند. سپاه معاویه را ۶۰۰۰۰ نفر تخمین زده‌اند. [[معاویه]] توانست با وعده‌هایی، شماری از [[اصحاب امام حسن]]{{ع}} از جمله [[عبیدالله بن عباس]] را به سوی خود بکشاند. ایشان بنا به مصالح اسلام و شرایط پیش‌آمده با [[معاویه]] [[صلح]] کرد.
 
پس از [[صلح]]، [[امام]] با مشایعت [[معاویه]] از [[کوفه]] به [[مدینه]] بازگشت و در آنجا بزرگ و [[سرپرست]] [[بنی‌هاشم]] بود و در امور با وی [[مشورت]] می‌شد.
 
مدت زمانی که از [[صلح امام حسن]]{{ع}} گذشت، [[معاویه]] دریافت مفاد صلحنامه به زیان اوست لذا در پی [[قتل]] امام برآمد و سر انجام جعده ـ همسر امام ـ دختر اشعث را [[فریب]] داد و به قتل امام حسن برانگیخت. جعده به امام [[زهر]] خورانید و امام{{ع}} روز ۲۸ صفر سال ۵۰ یا ۵۱ هجری قمری در چهل و هشت سالگی به [[شهادت]] رسید و در [[قبرستان بقیع]] مدفون شدند.
 
<div class="mainpage_box_more">[[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|ادامه]]</div>
۱۱۵٬۶۵۱

ویرایش