←علی {{ع}} از خلافت تا شهادت
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
حضرت در زمینه امور [[فقهی]] و [[قضایی]] مانند [[عهد]] [[دو خلیفه]] قبل از هیچ کمکی مضایقه نمی‌کرد<ref>تاریخ المدینة المنورة، ج۳، ص۹۶۷؛ المناقب، ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۷۰-۳۷۳.</ref> به گونه‌ای که عثمان ایشان را در این زمینه‌ها به [[مخالفت]] بسیار با خود متهم ساخت و گفت: {{عربی|إنك لكثير الخلاف علينا}}<ref>المناقب، این شهر آشوب، ج۲، ص۳۷۳.</ref>. حضرت نیز در مقابل چنین اعتراضاتی به وی می‌فرمود که از [[سنت رسول خدا]] {{صل}} برای [[رضایت]] هیچکس دست بر نمی‌دارم<ref>تاریخ المدینة المنورة، ج۳، ص۱۰۴۳؛ الطرائف، ج۲، ص۴۸۸.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[امام علی بن ابی‌طالب - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «امام علی بن ابی‌طالب»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۳۹۲-۴۲۱.</ref> | حضرت در زمینه امور [[فقهی]] و [[قضایی]] مانند [[عهد]] [[دو خلیفه]] قبل از هیچ کمکی مضایقه نمی‌کرد<ref>تاریخ المدینة المنورة، ج۳، ص۹۶۷؛ المناقب، ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۷۰-۳۷۳.</ref> به گونه‌ای که عثمان ایشان را در این زمینه‌ها به [[مخالفت]] بسیار با خود متهم ساخت و گفت: {{عربی|إنك لكثير الخلاف علينا}}<ref>المناقب، این شهر آشوب، ج۲، ص۳۷۳.</ref>. حضرت نیز در مقابل چنین اعتراضاتی به وی می‌فرمود که از [[سنت رسول خدا]] {{صل}} برای [[رضایت]] هیچکس دست بر نمی‌دارم<ref>تاریخ المدینة المنورة، ج۳، ص۱۰۴۳؛ الطرائف، ج۲، ص۴۸۸.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[امام علی بن ابی‌طالب - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «امام علی بن ابی‌طالب»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۳۹۲-۴۲۱.</ref> | ||
== | == علی {{ع}} از خلافت تا شهادت == | ||
{{همچنین|خلافت امام علی}} | |||
پس از کشته شدن خلیفۀ سوم، مردمِ به [[خانه علی]] {{ع}} [[هجوم]] آورده و از او خواستند [[خلافت ظاهری]] و [[حکومت]] را بر عهده بگیرد. آن حضرت هر چند ابتدا استنکاف کرده و [[دعوت]] آنان را نپذیرفت اما در نهایت با [[اصرار]] [[مردم]] و [[تمام شدن حجت]]، [[خلافت]] را قبول کرده و شصت و نه ماه [[حکومت]] کرد<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص ۳۹۸؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۹۷؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶.</ref>. [[امام]] {{ع}} رغبتی به [[پذیرش]] [[خلافت]] نداشت. ۲۵ سال از زمان [[پیامبر]] گذشته و بسیاری از [[ارزش‌ها]] دگرگون شده بود، شرایطی پیش آمده بود که [[اصلاح]] آنها از اولویت‌های [[حکومتی]] [[امام]] بود و شرایط را برای [[حکومت]] ایشان بسیار سخت می‌کرد. گفت‌وگوها بین امام و مردم مدتی به طول انجامید. [[مردم]] حاضر نبودند [[علی]] را کنار بگذارند. [[امام]] گفت اگر چنین است [[بیعت]] باید در [[مسجد]] صورت گیرد. [[امام]] در مورد [[هجوم]] [[مردم]] برای [[بیعت]] می‌فرماید: «بر سر من [[هجوم]] آوردند، آن‌سان که اشتران [[تشنه]] به آبشخور روی نهند؛ اشترانی که شترچران، مهار از سر زانوبند از پایشان گشوده باشد. به گونه‌ای که پنداشتم می‌خواهند مرا بکشند یا یکدیگر را در برابر من از پای درآورند»<ref>ر. ک: نهج البلاغه، خطبه ۵۳.</ref>. | پس از کشته شدن خلیفۀ سوم، مردمِ به [[خانه علی]] {{ع}} [[هجوم]] آورده و از او خواستند [[خلافت ظاهری]] و [[حکومت]] را بر عهده بگیرد. آن حضرت هر چند ابتدا استنکاف کرده و [[دعوت]] آنان را نپذیرفت اما در نهایت با [[اصرار]] [[مردم]] و [[تمام شدن حجت]]، [[خلافت]] را قبول کرده و شصت و نه ماه [[حکومت]] کرد<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص ۳۹۸؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۹۷؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶.</ref>. [[امام]] {{ع}} رغبتی به [[پذیرش]] [[خلافت]] نداشت. ۲۵ سال از زمان [[پیامبر]] گذشته و بسیاری از [[ارزش‌ها]] دگرگون شده بود، شرایطی پیش آمده بود که [[اصلاح]] آنها از اولویت‌های [[حکومتی]] [[امام]] بود و شرایط را برای [[حکومت]] ایشان بسیار سخت می‌کرد. گفت‌وگوها بین امام و مردم مدتی به طول انجامید. [[مردم]] حاضر نبودند [[علی]] را کنار بگذارند. [[امام]] گفت اگر چنین است [[بیعت]] باید در [[مسجد]] صورت گیرد. [[امام]] در مورد [[هجوم]] [[مردم]] برای [[بیعت]] می‌فرماید: «بر سر من [[هجوم]] آوردند، آن‌سان که اشتران [[تشنه]] به آبشخور روی نهند؛ اشترانی که شترچران، مهار از سر زانوبند از پایشان گشوده باشد. به گونه‌ای که پنداشتم می‌خواهند مرا بکشند یا یکدیگر را در برابر من از پای درآورند»<ref>ر. ک: نهج البلاغه، خطبه ۵۳.</ref>. | ||