دعوت عباسی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

با این [[وصف]]، تردیدی نیست که [[ایرانیان]]، [[خاصه]] [[اهل]] [[خراسان]]، بیش از دیگران در برابر [[دعوت عباسی]] [[گشاده‌رویی]] نشان داده‌اند و این [[حقیقت]] نشان می‌دهد که [[دعوت]] آنان با خواسته‌های ایرانیان [[هماهنگی]] و مطابقت داشته است؛ زیرا [[پیروزی]] آن [[نهضت]] ظاهراً اهداف طبقات مختلف [[جامعه]] رنجیده و [[تحقیر]] شده [[ایرانی]] را برآورده می‌ساخت. از سوی دیگر، علت و [[انگیزه]] علاقه‌مندی ایرانیان به [[خاندان پیامبر]] {{صل}} و [[تمایل]] آنان را به [[شیعه]] نمی‌توان خالصانه دانست؛ زیرا این [[تمایلات]] با اغراض و انگیزه‌هایی، چون [[رهایی]] از [[سلطه]] [[قوم عرب]] و سیاست‌های تفاخر‌طلبی و بیدادگرانه [[امویان]] آمیخته بود. به‎علاوه، ایرانیان که خواهان بازیابی [[استقلال سیاسی]] خود بودند، برای [[رویارویی]] با امویان ناگزیر بودند از دستاویز مذهبی شیعه و [[رهبری]] [[علویان]] بهره گیرند و آن را بهانه‌ای برای وصول به اندیشه‌های پنهانی خود قرار دهند؛ چه آنان [[دشمن]] مشترکی به نام امویان داشتند. این همکاری‌ها به‌سرعت ایرانیان و [[شیعیان]] را به هم نزدیک کرد و ایرانیانی که در آغاز با انگیزه‌های [[سیاسی]] به [[مذهب شیعه]] [[گرایش]] یافته بودند، رفته رفته به آن پیوستند و پس از آنکه [[شناخت]] و [[آگاهی]] آنان از آن [[مذهب]] بیشتر شد، خالصانه بدان گرویدند.