جز
جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
و نیز میگوید: "تمام آنچه [[اسلام]] آورده از [[عقاید]] و معاملات و [[آداب]] و کیفرها، همگی [[احکام شرعی]] [[دینی]] خالصاند"<ref>{{عربی|إن كل ما جاء به الإسلام من عقائد و معاملات و آداب و عقوبات فإنما هو شرع ديني خالص}}؛ علی عبدالرازق، الإسلام و أصول الحکم، ص۱۷۱.</ref>. | و نیز میگوید: "تمام آنچه [[اسلام]] آورده از [[عقاید]] و معاملات و [[آداب]] و کیفرها، همگی [[احکام شرعی]] [[دینی]] خالصاند"<ref>{{عربی|إن كل ما جاء به الإسلام من عقائد و معاملات و آداب و عقوبات فإنما هو شرع ديني خالص}}؛ علی عبدالرازق، الإسلام و أصول الحکم، ص۱۷۱.</ref>. | ||
و نیز میگوید: "جستجو کن تمام آنچه در [[قرآن]] آمده هیچگونه اثری نه آشکار و نه پنهان از آنچه آن را رنگ و | و نیز میگوید: "جستجو کن تمام آنچه در [[قرآن]] آمده هیچگونه اثری نه آشکار و نه پنهان از آنچه آن را رنگ و وصف [[سیاسی]] [[دین اسلام]] میپندارند وجود ندارد، و در میان [[احادیث]] و [[روایات]] [[پیامبر]] نیز جستجو کن هیچ برهانی بر آن جز [[گمان]] نخواهی یافت {{متن قرآن|وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا}}<ref>«و گمان برای (رسیدن به) حق، بسنده نیست» سوره نجم، آیه ۲۸.</ref>"<ref>{{عربی|التمس ما بين دفّتي المصحف الكريم أثراً ظاهراً أو خفياً لما يريدون أن يعتقدوا من صفة سياسية للدين الإسلامي، ثم التمس ذلك الأثر مبلغ جهدك بين أحاديث النبي {{صل}}... فإنك لن تجد عليها برهاناً إِلَّا الظَّنَّ}} {{متن قرآن|وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا}}؛ علی عبدالرازق، الإسلام و أصول الحکم، ص۱۵۱.</ref>. | ||
و دربارۀ [[رهبری]] [[رسول اکرم]] {{صل}} میگوید: "[[رهبری]] [[پیامبر]] {{صل}} [[رهبری]] [[دعوت]] [[راستین]] به سوی [[خدا]] و [[ابلاغ رسالت]] او بود نه [[رهبری]] [[سلطنت]] و [[مُلک]]؛ [[رهبری]] [[رسول خدا]] رسالتی [[دینی]] و [[حکم]] [[نبوی]] بود نه [[حکم]] [[سلاطین]]"<ref>{{عربی|تلك زعامة الدعوة الصادقة إلی الله و إبلاغ رسالته، لا زعامة الملك إنها رسالة و دين و حكم النبوة لا حكم السلاطين}}؛ علی عبدالرازق، الإسلام و أصول الحکم، ص۱۴۱.</ref>. | و دربارۀ [[رهبری]] [[رسول اکرم]] {{صل}} میگوید: "[[رهبری]] [[پیامبر]] {{صل}} [[رهبری]] [[دعوت]] [[راستین]] به سوی [[خدا]] و [[ابلاغ رسالت]] او بود نه [[رهبری]] [[سلطنت]] و [[مُلک]]؛ [[رهبری]] [[رسول خدا]] رسالتی [[دینی]] و [[حکم]] [[نبوی]] بود نه [[حکم]] [[سلاطین]]"<ref>{{عربی|تلك زعامة الدعوة الصادقة إلی الله و إبلاغ رسالته، لا زعامة الملك إنها رسالة و دين و حكم النبوة لا حكم السلاطين}}؛ علی عبدالرازق، الإسلام و أصول الحکم، ص۱۴۱.</ref>. | ||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
در [[جهانبینی]] [[اسلامی]]، [[سیاست]] [[جایگاه]] والایی دارد و اصولاً [[حاکمیت]] و [[سیاست]]، در اصل از [[شئون]] مختصّۀ [[ذات باری تعالی]] است و [[رسولان]] و [[امامان]] و [[فقیهان]] [[عادل]] با پیمانی که با [[خدا]] - مبنی بر [[اجرای عدالت]] و احقاق [[حقوق]] [[انسانها]] در [[دفاع از مظلومان]] بستهاند - از سوی [[خداوند]]، مکلّف به اقامۀ [[حکومت عدل الهی]] شده و اختیارات [[حکومتی]] به آنان واگذار شده است. | در [[جهانبینی]] [[اسلامی]]، [[سیاست]] [[جایگاه]] والایی دارد و اصولاً [[حاکمیت]] و [[سیاست]]، در اصل از [[شئون]] مختصّۀ [[ذات باری تعالی]] است و [[رسولان]] و [[امامان]] و [[فقیهان]] [[عادل]] با پیمانی که با [[خدا]] - مبنی بر [[اجرای عدالت]] و احقاق [[حقوق]] [[انسانها]] در [[دفاع از مظلومان]] بستهاند - از سوی [[خداوند]]، مکلّف به اقامۀ [[حکومت عدل الهی]] شده و اختیارات [[حکومتی]] به آنان واگذار شده است. | ||
نه تنها [[سیاست]] قابل انفکاک از [[دین]] نیست، که [[دین]] چیزی جز [[سیاست الهی]] در [[حق]] [[بندگان]] نیست و این مدّعا را نه تنها [[عقل]]، که متون قطعی الصّحۀ [[کتاب و سنت]] به روشنی و [[قاطعیت]] نشان داده و بر این [[حقیقت]] گواهند که کلّیۀ [[پیامبران]] در طول [[تاریخ]] برای اقامۀ [[عدل]] در [[جامعۀ بشر]] آمدند و از سوی [[خداوند]] به عنوان [[حاکمان]] [[عادل]] [[زمین]] و [[جامعۀ بشر]] معرفی شده و [[مأموریت]] اصلیشان ظلم ستیزی و عدالت گستری بوده است. [[قرآن کریم]] در | نه تنها [[سیاست]] قابل انفکاک از [[دین]] نیست، که [[دین]] چیزی جز [[سیاست الهی]] در [[حق]] [[بندگان]] نیست و این مدّعا را نه تنها [[عقل]]، که متون قطعی الصّحۀ [[کتاب و سنت]] به روشنی و [[قاطعیت]] نشان داده و بر این [[حقیقت]] گواهند که کلّیۀ [[پیامبران]] در طول [[تاریخ]] برای اقامۀ [[عدل]] در [[جامعۀ بشر]] آمدند و از سوی [[خداوند]] به عنوان [[حاکمان]] [[عادل]] [[زمین]] و [[جامعۀ بشر]] معرفی شده و [[مأموریت]] اصلیشان ظلم ستیزی و عدالت گستری بوده است. [[قرآن کریم]] در وصف [[رسالت]] [[انبیاء]] میفرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ}}<ref>«همانا رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم و همراه آنان کتاب و میزان را فروفرستادیم تا مردم قسط را به پا دارند» سوره حدید، آیه ۲۵.</ref>. و در وصف [[رسالت]] [[نبی اکرم]] [[محمد مصطفی]] {{صل}} میفرماید: {{متن قرآن|وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ}}<ref>«مأمور شدهام که عدل را میان شما برپا دارم» سوره شوری، آیه ۱۵.</ref>. | ||
در گذشته گفتیم اندیشۀ عدم دخالت [[دین]] در [[سیاست]]، بر [[اعتقاد]] به خدای غیر فعال مبتنی است؛ در حالی که [[اعتقاد]] به خدای غیر فعال با اصل [[یکتاپرستی]] و [[اعتقاد]] به [[آفریدگار]] یکتا در تناقض است. [[اعتقاد]] به [[آفریدگار]] یکتا با تعطیل فعل [[الهی]] و [[اعتقاد]] به بازنشستگی [[خداوند]] تناقض دارد؛ زیرا [[فقر]] ذاتی ممکنات که [[نیازمندی]] آنان را در هستی خویش به [[آفریدگار]] نتیجه میدهد، [[نیازمندی]] آنان را در کلّیۀ [[افعال]] و آثار و در همۀ زمانها و احوال نیز [[اثبات]] میکند. بینیازی ممکن از [[آفریدگار]] در هر مقطع زمانی و به هر حد و اندازه که باشد با [[فقر]] ذاتی ممکن سازگار نیست. [[فقر]] ذاتی ممکن؛ همانگونه که موجب [[نیازمندی]] او به [[آفریدگار]] در [[آفرینش]] و [[خلقت]] نخستین است، موجب [[فقر]] همیشگی و بدون استثنای او به آفرینندۀ خویش در تداوم وجود و در همۀ احوال و آثار و صفات و [[افعال]] است. | در گذشته گفتیم اندیشۀ عدم دخالت [[دین]] در [[سیاست]]، بر [[اعتقاد]] به خدای غیر فعال مبتنی است؛ در حالی که [[اعتقاد]] به خدای غیر فعال با اصل [[یکتاپرستی]] و [[اعتقاد]] به [[آفریدگار]] یکتا در تناقض است. [[اعتقاد]] به [[آفریدگار]] یکتا با تعطیل فعل [[الهی]] و [[اعتقاد]] به بازنشستگی [[خداوند]] تناقض دارد؛ زیرا [[فقر]] ذاتی ممکنات که [[نیازمندی]] آنان را در هستی خویش به [[آفریدگار]] نتیجه میدهد، [[نیازمندی]] آنان را در کلّیۀ [[افعال]] و آثار و در همۀ زمانها و احوال نیز [[اثبات]] میکند. بینیازی ممکن از [[آفریدگار]] در هر مقطع زمانی و به هر حد و اندازه که باشد با [[فقر]] ذاتی ممکن سازگار نیست. [[فقر]] ذاتی ممکن؛ همانگونه که موجب [[نیازمندی]] او به [[آفریدگار]] در [[آفرینش]] و [[خلقت]] نخستین است، موجب [[فقر]] همیشگی و بدون استثنای او به آفرینندۀ خویش در تداوم وجود و در همۀ احوال و آثار و صفات و [[افعال]] است. |