رهبری امام سجاد برای شیعیان: تفاوت میان نسخه‌ها

در روایتی آمده است کسی نزد امام {{ع}} آمد و پرسید: چگونه [[روزگار]] می‌گذرانید؟ امام در پاسخ فرمود: «روزگار را به گونه‌ای می‌گذرانیم که در میان [[قوم]] خویش همچون [[بنی‌اسرائیل]] در میان [[آل فرعون]] هستیم. [[فرزندان]] ما را می‌کشند و [[زنان]] را به کنیزی می‌بردند. [[مردم]] با [[دشنام]] دادن به بزرگ و [[سرور]] ما، به [[دشمنان]] ما [[تقرب]] می‌جویند. اگر [[قریش]] با داشتن محمد {{صل}} بر سایر [[اعراب]] [[فخر]] می‌کند و اگر [[عرب‌ها]] به دلیل داشتن محمد {{صل}} بر [[عجم]] فخر می‌فروشند و آنها نیز چنین فضیلتی را برای [[عرب‌ها]] و [[قریش]] پذیرفته‌اند، ما [[اهل بیت]] {{عم}} می‌باید بر قریش [[برتری]] داشته و [[فخر]] کنیم؛ زیرا محمد {{صل}} از ما [[اهل‌بیت]] {{ع}} است. اما آنان [[حق]] ما را گرفته‌اند و هیچ حقی برای ما نمی‌شناسند. اگر نمی‌دانی [[روزگار]] چگونه می‌گذرد، این‌گونه می‌گذرد که گفتیم. ناقل [[حدیث]] می‌گوید: [[امام]] به گونه‌ای سخن می‌گفت که می‌خواست کسانی که نزدیک بودند بشنوند.

ما باید نقش محوری [[امام سجاد]] {{ع}} را در جهت سیاست [[تربیتی]] و [[دینی]] ایشان و سامان‌دهی به [[افکار]] و اندیشه‌های [[شیعیان]] جست‌وجو کنیم. هنگامی که [[جامعه]] دچار [[انحراف]] شده، [[روحیه]] [[رفاه‌طلبی]] و دنیازدگی بر آن [[غلبه]] یافته و [[فساد]] [[سیاسی]] و [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] آن را در محاصره قرار داده بود و از نظر سیاسی هیچ روزنه‌ای برای تنفس وجود نداشت، امام سجاد {{ع}} توانست از [[سلاح]] [[دعا]] برای بیان بخشی از [[عقاید]] خود استفاده کند و بار دیگر تحرّکی در جامعه برای توجه به [[معرفت]] و [[عبادت]] و [[بندگی]] [[خداوند]] ایجاد کند. گرچه ظاهراً مقصود اصلی در این [[ادعیه]]، همان معرفت و عبادت بوده، اما با توجه به تعابیری که وجود دارد، می‌توان گفت [[مردم]] می‌توانستند از لابه‌لای این تعبیرات با مفاهیم سیاسی مورد نظر امام سجاد {{ع}} آشنا شوند.