طوی: تفاوت میان نسخه‌ها

سیوطی از قول ابن عباس آورده است: طوی دره‌ای است در [[فلسطین]]، وجه تسمیه‌اش آن است که دوبار [[تقدیس]] گردیده و از [[مبشر بن عبید]] آورده که گفت: دره‌ای است در ایله، دو بار به [[برکت]] طی شده است<ref>الاتقان، ص۴۵۳.</ref>.

برخی از علما می‌گویند: در [[شام]] در میان [[مدین]] و [[مصر]] قرار داشت<ref>آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۱۰۰.</ref> از گفتار دکتر محمد خزائلی چنین استفاده می‌شود که: چون از مدین به طرف مصر آیند این دره (وادی الایمن) در طرف راست [[کوه سینا]] واقع است و در [[تورات]] «طوی» نامیده شده و این نام نیز در [[قرآن مجید]] [[سوره طه]] [[آیه]] ۱۲ و [[سوره نازعات]] آیه ۱۶ مسطور است.

بر اساس گفته اطلاعات [[قرآنی]]: نام [[وادی مقدس]] و جای [[مناجات]] [[حضرت موسی]]{{ع}} و قسمتی از صحرای سینا می‌باشد<ref>سید احمد فاضل بیارجمندی، اطلاعات قرآنی، ص۳۸۸.</ref>.

در خلاصه تفاسیر [[المیزان]] و نمونه می‌خوانیم: طوی نام جلگه‌ای است که در دامنه [[کوه]] طور قرار دارد<ref>عباس پورسیف، خلاصه تفاسیر قرآن مجید (نمونه - المیزان)، ص۸۰۶.</ref>. در کتاب لغت‌شناسی ذکر شده است: ظاهراً آن نام همان وادی است و «طوی» بیان است برای «بالواد» و چون محل آمدن [[وحی]] به [[موسی]] است قهراً قسمتی از صحرای سینا می‌باشد<ref>ر.ک: قاموس‌نامه قرآن، ص۷۲۴.</ref>.

از میان آنچه گفته شد پی می‌بریم که [[سرزمین مقدس]] بین [[مدین]] و [[مصر]] قرار داشته و با [[کوه سینا]] [[قرابت]] دارد و چه طوی نام دره باشد و چه جلگه قسمتی از صحرای سینا می‌باشد.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۱۰۰.</ref>