تعامل با حاکم جائر: تفاوت میان نسخه‌ها

به نظر می‌رسد [[داود بن علی]] از این واقعه [[آگاه]] بوده و می‌دانسته معلی رابط [[شیعیان کوفه]] و [[امام صادق]] {{ع}} بوده است؛ لذا می‌خواسته معلی اسامی آنها را به او بگوید تا آنان را دستگیر و [[مجازات]] نماید یا به‌عنوان افراد نفوذی در [[دستگاه حکومت]] جدید [[عباسی]]، آنان را [[شناسایی]] کند؛ بنابراین [[معلی بن خنیس]] را دستگیر کرد و از او خواست نام [[شیعیان]] و [[پیروان]] امام صادق {{ع}} را بنویسد. معلی پاسخ داد: من نام حتی یک نفر از آنان را نمی‌دانم. من مردی هستم که برای انجام کارهای [[حضرت]] و آنچه مربوط به ایشان است عمل می‌کنم و [[یار]] و صاحبی برای او نمی‌شناسم. [[داود]] گفت: اگر نام آنان را [[کتمان]] کنی، تو را می‌کشم. معلی پاسخ دندان‌شکنی به او داد و گفت: «مرا به کشتن [[تهدید]] می‌کنی؟ به [[خدا]] [[سوگند]] اگر زیر پایم باشند، پایم را بلند نمی‌کنم تا آنها را ببینی و اگر مرا بکشی، ان‌شاءالله [[خداوند]] مرا [[سعادتمند]] و تو را [[شقی]] و [[بدبخت]] خواهد ساخت»<ref>{{متن حدیث|بِالْقَتْلِ تُهَدِّدُنِي! وَ اللَّهِ لَوْ كَانُوا تَحْتَ قَدَمَيَّ مَا رَفَعْتُ قَدَمَيَّ عَنْهُمْ لَكَ، وَ لَئِنْ قَتَلْتَنِي لَيُسْعِدُنِي اللَّهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ يُشْقِيَكَ اللَّهُ}}؛ ابوجعفر محمد بن جریر طبری صغیر، دلائل الإمامه، ص۲۵۷.</ref>.

== منابع ==