جز
جایگزینی متن - 'ضمیر' به 'ضمیر'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'ضمیر' به 'ضمیر') |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[شهرت]] او به [[کنیه]] چندان بود که برخی نام وی را همان کنیه‌اش دانسته‌اند، ولی گروهی هم نامش را [[تمیم]]<ref>طبرانی، ج۲، ص۶۰؛ برگرفته از ابن اسحاق.</ref> یا [[تیم]]<ref>شامی، ج۴، ص۱۲۲.</ref> و نام پدرش را به [[اختلاف]] «عمرو»، «عبد عمرو»<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۹۷.</ref> و «عبد قیس» از بنومازن شاخه‌ای از بنو نجار گفته‌اند<ref>ر. ک: ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۷۶.</ref>. او مشهور به کنیه و بدون تردید<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۴۹۱.</ref> در شمار [[صحابه]]، از شرکت‌کنندگان در [[پیمان عقبه]] و [[بدر]]<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۳۹۵.</ref> و - چنان که خواهد آمد. از [[شیعیان امام علی]] {{ع}} و [[حاکم]] وی در [[مدینه]] بود. | [[شهرت]] او به [[کنیه]] چندان بود که برخی نام وی را همان کنیه‌اش دانسته‌اند، ولی گروهی هم نامش را [[تمیم]]<ref>طبرانی، ج۲، ص۶۰؛ برگرفته از ابن اسحاق.</ref> یا [[تیم]]<ref>شامی، ج۴، ص۱۲۲.</ref> و نام پدرش را به [[اختلاف]] «عمرو»، «عبد عمرو»<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۹۷.</ref> و «عبد قیس» از بنومازن شاخه‌ای از بنو نجار گفته‌اند<ref>ر. ک: ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۷۶.</ref>. او مشهور به کنیه و بدون تردید<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۴۹۱.</ref> در شمار [[صحابه]]، از شرکت‌کنندگان در [[پیمان عقبه]] و [[بدر]]<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۳۹۵.</ref> و - چنان که خواهد آمد. از [[شیعیان امام علی]] {{ع}} و [[حاکم]] وی در [[مدینه]] بود. | ||
برخی مانند [[ابن منده]]<ref>ابن اثیر، ج۴، ص۴۸.</ref>، [[بغوی]]، ابن قانع<ref>شامی، ج۴، ص۱۲۲.</ref>، ابن سکن<ref>شامی، ج۴، ص۱۲۲.</ref> و [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، ج۳، ص۲۹۴.</ref> [[عماره]] (فرزند وی) را نیز [[صحابی]] شرکت کننده در پیمان عقبه و بدر دانسته‌اند. برخی نیز به غلط [[گمان]] کرده‌اند عماره، نام ابوحسن است. آنچه موجب [[اشتباه]] شده این است که | برخی مانند [[ابن منده]]<ref>ابن اثیر، ج۴، ص۴۸.</ref>، [[بغوی]]، ابن قانع<ref>شامی، ج۴، ص۱۲۲.</ref>، ابن سکن<ref>شامی، ج۴، ص۱۲۲.</ref> و [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، ج۳، ص۲۹۴.</ref> [[عماره]] (فرزند وی) را نیز [[صحابی]] شرکت کننده در پیمان عقبه و بدر دانسته‌اند. برخی نیز به غلط [[گمان]] کرده‌اند عماره، نام ابوحسن است. آنچه موجب [[اشتباه]] شده این است که ضمیر در کلمه عن [[جده]] در [[سند]] [[عمرو بن یحیی بن عماره]] عن ابیه عن جده به عماره برمی‌گردد؛ در حالی که مراد از عن جده ابوحسن است<ref>ابن حجر، تهذیب، ج۷، ص۳۶۳؛ الاصابه، ج۷، ص۷۶.</ref>. سند [[عمرو بن یحیی بن عمارة بن ابی حسن]] عن ابیه انه [[سمع]] جده اباحسن نیز آن را [[تأیید]] می‌کند<ref>مالک، ج۱، ص۳؛ و ابونعیم، ج۵، ص۲۸۶۴ با اندک تفاوتی در تعبیر. برای مطالعه بیشتر ر. ک: ابن حجر، فنح، ج۱، ص۲۵۲؛ شهرستانی، ج۲، ص۳۷۶ و ۳۹۷.</ref>. [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۴، ص۲۰۸۲.</ref> نیز در صحابی بودن عماره تردید کرده است. | ||
[[فرزندان]] و [[نوادگان]] وی، از جمله [[یحیی بن عماره]] شیخ [[مالک بن انس]]، در شمار [[محدثان]] بودند و [[روایات]] ابوحسن از طریق آنان نقل شده است. این روایات عبارت‌اند از: [[اولویت]] جایگاه هر کس برای خود او پس از برخاستن و برگشتن به سوی آن<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۹۸.</ref>، مدینه [[حرم]] [[رسول خدا]] {{صل}}<ref>احمدبن حنبل، ج۴، ص۷۷؛ طبرانی، ج۲۲، ص۳۹۵.</ref>، ناخرسندی [[پیامبر]] {{صل}} از [[نکاح]] بی سر و صدا تا اینکه دف نوازند و بخوانند: {{عربی |"اتيناكم، اتيناكم فحيونا نحكم"}}<ref>احمد بن حنبل، ج۴، ص۷۷؛ شهید ثانی، ج۷، ص۱۹؛ نجفی، ج۲۹، ص۴۰ و دیگران به استناد ذیل این روایت، مفهوم نکاح سر را عام‌تر از شاهدگرفتن برای ازدواج دانسته‌اند.</ref>؛ و تعبیر و توجیه نیکوی [[رسول خدا]] {{صل}} از [[مزاح]] یکی از [[صحابه]]<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۳۹۵؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۸۶۴.</ref>. | [[فرزندان]] و [[نوادگان]] وی، از جمله [[یحیی بن عماره]] شیخ [[مالک بن انس]]، در شمار [[محدثان]] بودند و [[روایات]] ابوحسن از طریق آنان نقل شده است. این روایات عبارت‌اند از: [[اولویت]] جایگاه هر کس برای خود او پس از برخاستن و برگشتن به سوی آن<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۹۸.</ref>، مدینه [[حرم]] [[رسول خدا]] {{صل}}<ref>احمدبن حنبل، ج۴، ص۷۷؛ طبرانی، ج۲۲، ص۳۹۵.</ref>، ناخرسندی [[پیامبر]] {{صل}} از [[نکاح]] بی سر و صدا تا اینکه دف نوازند و بخوانند: {{عربی |"اتيناكم، اتيناكم فحيونا نحكم"}}<ref>احمد بن حنبل، ج۴، ص۷۷؛ شهید ثانی، ج۷، ص۱۹؛ نجفی، ج۲۹، ص۴۰ و دیگران به استناد ذیل این روایت، مفهوم نکاح سر را عام‌تر از شاهدگرفتن برای ازدواج دانسته‌اند.</ref>؛ و تعبیر و توجیه نیکوی [[رسول خدا]] {{صل}} از [[مزاح]] یکی از [[صحابه]]<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۳۹۵؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۸۶۴.</ref>. | ||