←منابع
(←منابع) |
(←منابع) |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
===قوم ثمود در کجا [[زندگی]] می‌کردند؟=== | ===قوم ثمود در کجا [[زندگی]] می‌کردند؟=== | ||
«قوم ثمود در [[سرزمین]] «[[وادی القری]]» بین [[مدینه]] و [[شام]] زندگی می‌کردند و [[شغل]] آنان [[کشاورزی]] و باغ‌داری بود [[حضرت صالح]] [[پیامبر]] برای [[هدایت]] این قوم برانگیخته شد و برای آنان شتری به عنوان [[معجزه]] آورد که آن را کشتند و به همین سبب در اثر [[عذاب]] [[صیحه آسمانی]] از پای در آمدند و صالح و [[مؤمنان]] قوم ثمود [[نجات]] یافتند»<ref>تفسیر قرآن مهر، ج۱۴، ص۲۳۲.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۴۶۹.</ref> | «قوم ثمود در [[سرزمین]] «[[وادی القری]]» بین [[مدینه]] و [[شام]] زندگی می‌کردند و [[شغل]] آنان [[کشاورزی]] و باغ‌داری بود [[حضرت صالح]] [[پیامبر]] برای [[هدایت]] این قوم برانگیخته شد و برای آنان شتری به عنوان [[معجزه]] آورد که آن را کشتند و به همین سبب در اثر [[عذاب]] [[صیحه آسمانی]] از پای در آمدند و صالح و [[مؤمنان]] قوم ثمود [[نجات]] یافتند»<ref>تفسیر قرآن مهر، ج۱۴، ص۲۳۲.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۴۶۹.</ref> | ||
==دار== | |||
{{متن قرآن|وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ...}}<ref>«و (نیز برای) کسانی است که پیش از (آمدن) مهاجران، در خانه (های مدینه) و (پایگاه) ایمان، جای داشته‌اند؛ کسانی را که به سوی آنان هجرت کرده‌اند، دوست می‌دارند و در دل به آنچه به مهاجران داده‌اند، چشمداشتی ندارند و (آنان را) بر خویش برمی‌گزینند هر چند خود نیازمند باشند. و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره حشر، آیه ۹.</ref>. | |||
از دید جغرافیایی، [[شناخت]] دار در این [[آیه]] نیازمند شناخت تعریف {{متن قرآن|تَبَوَّءُوا}} می‌باشد. برخی از [[علما]] در این زمینه می‌فرمایند: {{متن قرآن|تَبَوَّءُوا}} از ماده «بواء» بر وزن دواء در اصل، به معنی [[مساوات]] اجزاء مکان است و به تعبیر دیگر صاف و مرتب کردن یک مکان را «بواء» می‌گویند»<ref>استاد مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۹، ص۵۲۵.</ref>. | |||
===به دنبال یافتن دار آیه=== | |||
[[مشرکان مکه]] در [[سال سیزدهم بعثت]] عرصه را بر [[پیامبر]] و اطرافیانش تنگ کردند. [[اولین امام]] [[شیعیان حضرت علی]]{{ع}} در بستر او خوابید و پیامبر راهی [[مدینه]] شد. «با [[فداکاری]] و جانبازی‌های [[انصار]] و [[مهاجرین]]، پایه‌های [[حکومت دینی]] در این [[شهر]]، بنیان‌گذاری شد... شتر پیامبر بر زمینی زانو زد که محل کنونی [[مسجد]] [[نبوی]] است... [[رسول خدا]] نقشه مسجد را طوری ترسیم کردند که [[قبله]] آن، رو به [[بیت المقدس]] باشد، همچنین برای مسجد، سه در قرار دادند»<ref>محمد حسن خادمی، راهنمای حج عمره، ج۳، ص۱۵ و ۲۷.</ref>. | |||
{{متن قرآن|تَبَوَّءُوا الدَّارَ}} «تعبیر کنایه لطیفی است از این معنی که [[جمعیت]] انصار مدینه، قبل از آنکه پیامبر و [[مهاجران]] وارد این شهر شوند، زمینه‌های [[هجرت]] را فراهم کردند»<ref>تفسیر نمونه، ج۲۹، ص۵۲۵.</ref>. | |||
با جمع‌بندی مطالب بالا پی می‌بریم که «دار» «[[مدینه النبی]]» می‌باشد که به اختصار مدینه می‌خوانند.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۴۷۱.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||