خطبه ۲۰۱ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

* گاهی سخنی از [[رسول خدا]] {{صل}} داری دو معنا بود: معنای عام و معنای خاص. کسی که آن سخن را می‌شنید، مقصود [[خدا]] و پیامبرش را از آن [[کلام]] نمی‌فهمید، پس به معنای دل‌خواه خود [[تفسیر]] می‌کرد و بدون آن‌که معنای واقعی آن را بداند که برای چه هدفی صادر و چرا چنین گفته شده، حفظ و [[نقل]] می‌کرد. همه [[یاران پیامبر]] {{صل}} چنان نبودند که از او چیزی بپرسند و معنای واقعی آن را درخواست کنند، تا آن‌جا که عدّه‌ای [[دوست]] داشتند [[عربی]] بیابانی یا سؤال کننده‌ای از آن [[حضرت]] چیزی بپرسد و آن‌ها پاسخ آن را بشنوند. امّا من هر چه از خاطرم می‌گذشت می‌پرسیدم و حفظ می‌کردم. پس این است که علل [[اختلاف]] روایاتی که در میان [[مردم]] وجود دارد و علل [[اختلاف روایات]] در [[نقل]] [[حدیث]]<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 362.</ref>.