نزدیک شمردن ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نزدیک شمردن ظهور امام مهدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۳۱

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۹۶

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مهدویت}}
 == مقدمه ==
-* [[انسان]] [[منتظر]] در [[زمان غیبت]]، صبح و [[شام]] چشم به [[ظهور]] امامش دوخته است و هیچ گاه آن را دور نمی‌داند. داشتن همین حال قلبی در [[زمان غیبت]] [[امام]] {{ع}} مورد رضای [[پروردگار]] و [[نجات]] بخش [[انسان]] است. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: نزدیک‌ترین حالت [[بنده]] نسبت به [[خدای عزوجل]] و بیشترین [[خشنودی]] او از [[بنده]]، در وقتی است که ([[بندگان]]) [[حجت خدا]] را گم کنند و برایشان [[آشکار]] نشود و از آنان پوشیده بماند پس جای او را ندانند و در عین حال می‌دانند که [[حجت‌ها]] و نشانه‌های الهی از بین نمی‌رود. پس در چنین وقتی باید هر صبح و [[شام]] [[منتظر فرج]] باشند<ref>{{متن حدیث|"أَقْرَبُ مَا یکون الْعَبْدِ ال اللَّهِ عزوجل وَ ارضی مَا یکون عَنْهُ اذا افْتَقَدُوا حُجَّةَ اللَّهِ فَلَمْ یظهر لَهُمْ وَ حَجَّةً عَنْهُمْ فَلَمْ یعلموا بمکانه، وَ هُمْ فی ذلک یعلمون انْهَ لَا تَبْطُلَ حُجَجُ اللَّهِ وَ لَا بیناته. فَعِنْدَهَا فلیتوقعوا الْفَرَجَ صَبَاحاً وَ مَسَاءٍ"}}، کمال الدین، باب ۳۳، ح ۱۷.</ref>.
+* [[انسان]] [[منتظر]] در [[زمان غیبت]]، صبح و [[شام]] چشم به [[ظهور]] امامش دوخته است و هیچ گاه آن را دور نمی‌داند. داشتن همین حال قلبی در [[زمان غیبت]] [[امام]] {{ع}} مورد رضای [[پروردگار]] و [[نجات]] بخش [[انسان]] است. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: نزدیک‌ترین حالت [[بنده]] نسبت به [[خدای عزوجل]] و بیشترین [[خشنودی]] او از [[بنده]]، در وقتی است که ([[بندگان]]) [[حجت خدا]] را گم کنند و برایشان آشکار نشود و از آنان پوشیده بماند پس جای او را ندانند و در عین حال می‌دانند که [[حجت‌ها]] و نشانه‌های الهی از بین نمی‌رود. پس در چنین وقتی باید هر صبح و [[شام]] [[منتظر فرج]] باشند<ref>{{متن حدیث|"أَقْرَبُ مَا یکون الْعَبْدِ ال اللَّهِ عزوجل وَ ارضی مَا یکون عَنْهُ اذا افْتَقَدُوا حُجَّةَ اللَّهِ فَلَمْ یظهر لَهُمْ وَ حَجَّةً عَنْهُمْ فَلَمْ یعلموا بمکانه، وَ هُمْ فی ذلک یعلمون انْهَ لَا تَبْطُلَ حُجَجُ اللَّهِ وَ لَا بیناته. فَعِنْدَهَا فلیتوقعوا الْفَرَجَ صَبَاحاً وَ مَسَاءٍ"}}، کمال الدین، باب ۳۳، ح ۱۷.</ref>.
 نزدیک شمردن [[ظهور]] یک حالت قلبی است و حکایت از [[یقین]] و باور قطعی [[انسان]] نسبت به وعده [[ظهور امام عصر]] {{ع}} می‌کند که چون وقتی برای آن مشخص نکرده‌اند، هر صبح و [[شام]] امکان وقوع آن وجود دارد. نزدیک شمردن [[ظهور]] غیر از "استعجال" است که با [[تسلیم]] ناسازگار است. استعجال در [[حقیقت]] [[راضی]] نبودن به امر [[پروردگار]] نسبت به [[زمان ظهور]] [[امام]] {{ع}} است، اما نزدیک شمردن [[ظهور]] خود از مصادیق [[تسلیم]] می‌باشد، زیرا [[خداوند]] به آن [[راضی]] است و [[ائمه]] {{عم}} سفارش آن را کرده‌اند. از این بالاتر، نبودن این حال، یعنی [[یأس]] از [[ظهور]] – هر چند زمانی محدود – و بعید شمردن آن – ولو در یک برهه زمانی – خود از [[گناهان کبیره]] محسوب می‌شود. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: {{متن حدیث|"هَلَكَتِ اَلْمَحَاضِيرُ"}}: [[محاضیر]] هلاک شدند. [[راوی]] می‌پرسد: [[محاضیر]] چیست؟ [[حضرت]] پاسخ می‌دهند: {{متن حدیث|"المستعجلون"}}: شتاب کنندگان. سپس اضافه می‌فرمایند: {{متن حدیث|"نَجَا اَلْمُقَرَّبُونَ"}}<ref>«و نزدیک شمارندگان [[نجات]] می‌یابند» الغیبة، نعمانی، باب ۱۱، ح ۵.</ref>.