حرمله مدلجی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسبت داده شده به وی، گویای آن است که [[حرمله]] از تیره [[بنی‌مدلج]] از شاخه‌های [[قبیله کنانه]] است<ref>ر.ک: سمعانی، الانساب، ج۵، ص۳۳۲.</ref>، کنیه‌اش «ابوعبدالله» و از این جهت که در [[ینبع]]<ref>منطقه‌ای در نزدیکی مدینه ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۴۹ و ج۳، ص۲۷۶.</ref> می‌زیسته<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۷؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۷۱۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۷.</ref> به «ینبعی» نیز منسوب است<ref>سمعانی، الانساب، ج۵، ص۷۰۷؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۴۵۰.</ref>. وی از [[پیامبر]] به [[روایت]] [[داود]]<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۷؛ ذهبی، تجرید أسماء الصحابه، ج۱، ص۱۲۷.</ref> و در بعضی سفرها که منابع مشخص نکرده‌اند، همراه آن [[حضرت]] بوده است<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۷۱۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۷</ref>. حرمله گوید: به [[رسول خدا]]{{صل}} عرضه داشتم: ما [[هجرت]] را [[دوست]] داریم، اما [[سرزمین]] ما از نظر [[معیشت]] بر [[ایمان]] بهتر است. حضرت فرمودند: [[خدای متعال]] هر جا که باشی چیزی از عمل تو کم نمی‌کند<ref>بخاری، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۶۷؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۷.</ref>. [[ابن منده]]<ref>ر.ک: ابن حجر، الاصابه، ج۴، ص۵۳.</ref> [[راوی]] این روایت را فرزندش [[عبدالله بن حرمله مدلجی]] می‌داند، نه خود حرمله، نواده‌اش [[خالد بن عبدالله بن حرمله مدلجی]] در شمار [[راویان]] است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۲۰۶.</ref>.<ref>[[عظیم ابوالقاسمی|ابوالقاسمی، عظیم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۳ (کتاب)|مقاله «حرمله مدلجی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۳، ص۳۸.</ref>