عدالت اجتماعی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

# '''ثروت‌اندوزی و [[رفاه‌طلبی]]''': [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] به [[سیره]] [[مولی]] و مقتدای خویش همیشه با نگاه تیزبینشان ضمن رصد [[زندگی]] [[مسئولان]] به موضوع [[رفاه‌طلبی]] و [[زندگی]] مرفه برخی از [[کارگزاران]] [[نظام]] توجه دارند. روند کار نباید به سمت تنعم روزافزون [[مسئولان]] و [[تظاهر]] به این معنا باشد؛ این غلط است. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] نوع انعکاس مسافرتها، [[کارها]]، زندگی‌ها و جلسات [[کارگزاران]] برای [[مردم]] را مهم می‌دانند به گونه‌ای که موجب دلسرد شدن [[مردم]] نسبت به [[نظام]] می‌شود و به طور عمیق روی آنها اثر می‌گذارد. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] معتقدند در [[نظام اسلامی]]، مراکز [[قدرت]] و کسانیکه دستگاه‌های مختلف و مدیریت‌ها و امضاها را در [[اختیار]] دارند، باید به جمع [[ثروت]] شخصی برای خود، به عنوان یک [[گناه]] نگاه کنند. اگر این طور شد، آنگاه دست‌ها و دامن‌ها [[پاک]] خواهد ماند؛ و الّا اگر مسئولی که مناقصه‌های بزرگ تجاری و [[اقتصادی]] در [[اختیار]] اوست؛ و یا پروژه مهم و پرخرج زیر امضای اوست برای [[منافع]] شخصی خود و نزدیکانش به جمع‌آوری [[ثروت]] که متعلق به [[کشور]] و [[مردم]] است [[اقدام]] کند، همان چیزی اتفاق خواهد افتاد که در کشورهای دچار سیستم‌های ظالمانه اتفاق میافتد؛ یعنی [[ثروت]] در یک نقطه متمرکز خواهد شد و جمع کثیری دچار [[محرومیت]] و [[فقر]] خواهند گردید. این [[تبعیض]] است؛ این مسأله‌ای است که [[اسلام حقیقی]] با آن [[مبارزه]] می‌کند ما هم که مدعی [[اسلام]] هستیم، باید با آن [[مبارزه]] کنیم<ref>حضرت آیت الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار اعضای هیأت دولت، ۵/۶/۱۳۸۲.</ref>. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] معتقدند در [[جامعه]] کسانی هستند که حرفشان، اقدامشان، عملشان، نوشته‌هایشان روی [[مردم]] اثر می‌گذارد. این نوع افراد باید مراقب باشند چرا که خطر خسته شدن از [[مبارزه]]، خطر [[راحت‌طلبی]]، خطر میل به [[سازش]]، چسبیدن به [[منافع]] اینها را در مسیر [[مبارزه]] علیه [[ظلم]] و بیعدالتی [[تهدید]] می‌نماید. ایشان ضمن هشدار به [[خواص جامعه]] تأکید می‌کنند اگر [[خواص]] میل به [[سازش]]، [[راحت‌طلبی]]، [[زندگی]] مرفه و [[خوشگذرانی]] پیدا کنند و از حضور در میدان‌های خطر خسته شوند، آن وقت خطر [[تهدید]] می‌کند. لذاست که شما می‌بینید [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در دوران [[خلافت]] کوتاه خود، بیشترین خطابش، بیشترین ملامتش، بیشترین توصیه‌اش و بیشترین تذکرش، به کسانی است که به آنها [[مسئولیت]] داده بود تا بخش‌های مختلفی را در آن [[کشور]] بزرگی که در [[اختیار]] آن [[حضرت]] بود، اداره کنند. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] اشاره می‌کنند که شیوه حضرت امام هم چینین بود. مکرراً به [[مسئولان]] [[کشور]]، به [[شاگردان]] خودش [[تذکر]] می‌داد که مبادا به چرب و شیرین [[زندگی]] راحت، خودشان را [[عادت]] بدهند و از [[مجاهدت]] در [[راه خدا]] باز بمانند<ref>حضرت آیت الله خامنه‌ای، بیانات در اجتماع بزرگ عزاداران در صحن مطهر امام خمینی، ۱۴/۳/۱۳۷۹.</ref>. [[علمای اسلامی]] به جهت [[نفوذ]] [[کلامی]] که دارند از اثربخشی زیادی در [[جامعه]] بهره می‌برند و بهخاطر همین [[نفوذ]] در [[جامعه]] بود که توانستند بزرگ‌ترین [[انقلاب]] ظلمستیز را در عصر حاضر شکل دهند و [[شعار]] تحقق [[عدالت]] در [[جامعه]] و [[جهان]] را طرح کنند. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] در جمع [[علماء]]، ضمن [[تذکر]] و [[موعظه]] به قشر معزز [[روحانیت]] اعلام می‌دارند سخن [[علما]] زمانی در [[جامعه]] نافذ خواهد بود که عملاً به زخارف [[دنیا]] بیاعتنا باشند و آن حرصی که بر دل‌های دنیاداران و دنیامداران [[حاکم]] است بر او [[حاکم]] نیست. [[روحانیت]] در سایه [[پارسایی]] بود که این حیثیت و [[آبرو]] را پیدا کرد. بنابراین باید [[پارسایی]] و بیاعتنایی به [[دنیا]] و به زخارف [[دنیا]] [[حفظ]] شود. چرا که سادهزیستی و دوری از [[تجملات]] [[دنیوی]]، رمز علاقمندی و [[عشق]] [[ملت]] به [[روحانیت]] است<ref>حضرت آیت الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار با جمعی از روحانیون، ائمه جماعات و وعاظ نقاط مختلف کشور، در آستانه ماه مبارک رمضان، ۲۲/۱۲/۱۳۶۹.</ref>.