حقانیت در اوج مظلومیت (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| ناشر = مهدیه

در معرفی این کتاب آمده است: «نویسنده پس از ذکر کلمات علمای [[عامه]] در بحث [[امامت]]، ‌که آن را امری فرعی و از غیرِ اصول و [[ضروریات دین]] می‌دانند می‌نویسد:‌ چون عامه امامت را از [[فروع دین]] شمرده‌اند، ‌ نباید [[اختلاف]] در آن را [[کفر]] و [[خروج از دین]] بدانند؛ ‌زیرا بنا بر این فرض امامت نیز مانند سایر [[احکام اسلامی]] خواهد بود که [[مذاهب]] مختلف، ‌نظرات متفاوتی در آنها دارند، ‌پس چرا علمای عامه برای این [[حکم]] فرعی این چنین [[شمشیر]] کشیده و به [[جنگ]] با مخالفان‌شان پرداخته‌ و آنها را [[تکفیر]] یا تفسیق نموده‌اند؟ ‌حتی [[شهرستانی]] در این باره می‌نویسد:‌ و أعظم خلاف بین الأمه، ‌خلاف الإمامه، ‌إذ ما سلّ [[سیف]] فی الإسلام [[علی]] قاعده دینیه مثل ما سلّ علی الإمامه فی کلّ [[زمان]]. بزرگترین اختلاف بین [[امت]]، ‌اختلاف در مسئله امامت است؛ ‌زیرا در هیچ مسئله‌ای از مسائل [[دینی]] در [[اسلام]] مانند امامت این قدر شمشیر کشیده نشده است. اینها در حالی است که [[شیعیان]]، ‌حجت [[شرعی]] واضح دارند و این [[اعتقاد]] آنها و کارشان در نظر عامه باید مانند [[مخالفت]] مجتهدی با [[مجتهد]] دیگر در [[فروع]] باشد؛ لذا جا دارد از آنها بپرسیم که به چه مجوّز دینی و [[اسلامی]] و [[علمی]]، ‌شیعه [[امامیه]] را به [[جرم]] اینکه [[خلافت]] خلفای سابق را نپذیرفته‌اند و [[ولایت امیرالمؤمنین]] علی {{ع}} و [[اهل بیت]] {{عم}} را [[اختیار]] کرده‌اند، ‌کافر و [[نجس]] می‌شمارند؟».<ref name=p1></ref>