انحصارطلبی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

انحصار به معنای در تنگنا افتادن، و محدود بودن<ref>دهخدا، علی اکبر، لغتنامه دهخدا، ج۲، ص۲۹۸۹.</ref> و محدود کردن ساخت، [[توزیع]] یا فروش چیزی به [[دولت]]، مؤسسه یا شرکتی<ref>معین، محمد، فرهنگ فارسی، ج۱، ص۳۷۰.</ref> است. انحصارطلبی چیزی را تنها برای خود خواستن معنا شده و انحصارطلب کسی است که می‌خواهد امتیاز و امکانات موجود را به [[تنهایی]] در [[اختیار]] داشته باشد<ref>انوری، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، ج۱، ص۵۹۹.</ref>. انحصارطلبی، اگرچه در اصل واژه‌ای [[اقتصادی]] و محصول [[نظام سرمایه‌داری]] است<ref>مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج۲۰، ص۵۰۰.</ref> منتها در معنای گسترده‌اش به هرنوع [[سرپیچی]] از حدود [[اخلاقی]] و قانونی گفته می‌شود که [[حریم]] [[آزادی]] دیگران را مختل می‌سازد و امتیازاتی بیش از حد ضرور یا [[شایسته]] به فرد یا گروهی خاص می‌دهد<ref>ساروخانی، باقر، درآمدی بر دائرة المعارف علوم اجتماعی، ج۱، ص۵۰۶.</ref>.