ویژگی علم اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}}: ما، [[اهل بیت]] رحمت و درخت [[نبوت]] و جایگاه [[رسالت]] و محلّ آمد و شدِ [[فرشتگان]] و کان دانش هستیم<ref>{{عربی|اندازه=120%|" قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}‏ إِنَّا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ‏ أَهْلُ‏ بَيْتِ‏ الرَّحْمَةِ وَ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعُ‏ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ‏ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعْدِنُ‏ الْعِلْمِ‏‏ ‏‏‏‏"}}؛ بصائر الدرجات: ص ۵۶ ح ۱ عن الضحّاک بن مزاحم و ص ۵۸ ح ۸ عن علیّ بن جعفر عن الإمام الکاظم عن أبیه{{عم}} عنه{{صل}}نحوه، الکافی: ج ۱ ص ۲۲۱ ح ۲ عن إسماعیل بن أبی زیاد عن الإمام الصادق عن أبیه عن الإمام علیّ{{عم}} نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۲۴۵ ح ۸؛ الدرّ المنثور: ج ۶ ص ۶۰۶ عن الضحّاک بن مزاحم نحوه.</ref>

*به نقل از [[حمید بن عبد اللّه بن یزید مدنی]]: "نزد [[پیامبر]]{{صل}} درباره یکی از داوری‌های [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} سخن به میان آمد. [[پیامبر]]{{صل}} به شگفت آمد و فرمود: ستایش، خدایی را که حکمت را در میان ما [[اهل بیت]] نهاد"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَزِيدَ الْمَدَنِيِ‏ أَنَّهُ ذَكَرَ عِنْدَ النَّبِيِّ {{صل}} قَضَاءً قَضَى‏ بِهِ‏ عَلِيُ‏ بْنُ‏ أَبِي‏ طَالِبٍ‏ {{ع}} فَأَعْجَبَ النَّبِيَّ ص فَقَالَ الْحَمْدُ اللَّهِ الَّذِي جَعَلَ فِينَا الْحِكْمَةَ أَهْلَ الْبَيْتِ‏‏ ‏‏‏‏"}}؛ العمدة: ص ۲۵۴ ح ۳۹۲، الصراط المستقیم: ج ۲ ص ۱۰ نحوه، بحار الأنوار: ج ۱۰۱ ص ۴۱۲ ح ۱۹؛ فضائل الصحابة لابن حنبل: ج ۲ ص ۶۵۴ ح ۱۱۱۳، تفسیر ابن أبی حاتم: ج ۲ ص ۵۳۳ ح ۲۸۳۰ کلاهما نحوه، ذخائر العقبی: ص ۱۵۴.</ref>

*[[امام علی]]{{ع}}: ما، درخت [[نبوت]] و فرودگاه [[رسالت]] و مکان آمد و شدِ فرشتگان و کان‌های دانش و سرچشمه‌های حکمتیم. یار و دوستدار ما، رحمت را انتظار می‌کشد و دشمن و کینه توز ما، یورش را انتظار می‌بَرد.<ref>{{عربی|اندازه=120%|" نَحْنُ‏ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَحَطُّ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ وَ يَنَابِيعُ الْحِكْمَةِ وَ مَعَادِنُ الْعِلْمِ، نَاصِرُنَا وَ مُحِبُّنَا يَنْتَظِرُ الرَّحْمَةَ وَ عَدُوُّنَا وَ مُبْغِضُنَا يَنْتَظِرُ السَّطْوَةَ‏‏‏‏"}}؛ نهج البلاغة: الخطبة ۱۰۹، الکافی: ج ۱ ص ۲۲۱ ح ۲ وفیه صدره إلی «معادن العلم»، غرر الحکم: ج ۶ ص ۱۸۷ ح ۱۰۰۰۵، عیون الحکم والمواعظ: ص ۴۹۹ ح ۹۲۰۸، بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۲۶۵ ح ۵۲.</ref>

*[[امام علی]]{{ع}} در سخنرانی برای مردم مدینه: "آگاه باشید! سوگند به خدایی که دانه را شکافت و انسان را آفرید، اگر دانش را از کانش برگیرید و آب را با گوارایی اش بنوشید و خیر را از جایگاهش بیندوزید و راه روشن را در پیش گیرید و در پیمودن [[حق]]، مسیر آن را بپیمایید، راه‌ها بر شما هویدا می‌شوند و نشانه‌ها بر شما رخ می‌نمایند و [[اسلام]] برای شما پرتوافشانی می‌کند"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" وَ الَّذِي‏ فَلَقَ‏ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَوِ اقْتَبَسْتُمُ‏ الْعِلْمَ‏ مِنْ‏ مَعْدِنِهِ‏ وَ شَرِبْتُمُ الْمَاءَ بِعُذُوبَتِهِ وَ ادَّخَرْتُمُ الْخَيْرَ مِنْ مَوْضِعِهِ وَ أَخَذْتُمُ الطَّرِيقَ مِنْ وَاضِحِهِ وَ سَلَكْتُمْ مِنَ الْحَقِّ نَهْجَهُ لَنَهَجَتْ بِكُمُ السُّبُلُ وَ بَدَتْ لَكُمُ الْأَعْلَامُ وَ أَضَاءَ لَكُمُ الْإِسْلَامُ ‏‏‏‏"}}؛ الکافی: ج ۸ ص ۳۲ ح ۵ عن أبی الهیثم بن التیّهان، بحار الأنوار: ج ۲۸ ص ۲۴۰ ح ۲۷.</ref>.

*[[امام حسین]]{{ع}}: "ما نمی‌دانیم چرا مردم، کینه ما را می‌جویند، در حالی که ما خانه رحمت و درخت [[نبوت]] و کان دانش و معرفتیم!"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" مَا نَدْرِي مَا تَنْقِمُ النَّاسُ مِنَّا، إِنَّا لَبَيْتُ‏ الرَّحْمَةِ، وَ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ، وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ‏‏"}}؛ نزهة الناظر: ص ۸۵ ح ۲۱.</ref>

*[[امام سجاد|امام زین العابدین]]{{ع}}: "چرا مردم، کینه ما را می‌جویند، در حالی که ـ به خدا سوگند ـ ما درخت [[نبوت]] و خانه رحمت و کان دانش و معرفت، و مکان آمد و شد فرشتگانیم"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" مَا يَنْقِمُ‏ النَّاسُ‏ مِنَّا فَنَحْنُ‏ وَ اللَّهِ‏ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ بَيْتُ الرَّحْمَةِ وَ مَوْضِعُ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ ‏‏‏‏"}}؛ الکافی: ج ۱ ص ۲۲۱ ح ۱، بصائر الدرجات: ص ۵۶ ح ۲ نحوه و ص ۵۸ ح ۹ کلّها عن أبی الجارود، الإرشاد: ج ۲ ص ۱۶۸، الخرائج والجرائح: ج ۲ ص ۸۹۲ کلاهما عن الإمام الباقر{{ع}}، إعلام الوری: ج ۱ ص ۵۰۸ عن عبد الرحمن بن الحجّاج عن الإمام الصادق عن أبیه {{عم}} وکلّها نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۲۴۶ ح ۱۰.</ref>.

*[[امام باقر]]{{ع}}: "آگاهی از کتاب خداوند عز و جل و سنّت [[پیامبر]] او در دل مهدی ما می‌روید، چنان که کشت به بهترین شکل آن می‌روید. پس اگر کسی از شما ماند تا او را دید، باید هنگام دیدن او بگوید: سلام بر شما، ای اهل خانه رحمت و [[نبوت]] و کان دانش و جایگاه رسالت"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" إِنَ‏ الْعِلْمَ‏ بِكِتَابِ‏ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ‏ {{صل}} لَيَنْبُتُ فِي قَلْبِ مَهْدِيِّنَا كَمَا يَنْبُتُ الزَّرْعُ عَلَى أَحْسَنِ نَبَاتِهِ فَمَنْ بَقِيَ مِنْكُمْ حَتَّى يَرَاهُ فَلْيَقُلْ حِينَ يَرَاهُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ الرَّحْمَةِ وَ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنَ الْعِلْمِ وَ مَوْضِعَ الرِّسَالَةِ ‏‏‏‏"}}؛ کمال الدین: ص ۶۵۳ ح ۱۸ عن جابر، العدد القویّة: ص ۶۵ ح ۹۰، بحار الأنوار: ج ۵۱ ص ۳۶ ح ۵.</ref>

*[[امام باقر]]{{ع}}: "درختی که ریشه آن، [[پیامبر خدا]] و شاخه آن، [[امام علی|امیر مؤمنان علی]]{{ع}} و نوشاخه‌های آن، [[حضرت زهرا|فاطمه دخت محمد]]{{صل}}است و میوه‌های آن، حسن و حسین‌اند، درخت [[نبوت]] است که روییده رحمت و کلید حکمت و کان معرفت و جایگاه رسالت و مکان آمد و شدِ فرشتگان و موضع سر و سپرده خداوند و امانتی است که بر آسمان‌ها و زمین عرضه شده و حرم بزرگ خدا و بیت و حرم قدیم اوست"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" نَحْنُ شَجَرَةٌ أَصْلُهَا رَسُولُ‏ اللَّهِ‏ وَ فَرْعُهَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‏ عَلِيٌ‏ وَ أَغْصَانُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ وَ ثَمَرَتُهَا الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ع فَإِنَّهَا شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ بَيْتُ الرَّحْمَةِ وَ مِفْتَاحُ الْحِكْمَةِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ وَ مَوْضِعُ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ وَ مَوْضِعُ سِرِّ اللَّهِ وَ وَدِيعَتُهُ وَ الْأَمَانَةُ الَّتِي عُرِضَتْ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ حَرَمُ اللَّهِ الْأَكْبَرُ وَ بَيْتُ اللَّهِ الْعَتِيقُ  ‏‏‏‏"}}؛ الیقین: ص ۳۱۸، تفسیر فرات: ص ۳۹۵ ح ۵۲۷ کلاهما عن زیاد بن المنذر نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۳ ص ۲۴۵ ح ۱۶.]</ref>

*[[امام صادق]]{{ع}}: چون ظهر می‌شد، [[امام سجاد|علی بن الحسین]]{{ع}} نماز می‌گزارْد و دعا می‌کرد و پس از آن بر [[پیامبر]]{{صل}}چنین درود می‌فرستاد:خدایا! درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد که درخت نبوّت و جایگاه رسالت و مکان آمد و شدِ فرشتگان و کان دانش و معرفت و [[اهل بیت]] وحی‌اند"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ {{ع}} إِذَا زَالَتِ‏ الشَّمْسُ‏ صَلَّى‏ وَ دَعَا ثُمَ‏ صَلَّى عَلَى النَّبِيِّ {{صل}} فَقَالَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ وَ أَهْلِ بَيْتِ الْوَحْي‏ ‏‏‏‏"}}؛ مصباح المتهجّد: ص ۳۶۱ ح ۴۸۵، المزار الکبیر: ص ۴۰۰ ح ۱ عن العبّاس بن مجاهد نحوه، جمال الاُسبوع: ص ۲۵۰، بحار الأنوار: ج ۹۰ ص ۱۹ ذیل ح ۳، وراجع: الکافی: ج ۱ ص ۲۲۱ ح ۳.</ref>.