بایسته‌های ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

بایسته‌های ظهور (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۵

۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۱ اکتبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'یابن [[رسول' به 'یا ابن [[رسول'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش

@@ خط ۷۹: / خط ۷۹: @@
 * [[منتظر]] باید [[استحکام]] [[ایمان]] و [[ثبات]] قدم داشته باشد تا در برابر حوادث و [[مصیبت‌ها]] از کوره در نرود و بتواند این [[رسالت]] سنگین را به دوش بگیرد. این [[استحکام]] و پختگی نیز، ازمعرفت، و [[آگاهی]] از وسعت توانائی و ظرفیت وجودی خویش، نشأت می‌‌گیرد به همین جهت مهم‌ترین [[دعا]] و خواسته [[انسان منتظر]] از [[خداوند]]، طلب [[معرفت]] و فزونی [[شناخت امام]] و [[حجت]] حاضر است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ...}}. خدایا! خودت را به من بشناسان و [[ثبات]] قدم را می‌خواهد: {{متن حدیث|ثَبِّتْنِي عَلَى دِينِكَ}}. کم‌توقعی و [[صبر]] را می‌خواهد: {{متن حدیث|صَبِّرْنِي عَلَى ذَلِكَ}}. [[منتظر]] باید از چنان روحیه‌ای برخودار باشد که همراه [[رنج‌ها]] و [[سختی‌ها]]، راحتی‌ها را داشته باشد؛ زیرا که در [[زمان غیبت]]، [[مردم]] مورد سخت‌ترین امتحانات قرار می‌گیرند و زیر و رو می‌شوند.
 * [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "این امر تحقق نخواهد یافت مگر بعد از [[یأس]] و [[ناامیدی]] از دیگران"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَا يَأْتِيكُمْ إِلَّا بَعْدَ إِيَاسٍ وَ لَا وَ اللَّهِ حَتَّى تُمَيَّزُوا}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۱۱.</ref>، نه به [[خدا]] [[سوگند]]، امر [[ظهور]] به وقوع نخواهند پیوست تا زمانی که در اثر ابتلائات شدید، ماهیت افراد، آشکار نشود و صف‌بندی‌ها مشخص نگردد. [[امام رضا]] {{ع}} در این مورد می‌فرماید: "[[ظهور]] زمانی رخ خواهد داد که [[مردم]] از دیگر راه‌ها، [[ناامید]] شوند"<ref>{{متن حدیث|إِنَّمَا يَجِي‏ءُ الْفَرَجُ عَلَى الْيَأْسِ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۱۰؛ میزان الحکمه، ج۱، ص ۱۸۳.</ref>.
-* وقتی یکی از [[یاران امام]] [[باقر]] {{ع}} از [[حضرت]] سؤال می‌‌کند: یابن [[رسول الله]] [[فرج]] شما کی حاصل می‌‌شود؟ [[امام]] در پاسخ می‌‌فرماید: "هیهات [[فرج]] ما نرسد تا [[غربال]] شوید، باز هم [[غربال]] شوید و باز هم [[غربال]] شوید تا اینکه کدرها برود و صافی‌ها بماند"<ref>{{متن حدیث|هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لَا يَكُونُ فَرَجُنَا حَتَّى تُغَرْبَلُوا ثُمَّ تُغَرْبَلُوا ثُمَّ تُغَرْبَلُوا يَقُولُهَا ثَلَاثاً حَتَّى يَذْهَبَ الْكَدِرُ وَ يَبْقَى الصَّفْوُ}}؛ الغیبه طوسی، ص ۳۳۹؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۱۳.</ref>.
+* وقتی یکی از [[یاران امام]] [[باقر]] {{ع}} از [[حضرت]] سؤال می‌‌کند: یا ابن [[رسول الله]] [[فرج]] شما کی حاصل می‌‌شود؟ [[امام]] در پاسخ می‌‌فرماید: "هیهات [[فرج]] ما نرسد تا [[غربال]] شوید، باز هم [[غربال]] شوید و باز هم [[غربال]] شوید تا اینکه کدرها برود و صافی‌ها بماند"<ref>{{متن حدیث|هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لَا يَكُونُ فَرَجُنَا حَتَّى تُغَرْبَلُوا ثُمَّ تُغَرْبَلُوا ثُمَّ تُغَرْبَلُوا يَقُولُهَا ثَلَاثاً حَتَّى يَذْهَبَ الْكَدِرُ وَ يَبْقَى الصَّفْوُ}}؛ الغیبه طوسی، ص ۳۳۹؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۱۳.</ref>.
 * در جای دیگر [[حضرت]] می‌‌فرماید: "هیهات از آنچه آرزوی آن را در [[دل]] می‌‌پرورانید! بخدا [[سوگند]] بدان‌چه چشم دوخته‌اید نخواهید رسید مگر اینکه همگی در [[غربال]] [[امتحان]] تکان [[سختی]] بخورید و در این [[امتحان]] آزموده شوید تا صف خوبان از بدان و ثابت قدمان از مدعیان، جدا گردد. بخدا [[سوگند]] این [[آرزو]] عملی نخواهند شد مگر بعد از [[یأس]] و [[ناامیدی]] و تا زمانی که افراد [[شقی]]، شقاوتش را و افراد اهل [[سعادت]]، [[لیاقت]] و صلاحیتش را آشکار سازد"<ref>{{متن حدیث|هَيْهَاتَ لَا وَ اللَّهِ لَا يَكُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَيْهِ أَعْيُنَكُمْ حَتَّى تُغَرْبَلُوا لَا وَ اللَّهِ لَا يَكُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَيْهِ أَعْيُنَكُمْ حَتَّى تُمَحَّصُوا لَا وَ اللَّهِ لَا يَكُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَيْهِ أَعْيُنَكُمْ حَتَّى تُمَيَّزُوا لَا وَ اللَّهِ مَا يَكُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَيْهِ أَعْيُنَكُمْ إِلَّا بَعْدَ إِيَاسٍ لَا وَ اللَّهِ لَا يَكُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَيْهِ أَعْيُنَكُمْ حَتَّى يَشْقَى مَنْ يَشْقَى وَ يَسْعَدَ مَنْ يَسْعَدُ}}؛ الغیبه طوسی، ص ۳۳۶؛ بحار الانوار، ج۵، ص۲۲۰.</ref>.
 * در بعضی از نقل‌ها به جای {{متن حدیث|تَمُدُّونَ إِلَيْهِ أَعْيُنَكُمْ}} تعبیر {{متن حدیث|تَمُدُّونَ إِلَيْهِ أَعْنَاقَكُمْ}}<ref>الغیبه نعمانی، ص۲۱۷.</ref> آمده است یعنی گردن کشیدن و با [[حرص]] و ولع در پی چیزی بودن و این تعبیر حاکی از شدت تقاضای [[مردم]] برای رسیدن به این آرزوی بزرگ است. در هر دو صورت، [[کلام]] [[امام باقر]] {{ع}} بیانگر این [[حقیقت]] است که این آرزوی بزرگ، بدون هزینه قابل دست‌رسی نخواهند بود بلکه به پختگی و [[استقامت]] نیاز دارد و این پختگی و [[استقامت]]، امری است لازم که باید در [[دوران انتظار]] حاصل شود زیرا [[انتظار]] [[ظهور حضرت حجت]] {{ع}} بدون چنین پختگی و [[عزم]] عمومی در مهیاسازی [[زمینه‌های ظهور]]، فریادی است بی‌پاسخ و [[خداوند]] این [[نعمت]] بزرگ را، بدون هزینه‌های سنگین و [[امتحانات سخت]]، به [[جامعه بشری]] هدیه نخواهند کرد.