ابن‌خانبه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوجعفر احمد بن عبدالله بن مهران بن خانبه کرخی]]، مشهور به [[ابن خانبه]] از خاندانی بزرگ، [[شیعی]]<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۳۹.</ref> و اصالتاً [[ایرانی]]، [[غلام]] [[یونس بن عبدالرحمان]] و [[صحابی]] مشهور [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{عم}} بود.<ref>خلاصة الاقوال، ص۱۵.</ref> بسیاری از [[رجال شناسان]] [[ابن خانبه]] را با [[احمد بن عبدالله کرخی]] یک نفر دانسته‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۵۳؛ نقد الرجال، ص۲۴.</ref> کسانی چون [[طاهر بن محمد بن علی]]، [[احمد بن هلال]] و [[محمد بن حسین]] از وی [[روایت]] کرده‌اند.<ref>تنقیح المقال، ج۱، ص۶۶.</ref> [[شیخ طوسی]] وی را در زمره کسانی ذکر کرده که از [[امامان معصوم]] روایتی نقل نکرده‌اند،<ref>رجال الطوسی، ص۴۵۳.</ref> اما [[نجاشی]] نقل کرده که ابن خانبه مکاتبه‌ای با امام رضا{{ع}} داشته است.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۳۹.</ref> رجال‌نویسان او را [[موثق]] دانسته‌اند.<ref>الفهرست (طوسی)، ص۲۶؛ رجال ابن داود، ص۳۱.</ref> گفته شده که وی نخست کاتب [[اسحاق بن ابراهیم]] بود، ولی از آن کناره گرفت و به تصنیف کتاب روی آورد.<ref>خلاصة الاقوال، ص۱۵.</ref> کتاب التأدیب که به نام کتاب یوم و لیله نیز [[شهرت]] دارد، اثر اوست.<ref>الفهرست (طوسی)، ص۲۶.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۵۱-۱۵۲.</ref>