امانت در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

# به [[نقل]] از [[داوود بن حصین]]، در [[اوصاف پیامبر]] {{صل}}: او مردی بود که از همه [[قوم]] خود، جوان‌مردتر، نیک‌خوتر، خوش‌برخوردتر، همسایه‌دارتر، بردبارتر، امانتدارتر، راستگوتر و از [[بدزبانی]] و آزاررسانی دورترین بود. هرگز دیده نشد که با کسی کشمکش و بگومگو کند؛ زیرا [[خداوند]]، خصلت‌های [[پسندیده]] را در او جمع کرده بود، تا جایی که قومش او را "[[امین]]" نامیدند و در [[مکّه]] [[لقب]] "[[امین]]" بر اسم او [[غلبه]] پیدا کرده بود<ref>{{متن حدیث|عن داود بن الحصین - فِي صِفَةِ النَّبِيِّ {{صل}}-: کان رجلا أفضل قومه مروءةً وَ أَحْسَنُهُمْ خُلُقاً وَ أکرمهم مخالطة و أَحْسَنُهُمْ جِوَاراً وَ أعْظَمَهُمْ حِلْماً وَ أمانة و أصدقهم حدیثا و أبعدهم من الفحش و الأذی و ما رئی ملاحیاً و لا مماریا أحدا حتی سمّاه قومه الأمین لما جمع الله له من الامور الصالحه فیه فلقد کان الغالب علیه بمکة الأمین}}؛ الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۲۱؛ السیرة النبویة لابن هشام، ج۱، ص۱۹۴؛ دلائل النبوة لأبی نعیم، ج۱، ص۱۷۰، ح۱۰۸؛ البدایة و النهایة، ج۲، ص۲۸۷، کلّها نحوه؛ تاریخ دمشق، ج۳، ص۹.</ref>.