براء بن مالک بن نضر انصاری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

آخرین [[جنگی]] که براء در آن حضور داشت و به اتفاق همه [[علمای شیعه]]<ref>طوسی، رجال، ص۲۷؛ علامه حلی، خلاصه الاقوال، ص۷۸؛ همو، رجال، ص۲۴؛ ابن داود حلی، ص۵۴؛ تفرشی، ج۱، ص۲۶۵.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>خلیفة بن خیاط، تاریخ، ص۱۰۳؛ ابن سعد، ج۷، ص۹۶؛ دینوری، ص۱۳۰؛ بغوی، ج۱، ص۲۴۱-۲۴۲؛ ابن عبد البر، ج۱، ص۲۳۹؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۰۶ و همو، ج۵، ص۶۵؛ ذهبی، ج۱، ص۱۹۸.</ref> در آن به [[شهادت]] رسید، [[فتح]] شوشتر است که یکی از [[فتوحات]] سخت [[مسلمانان]] شمرده می‌شود. [[فرماندهی]] کل [[سپاه مسلمانان]] در این [[جنگ]] با [[ابوموسی اشعری]] بود. در [[تاریخ]] فتح [[شوشتر]] [[اختلاف]] است، واقدی فتح آن را سال بیست<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۱۷۳؛ ذهبی، ج۱، ص۱۹۸.</ref> و برخی دیگر سال‌های نوزده و ۲۳ گفته‌اند<ref>ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۲۶؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۷۳.</ref>. در این جنگ [[براء بن مالک]]، فرماندهی جناح راست [[سپاه]] [[ابوموسی]] را بر عهده داشت<ref>دینوری، ص۱۳۰؛ بلاذری، ج۲، ص۴۶۷.</ref>، بنا بر [[روایت]] [[بلاذری]]<ref>بلاذری، ج۲، ص۴۶۷.</ref>، چون جنگ [[سختی]] با سپاه [[ایران]] درگرفت، مسلمانان توانستند آنان را تا کنار قلعه شوشتر به عقب رانند. در کنار قلعه بود که براء پس از نبردی سخت به شهادت رسید. اما بنا بر [[روایات]] مشهور، در یک مرحله [[ایرانیان]] توانستند سپاه مسلمانان را بر سر پل شوشتر [[شکست]] سختی دهند و آنان را منهزم کنند. در این حالت بود که مسلمانان با اینکه بسیاری از بزرگان [[صحابه]] حضور داشتند، به دلیل [[شهرت]] [[حدیث]] [[رسول خدا]] {{صل}} درباره [[مستجاب الدعوه]] بودن براء بن مالک و نیز مراتب بالای [[پارسایی]] و [[زهد]] او، از وی خواستند برای [[پیروزی]] مسلمانان [[دعا]] کند. براء نیز چنین [[دعا]] کردند: {{عربی|"أُقسِمُ عليك يا رَبِّ لَمَا مَنحتَنا أكتافَهم، وألْحَقْتَني بنَبيِّك، فمُنِحوا أكتافَهم"}}؛ «خدایا، تو را [[سوگند]] میدهم که اینان ([[دشمنان]]) را [[تسلیم]] ما کنی و مرا به پیامبرت محمد ملحق کنی». پس همان شد که او دعا کرد<ref>ابن حبان، ثقات، ج۳، ص۲۶؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۳۸۱؛ طوسی، اختیار، ج۱، ص۱۸۴؛ همو، رجال، ص۲۷؛ ابن عدی، ج۳، ص۳۱۴؛ شامی، ج۱۰، ص۲۵. شامی این خبر را از جمله آیات و معجزاتی برشمرده که برای براء حاصل شده است.</ref>. مسلمانان به آنان حمله‌ور شدند و [[سپاه]] هرمزان را چنان [[شکست]] دادند که [[بلاذری]] گوید: هرمزان و سپاه او با بدترین حالت، مجبور شدند به قلعه مستحکم [[شوشتر]] [[پناهنده]] شوند و چون هیچ راه نفوذی به درون قلعه نبود، [[مسلمانان]] به مدت بسیاری آن را به محاصره خود درآوردند تا اینکه گویند یکی از ایرانیانی که [[مسلمان]] شده و خود را به [[سپاه اسلام]] [[تسلیم]] کرده بود، برای [[ابوموسی]] تنها راه نفوذی به درون قلعه را فاش کرد که کاریز یا نقب زیرزمینی بود که تا وسط قلعه راه داشت<ref>این کاریز و نقب، از دوره ساسانیان برای آبیاری بوده است. در دیداری که سال ۱۳۸۲ش نگارنده از قلعه داشت، مهندسان آب خوزستان مشغول اجرای طرح انتقال آب برای آبیاری زمین‌ها از طریق همین کاریز بودند که امید است دیوارها و سقف‌های تاریخی آن با مشورت اساتید فن، با کمال دقت حفظ شود؛ چراکه دیگر جایگزین نخواهد داشت.</ref>.