←جاهلیت
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←جاهلیت) |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
[[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} ویژگی‌های جاهلیت [[پیش از بعثت]] را چنین توصیف می‌کند<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (ترجمه شهیدی)، خطبه ۸۹.</ref>: «او [[رسول خدا]]{{صل}} را هنگامی فرستاد که [[پیامبران]] نبودند. [[مردمان]] در خوابی دراز به سر می‌بردند. اسب [[فتنه]] در جَوَلان، [[کارها]] پریشان، [[آتش]] [[جنگ‌ها]] فروزان، [[جهان]] تیره، [[فریب]] [[دنیا]] بر همه چیره، باغ آن افسرده، برگ آن زرد و پژمرده، از میوه‌اش [[ناامید]]، آبش در [[دل]] [[زمین]] ناپدید، نشانه‌های [[رستگاری]] [[ناپیدا]]، علامت‌های [[گمراهی]] هویدا، دنیا با [[مردم]] خود ناخوشروی و با خواهنده خویش ترش ابروی، بارش [[محنت]] و [[آزار]]، خوردنی آن مردار، درونش [[بیم]]، برونش تیغ مرگبار بود<ref>افزون بر نهج البلاغه برای مطالعه اصل خطبه، ر.ک: ابن قتیبه، الإمامة و السیاسة، ج۱، ص۱۷۵.</ref>. | [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} ویژگی‌های جاهلیت [[پیش از بعثت]] را چنین توصیف می‌کند<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (ترجمه شهیدی)، خطبه ۸۹.</ref>: «او [[رسول خدا]]{{صل}} را هنگامی فرستاد که [[پیامبران]] نبودند. [[مردمان]] در خوابی دراز به سر می‌بردند. اسب [[فتنه]] در جَوَلان، [[کارها]] پریشان، [[آتش]] [[جنگ‌ها]] فروزان، [[جهان]] تیره، [[فریب]] [[دنیا]] بر همه چیره، باغ آن افسرده، برگ آن زرد و پژمرده، از میوه‌اش [[ناامید]]، آبش در [[دل]] [[زمین]] ناپدید، نشانه‌های [[رستگاری]] [[ناپیدا]]، علامت‌های [[گمراهی]] هویدا، دنیا با [[مردم]] خود ناخوشروی و با خواهنده خویش ترش ابروی، بارش [[محنت]] و [[آزار]]، خوردنی آن مردار، درونش [[بیم]]، برونش تیغ مرگبار بود<ref>افزون بر نهج البلاغه برای مطالعه اصل خطبه، ر.ک: ابن قتیبه، الإمامة و السیاسة، ج۱، ص۱۷۵.</ref>. | ||
علی{{ع}} در کلمات دیگری در اوصاف جاهلیت می‌فرماید: {{متن حدیث|أَرْسَلَهُ وَ أَعْلَامُ الْهُدَى دَارِسَةٌ وَ مَنَاهِجُ الدِّينِ طَامِسَةٌ}}<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (صبحی صالح)، خطبه ۱۹۵؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۷۰.</ref>؛ [[خداوند]] او را فرستاد در حالی که نشانه‌های [[هدایت]] از یاد رفته و راه‌های [[دین]] ویران شده بودند». همچنین فرمود: {{متن حدیث|دَعْوَةٍ مُتَلَافِيَةٍ أَظْهَرَ بِهِ الشَّرَائِعَ الْمَجْهُولَةَ وَ قَمَعَ بِهِ الْبِدَعَ الْمَدْخُولَةَ}}<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۳۷.</ref>؛ از این جملات [[حضرت]] برمی‌آید که در [[جاهلی]]، [[ادیان الهی]] دیگر ناشناخته مانده، و [[بدعت‌ها]] در [[ادیان]] راه یافته بودند. | علی{{ع}} در کلمات دیگری در اوصاف جاهلیت می‌فرماید: {{متن حدیث|أَرْسَلَهُ وَ أَعْلَامُ الْهُدَى دَارِسَةٌ وَ مَنَاهِجُ الدِّينِ طَامِسَةٌ}}<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (صبحی صالح)، خطبه ۱۹۵؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۷۰.</ref>؛ [[خداوند]] او را فرستاد در حالی که نشانه‌های [[هدایت]] از یاد رفته و راه‌های [[دین]] ویران شده بودند». همچنین فرمود: {{متن حدیث|دَعْوَةٍ مُتَلَافِيَةٍ أَظْهَرَ بِهِ الشَّرَائِعَ الْمَجْهُولَةَ وَ قَمَعَ بِهِ الْبِدَعَ الْمَدْخُولَةَ}}<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۳۷.</ref>؛ از این جملات [[حضرت]] برمی‌آید که در [[جاهلی]]، [[ادیان الهی]] دیگر ناشناخته مانده، و [[بدعت‌ها]] در [[ادیان]] راه یافته بودند. | ||
مهم‌ترین مشکل [[عرب جاهلی]]، نداشتن [[تفکر]] و [[اندیشه]] بود. به جهت اینکه [[تعقل]] و اندیشه برای آنان اصالتی نداشت و [[هوس‌ها]] و [[احساسات]] بر خردهایشان [[چیرگی]] یافته و آنان را از تفکر و [[خرد]] تهی ساخته بود. با اینکه [[استعداد]] [[پذیرفتن]] و تعقل و تفکر در میان آنان بود، اما [[تعصب جاهلی]] مانع از [[خردپذیری]] آنان می‌شد. از این رو، در بسیاری از [[باورها]] و رفتارهای [[جاهلی]] نوعی [[کژی]] و [[کاستی]] وجود داشت و [[سفاهت]]، [[حماقت]] و [[خشم]] بر رفتارهای آنان سایه انداخته بود.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی]]، [[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد]]، [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان]]، [[تاریخ اسلام (کتاب)|تاریخ اسلام]] ص ۱۶.</ref> | مهم‌ترین مشکل [[عرب جاهلی]]، نداشتن [[تفکر]] و [[اندیشه]] بود. به جهت اینکه [[تعقل]] و اندیشه برای آنان اصالتی نداشت و [[هوس‌ها]] و [[احساسات]] بر خردهایشان [[چیرگی]] یافته و آنان را از تفکر و [[خرد]] تهی ساخته بود. با اینکه [[استعداد]] [[پذیرفتن]] و تعقل و تفکر در میان آنان بود، اما [[تعصب جاهلی]] مانع از [[خردپذیری]] آنان می‌شد. از این رو، در بسیاری از [[باورها]] و رفتارهای [[جاهلی]] نوعی [[کژی]] و [[کاستی]] وجود داشت و [[سفاهت]]، [[حماقت]] و [[خشم]] بر رفتارهای آنان سایه انداخته بود.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی]]، [[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد]]، [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان]]، [[تاریخ اسلام ج۱ (کتاب)|تاریخ اسلام]]، ج۱، ص ۱۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||