امام حسین علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[امام علی]] {{ع}} نقل شده است: "هر کس می‌خواهد به صورت [[پیامبر]] {{صل}} از سر تا گردن بنگرد، به [[حسن بنگرد]] و هر کس می‌خواهد به گردن تا پای او بنگرد، به [[حسین]] بنگرد. آن دو، شباهت به پیامبر {{صل}} را تقسیم کرده‌اند<ref>{{متن حدیث|مَن أرادَ أن يَنظُرَ إلى وَجهِ رَسولِ اللّهِ {{صل}} مِن رَأسِهِ إلى عُنُقِهِ، فَليَنظُر إلَى الحَسَنِ {{ع}} وَ مَن أرادَ أن يَنظُرَ إلى ما لَدُن عُنُقِهِ إلى {{صل}}، فَليَنظُر إلَى الحُسَينِ {{ع}}، اقتَسَماهُ}} (المعجم الکبیر، ج۳، ص۹۵، ح۲۷۶۹؛ کنزالعمال، ج۱۳، ص۶۵۹، ح۳۷۶۷۴).</ref>. همچنین از [[امام حسن]] {{ع}} نقل شده است: [[حسین بن علی]] {{ع}}، شبیه‌ترینِ مردم به فاطمه {{س}} است و من، شبیه‌ترینِ مردم به [[خدیجه کبری]] هستم<ref>{{متن حدیث|كَانَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ {{ع}} أَشْبَهَ‏ النَّاسِ‏ بِفَاطِمَةَ {{س}} وَ كُنْتُ أَنَا أَشْبَهَ النَّاسِ بِخَدِيجَةَ الْكُبْرَى}} (المناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۲؛ بحار الأنوار، ج۲۴، ص۳۱۶، ح۲۱).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۷۲.</ref>

در [[روایات]] نیز اوصافی برای حضرت ذکر شده است مانند اینکه ایشان [[زیور]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، [[چراغ هدایت]] و [[کشتی نجات]] است: پیامبر خدا {{صل}} خطاب به امام حسین {{ع}ج فرمود: «آفرین بر تو، ای [[ابو عبدالله]]، ای زیور آسمان‌ها و [[زمین‌ها]]!».<ref>{{متن حدیث|مَرْحَباً بِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ‏ يَا زَيْنَ‏ السَّمَاوَاتِ‏ وَ الْأَرَضِينَ‏ ...}}؛ عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۵۹، ح۲۹؛ کمال الدین، ص۲۶۵، ح۱۱.</ref> و یا اینکه آن حضرت محبوب‌ترینِ [[مردم]] نزد [[آسمانیان]] دانسته شده است<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}:‏ مَنْ‏ أَحَبَّ‏ أَنْ‏ يَنْظُرَ إِلَى‏ أَحَبِّ‏ أَهْلِ‏ الْأَرْضِ‏ إِلَى أَهْلِ السَّمَاءِ فَلْيَنْظُرْ إِلَى الْحُسَيْنِ‏}} (المناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۷۳؛ بحارالأنوار، ج۴۳، ص۲۹۷، ح۵۹).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۱۳۹ ـ ۱۴۲.</ref>

[[کرامات]] زیادی از [[امام حسین]] {{ع}} نقل شده است مانند اینکه از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است: زنی در [[مکه]] طواف می‌کرد و دست خود را از آستین بیرون آورده بود، مردی دست خود را روی دست آن [[زن]] نامحرم گذاشت و بعد از آن مرد هر چه سعی کرد نتوانست دستش را جدا کند. خبر به والی [[مکه]] رسید، زمانی که والی حاضر شد فقها را طلبید. تمام فقها [[فتوا]] دادند دست آن مرد خائن باید قطع شود، برای اینکه خلاف [[اسلام]] [[رفتار]] کرده است. والی گفت: آیا کسی از [[فرزندان]] [[محمد]] {{صل}} در این جا هست؟ گفتند: بلی [[امام حسین]] {{ع}} امشب تشریف فرما شده‌اند. والی حضرت را طلبید و عرضه داشت: توجه فرمایید چه بلایی بر سر ایشان آمده است! حضرت این منظره را دیده رو به سوی [[کعبه]] گردانید و دست به [[دعا]] برداشت و مدتی دعا کرد. پس از دعا به سوی آنها آمد و دست آن مرد را گرفته از دست آن [[زن]] جدا کرد. پس از این جریان والی عرضه داشت؛ ای پسر [[رسول خدا]] آیا عقاب کنم او را به این کاری که کرده است؟ حضرت فرمودند: نه<ref>شاید مراد این بود که همان رسوا شدن میان مردم کیفر رفتارش بوده است. ر. ک: تهذیب الاحکام، ج ۴، ص ۴۷۰ و مناقب ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۵۱ و بحار، ج ۴۴، ص ۱۸۳.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۳۱-۳۳.</ref>