جز
جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب'
جز (جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب') |
||
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
:آیا به میدان بشتابم، ای [[هدایتگر]] [[خلق]] و [[هدایت]] شده [[خدا]] که امروز با جدت [[رسول خدا]] [[دیدار]] می‌‌کنم. و با برادرت [[حسن]] و پدرت [[علی]] [[مرتضی]]؛ و با عمویت [[جعفر]] که دارای دو بال است، [[ملاقات]] خواهم نمود. و با [[حمزه سید الشهدا]] که زنده و جاوید است؟! | :آیا به میدان بشتابم، ای [[هدایتگر]] [[خلق]] و [[هدایت]] شده [[خدا]] که امروز با جدت [[رسول خدا]] [[دیدار]] می‌‌کنم. و با برادرت [[حسن]] و پدرت [[علی]] [[مرتضی]]؛ و با عمویت [[جعفر]] که دارای دو بال است، [[ملاقات]] خواهم نمود. و با [[حمزه سید الشهدا]] که زنده و جاوید است؟! | ||
زهیر پس از این عرض ارادت، مجدداً به میدان کارزار شتافت و جمعی از [[سپاه]] [[دشمن]] که تا یکصد و بیست نفر گفته شده به [[هلاکت]] رسانید و در این موقعیت ناگاه کثیر بن عبدالله [[شعبی]] و [[مهاجر بن اوس]] تمیمی بر او تاختند و با شمشیر و نیزه او را به شهادت رساندند<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۱؛ البدایة والنهایة ابن کثیر، ج۸، ص۱۸۵؛ نفس المهموم، ص۲۶۸؛ ابصارالعین، ص۱۴۵؛ بعض از اشعار بالا در مناقب | زهیر پس از این عرض ارادت، مجدداً به میدان کارزار شتافت و جمعی از [[سپاه]] [[دشمن]] که تا یکصد و بیست نفر گفته شده به [[هلاکت]] رسانید و در این موقعیت ناگاه کثیر بن عبدالله [[شعبی]] و [[مهاجر بن اوس]] تمیمی بر او تاختند و با شمشیر و نیزه او را به شهادت رساندند<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۱؛ البدایة والنهایة ابن کثیر، ج۸، ص۱۸۵؛ نفس المهموم، ص۲۶۸؛ ابصارالعین، ص۱۴۵؛ بعض از اشعار بالا در مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۴ و بحار الأنوار، ج۴۵، ص۲۵ نیز آمده است.</ref>. | ||
[[علامه مجلسی]] از [[محمد بن ابی طالب]] نقل می‌‌کند: هنگامی که زهیر روی [[زمین]] افتاد آخرین [[سخن امام حسین]] {{ع}} خطاب به او چنین بود که فرمود:[[خداوند]] هرگز تو را از [[رحمت]] خود دور نکند ای زهیر، و کشنده‌ات را [[لعنت]] کند مانند لعنت به آنها که [[مسخ]] شدند و به صورت میمون‌ها و خوک‌ها درآمدند<ref>{{متن حدیث| لا یُبعِدُك اللَّهِ یا زهیر! وَ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَكَ لَعَنَ الذین مُسِخُوا قِرَدَةً وخنازیرَ }}؛ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۲۶ و ابصارالعین، ص۱۴۵.</ref>؛ | [[علامه مجلسی]] از [[محمد بن ابی طالب]] نقل می‌‌کند: هنگامی که زهیر روی [[زمین]] افتاد آخرین [[سخن امام حسین]] {{ع}} خطاب به او چنین بود که فرمود:[[خداوند]] هرگز تو را از [[رحمت]] خود دور نکند ای زهیر، و کشنده‌ات را [[لعنت]] کند مانند لعنت به آنها که [[مسخ]] شدند و به صورت میمون‌ها و خوک‌ها درآمدند<ref>{{متن حدیث| لا یُبعِدُك اللَّهِ یا زهیر! وَ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَكَ لَعَنَ الذین مُسِخُوا قِرَدَةً وخنازیرَ }}؛ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۲۶ و ابصارالعین، ص۱۴۵.</ref>؛ | ||