قیام ابراهیم بن عبدالله محض: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال]] خود او را در رجال [[امام صادق]] {{ع}} ذکر کرده است و [[ابن ندیم]] در فهرست گوید: [[ابراهیم بن عبدالله بن حسن]] [[شعر]] هم گفته است و در [[مقاتل الطالبیین]] آمده است: ابراهیم بر همان روش و طریقه برادرش [[محمد بن عبدالله]] در [[دین]]، [[علم]]، [[شجاعت]] و شدت بوده است<ref>مقاتل الطالبیین، ص۳۱۵.</ref>. ابراهیم از علمای بزرگ در [[فنون]] زیادی به شمار می‌رفت و او [[شاعری]] [[آگاه]] به لغت [[عربی]] و [[اسرار]] آن و عالم به [[اخبار]] [[عرب]] و روزها و اشعار آنان بوده است<ref>عمدة الطالب، ص۹۹.</ref>. ابراهیم مردی نیرومند و [[قوی]] بود.<ref>مقاتل الطالبیین، ص۳۱۶.</ref>.<ref>[[علی نظری منفرد|نظری منفرد، علی]]، [[نهضت‌های پس از عاشورا (کتاب)|نهضت‌های پس از عاشورا]]، ص ۴۰۶.</ref>

[[ابراهیم بن عبدالله بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب]] در سال ۱۴۵ [[قیام]] کرد و برادرش «[[محمد بن عبدالله محض|محمد]]» هم در همین سال قیام کرده بود. پیش از اینکه ابراهیم ظاهر گردد منصور به شدت در تعقیب او بود و او را جستجو می‌نمود. ابراهیم خود حکایت کرده است: تعقیب در موصل مرا ناچار کرد تا اینکه بر سفره منصور نشستم، پس بیرون آمدم و از [[طلب]] کردن من دست برداشت. گروهی از [[سپاه]] منصور اظهار [[تشیع]] می‌نمودند و نامه‌ای برای ابراهیم نوشته و از او خواستند نزد آنان برود تا بر منصور [[یورش]] برند.

ابراهیم به [[بغداد]] در جایی که سپاه منصور بود رفت، پس منصور دستور داد پلی را بنا کنند، ابراهیم با [[مردم]] بیرون آمد تا آن را تماشا کند، [[چشم]] منصور بر او افتاد و ابراهیم در میان مردم رفت و خود را پنهان کرد، سپس نزد کسی به نام قامیا رفت و او ابراهیم را به اتاقی برد. منصور برای یافتن ابراهیم تلاش بسیاری کرد و همه جا [[نگهبان]] گذاشته بود تا اینکه مخفیگاه ابراهیم [[شناسایی]] شد<ref>[[علی نظری منفرد|نظری منفرد، علی]]، [[نهضت‌های پس از عاشورا (کتاب)|نهضت‌های پس از عاشورا]]، ص۴۱۰.</ref>.

جعفر و محمد پسران [[سلیمان بن علی]] از طرف منصور با ششصد نفر [[سپاه]] آمدند؛ ابراهیم، فرمانده‌ای را با پنجاه نفر فرستاد که آنان را [[شکست]] داد که مجبور به فرار شدند. پس [[مغیره]] را به [[اهواز]] با دویست نفر فرستاد و [[امیر]] اهواز [[محمد بن حصین]] با چهار هزار نفر برای مقابله او آمد و مغیره آنان را شکست داد و وارد اهواز شد و [[عمرو بن شداد]] را روانه [[فارس]] کرد و آنجا را نیز گرفت و [[مروان بن سعید عجلی]] را با هفده هزار به واسطه فرستاد و آنجا را نیز تصرف کرد.

ابراهیم [[تصمیم]] گرفت از بصره حرکت کند، یارانش از [[مردم بصره]] به او گفتند: در بصره بمان و [[سپاهیان]] خود را بفرست، پس اگر سپاهی با [[شکست]] روبه‌رو شد، آنان را با [[لشکر]] دیگری مدد کن که در این صورت جایگاه تو مایه [[ترس]] [[دشمن]] خواهد بود و [[اموال]] را جمع کن تا گام‌هایت استوراتر باشد، اما ابراهیم از بصره به سوی کوفه حرکت کرد.

ابراهیم به او گفت: این علَم را بگیر و در طرف چپ بایست و حرکت نکن. او [[علم]] را گرفت و در [[میسره]] ایستاد، دو [[سپاه]] در برابر یکدیگر صف کشیدند و هنگامی که ابراهیم کشته شد و یارانش [[شکست]] خورده و فرار کردند او همچنان در جای خود ایستاده بود. به او گفته شد که ابراهیم کشته شد و [[مردم]] رفتند. گفت: ابراهیم به من گفته است که از اینجا حرکت نکنم. پس [[جنگ]] کرد تا اینکه اسب او از پای درآمد، سپس پیاده جنگید تا اینکه کشته شد<ref>مقاتل الطالبیین، ص۳۴۵.</ref>.<ref>[[علی نظری منفرد|نظری منفرد، علی]]، [[نهضت‌های پس از عاشورا (کتاب)|نهضت‌های پس از عاشورا]]، ص۴۲۳.</ref>

عبدالحمید گوید: از ابوصلابه سؤال کردم: چگونه ابراهیم کشته شد؟ ابوصلابه گفت: من به او نگاه می‌کردم در حالی که بر اسب [[محمد بن یزید]] ایستاده بود و به سپاه [[عیسی بن موسی]] [[فرمانده]] منصور نظر می‌کرد که پشت کرده و فرار می‌کردند و او را پشت سر گذارده بودند و [[عیسی]] [[پرچم]] خود را به عقب برگردانیده بود، و [[یاران]] ابراهیم با آنان در حال [[نبرد]] بودند. ابراهیم قبای زردی بر تن داشت و [[گرما]] او را ناراحت کرده بود، پس دکمه قبای خود را گشود و [[قبا]] باز شد و سینه او نمایان گردید، در این هنگام تیری آمد و به گلوگاهش اصابت کرد؛ من او را دیدم که دست در گردن اسب کرد و بازگشت و [[زیدیه]] اطراف او را گرفتند<ref>مقاتل الطالبیین، ص۳۴۸.</ref>. چون ابراهیم کشته شد [[اصحاب]] و یارانش همچنان در اطراف او به [[نبرد]] با [[سپاه]] منصور ادامه دادند. پس بر آنان حمله کردند تا اینکه توانستند آنان را از جایی که ابراهیم در آن کشته شده بود دور کنند. سپاه منصور آمدند و سر از [[بدن]] ابراهیم جدا کردند و نزد [[عیسی]] بردند، عیسی پیاده شد و [[سجده]] کرد و سر ابراهیم را نزد منصور فرستاد<ref>کامل ابن اثیر، ج۵، ص۵۷۰.</ref>.<ref>[[علی نظری منفرد|نظری منفرد، علی]]، [[نهضت‌های پس از عاشورا (کتاب)|نهضت‌های پس از عاشورا]]، ص ۴۲۶.</ref>