آیا در وقت ظهور بداء اتفاق می‌افتد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات پرسش

| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]

| تصویر = 7626626268.jpg

| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]]  

| مدخل اصلی = [[بداء در وقت ظهور]]

| مدخل وابسته =  

| پاسخ‌دهندگان = ۴ پاسخ

# نشانه‌های مشروط و غیر حتمی [[ظهور]]: غیر از نشانه‌هایی که در [[احادیث]] به حتمی بودن آنها اشاره شده است، سایر [[نشانه‌های ظهور]] از امور موقوفه به شمار می‌روند، بدین معنی که آنها بنابر [[مشیت]] و [[ارادۀ الهی]] ممکن است دچار تغییر و تبدیل، تقدم و یا تأخر شوند<ref>ر.ک: [[سید مجتبی السادة|الساده، مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۲۲۸ ـ ۲۳۶.</ref>.

# [[علائم ظهور]] و امور حتمی‌: پنج مورد از [[نشانه‌های ظهور]] از [[علایم حتمی]] [[ظهور]] شمرده شده‌اند: [[سید خراسانی]]، [[یمانی]]، [[ندای آسمانی]]، [[شهادت]] [[نفس زکیه]] و فرو رفتن [[سپاهیان]] [[سفیانی]] در [[بیداء]]<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۰. </ref>. در این [[نشانه‌ها]] احتمال [[بدا]] وجود ندارد و الا خلاف حتمی بودن آنهاست<ref>ر.ک: [[سید مجتبی السادة|الساده، مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۲۲۸ ـ ۲۳۶.</ref>.

# تعیین [[زمان ظهور حضرت مهدی]] {{ع}}: بسیاری از [[روایات]] ما را از مشخص کردن [[زمان ظهور]] یا تعیین محدودۀ زمانی برای [[ظهور]] [[حضرت]] به شدت [[نهی]] کرده و [[شیعیان]] را امر کرده‌اند هر کسی چنین کرد [[تکذیب]] کنند و [[دروغگو]] بشمارند؛ چراکه این مطلب در زمرۀ [[اسرار الهی]] است و هرکسی آن را نمی‌داند. [[امام]] صادق‌ {{ع}} به‌ [[محمد بن مسلم]] فرمودند: «[[محمد]]! اگر کسی، وقتی از جانب ما برای [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} [[نقل]] کرد، از اینکه او را [[تکذیب]] کنی، نترس! چرا که ما برای احدی [[تعیین وقت]] نمی‌کنیم»<ref>{{متن حدیث|یَا مُحَمَّدُ مَنْ أَخْبَرَکَ عَنَّا تَوْقِیتاً فَلَا تَهَابُهُ‏ أَنْ‏ تُکَذِّبَهُ‏ فَإِنَّا لَا نُوَقِّتُ‏ وَقْتاً}}؛ الغیبة نعمانی، ص ۱۹۵؛ الغیبة شیخ طوسی، ص۲۶۲.</ref>. در [[روایت]] دیگری وقتی [[فضیل]] از [[امام باقر]] {{ع}} می‌پرسد: آیا این مسئله وقتی مشخص دارد؟ [[حضرت]] سه مرتبه می‌فرمایند: «آنها که وقت تعیین می‌کنند [[دروغ]] می‌گویند»<ref>{{متن حدیث|کَذَبَ‏ الْوَقَّاتُونَ‏ کَذَبَ‏ الْوَقَّاتُونَ‏ کَذَبَ‏ الْوَقَّاتُون}}؛ الغیبة شیخ طوسی، ص ۲۶۲؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۰۳.</ref><ref>ر.ک: [[سید مجتبی السادة|الساده، مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۲۲۸ ـ ۲۳۶.</ref> یعنی با توجه به این [[روایات]] ممکن است در [[وقت ظهور]] [[بدا]] اتفاق بیافتند کما اینکه امکان عقب افتادن [[فرج]] در اثر خطاها و کوتاهی‌ها و آماده نبودن [[مردم]] هم وجود دارد. [[امام باقر]] {{ع}} به [[ابوحمزه ثمالی]] فرمودند: «همانا [[خدای تبارک و تعالی]] این امر ([[دولت ما]] [[اهل بیت]]) را در سال هفتاد وقت گذاشت، چون [[حسین]] {{ع}} کشته شد، [[خشم]] [[خدای تعالی]] بر اهل [[زمین]] سخت گشت، آن را تا سال صد و چهل به تأخیر انداخت. وقتی ما به شما خبر دادیم، آن خبر را فاش کردید و از روی [[راز]] پوشیده پرده برداشتید. بعد از آن دیگر [[خدا]] برای آن وقتی نزد ما قرار نداد. [[خدا]] هرچه را خواهد محو کند و ثابت گذارد و اصل کتاب نزد اوست»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی قَدْ کَانَ وَقَّتَ هَذَا الْأَمْرَ فِی السَّبْعِینَ فَلَمَّا أَنْ قُتِلَ الْحُسَیْنُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ تَعَالَی عَلَی أَهْلِ الْأَرْضِ فَأَخَّرَهُ إِلَی أَرْبَعِینَ وَ مِائَةٍ فَحَدَّثْنَاکُمْ فَأَذَعْتُمُ الْحَدِیثَ فَکَشَفْتُمْ قِنَاعَ السَّتْرِ وَ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ بَعْدَ ذَلِکَ وَقْتاً عِنْدَنَا وَ یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ}}؛ کافی، ج ۱، ص ۳۶۸؛ الغیبة للنعمانی، ص ۲۹۳؛ بحارالانوار، ج ۴، ص ۱۱۴. </ref>.<ref>ر.ک: [[مسعود عالی|عالی، مسعود]]، [[مسأله مهدویت ۱ (کتاب)|مسأله مهدویت ۱]]، ص ۱۸۱ و ۱۸۲؛ [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۶۵ ـ ۱۶۸.</ref>

* به عبارت دیگر در مورد وقت [[ظهور امام عصر]] {{ع}}، هم ممکن است وقتی [[قبل از ظهور]] برای آن معین بشود، ولی قبل از تحقق آن، وقتش توسط خود [[خداوند]] تغییر پیدا کند و هم می‌شود وقت آن، همزمان با خود [[ظهور]] تقدیر شود؛ در هر دو صورت تقدیر [[زمان ظهور]] یک تقدیر [[جدید]] خواهد بود. یعنی به هر حال می‌توان گفت [[ظهور امام عصر]] {{ع}} یک وقت قطعی و غیر قابل [[بداء]] ندارد، یا اصلاً وقتی برای آن تقدیر نشده و یا اگر هم تقدیر شده، قابل تغییر است البته نه بدان معنا که حتما در [[وقت ظهور]] [[بدا]] صورت می‌‌گیرد بلکه بدین معناست که احتمال [[بدا]] در آن وجود دارد<ref>ر.ک [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۶۵ ـ ۱۶۸. </ref>.

«ابوهاشم، [[داوود]] بن قاسم [[جعفری]] می‌گوید: خدمت [[امام جواد]] {{ع}} بودم. از [[سفیانی]] و [[علائم حتمی ظهور]] سخن به میان آمد. از [[حضرت]] پرسیدم: {{متن حدیث|"هَلْ يَبْدُو لِلَّهِ فِي الْمَحْتُومِ؟ قَالَ: نَعَمْ"}}؛ آیا در مورد [[علائم حتمی ظهور]] هم [[بداء]] امکان دارد؟ [[حضرت]] فرمودند: بله. گفتم: اگر اینطور باشد می‌ترسیم درباره اصل [[ظهور]] هم [[بداء]] رخ دهد و اصلا [[ظهور]] تحقق پیدا نکند. [[حضرت]] فرمود:

{{متن حدیث|"إِنَّ الْقَائِمَ مِنَ الْمِيعَادِ وَ اللَّهُ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ"}}<ref>الغیبة للنعمانی، ص ۳۰۳؛ اثبات الهداة، ج ۵، ص ۱۱۷؛بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۰.</ref>؛ همانا [[قائم]] از [[وعده‌های الهی]] است و [[خداوند]] خلاف وعده خود [[رفتار]] نمی‌کند. [[علائم حتمی]] این چنین است، تا چه برسد به [[روز جمعه]] بودن و [[علائم]] غیر حتمی که می‌توانند مشمول [[بداء]] گردند.

متأسفانه عوامل لغزش و [[غفلت]] از او بسیار شده و [[گناهان]] و [[ظلم‌ها]] و تعلقات [[دنیا]] حجاب‌های غلیظی بر یاد و نام و ارتباط با او انداخته است که گویی هر چه جلوتر می‌رویم این حجاب‌ها سنگین‌تر می‌شود<ref>[[مسعود عالی|عالی، مسعود]]، [[مسأله مهدویت ۱ (کتاب)|مسأله مهدویت ۱]]، ص۱۸۱، ۱۸۲.</ref>.

| پاسخ = آقای '''[[سید مجتبی السادة]]'''، در کتاب ''«[[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]»'' در این‌باره گفته است:

*«مسئله [[بداء]] در چهار زمینه با موضوع [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} ارتباط می‌یابد:

  [[نهی]] از [[تعیین وقت]] شامل [[علایم حتمی]] [[ظهور]] نمی‌شود؛ چرا که خود [[معصومین]]‌ {{عم}} در این موارد به فاصله زمانی میان حدوث آن نشانه حتمی و [[ظهور]] [[حضرت]] اشاره کرده‌اند که مثلا از ابتدای [[شورش]] [[سفیانی]] تا [[قیام]] [[حضرت]] بیش از نه ماه طول نخواهد کشید یا مثلا پانزده روز پس از [[قتل نفس زکیه|شهادت نفس زکیه]] [[حضرت]] در [[مکه]] [[ظهور]] می‌کنند. و لکن دیگر [[نشانه‌ها]] حداکثر به این اشاره می‌کنند که [[ظهور]] آن وجود [[مقدس]] نزدیک شده است و نه بیش از این. چنانکه دیدیم برخی از [[نشانه‌های ظهور]] قرنهاست که اتفاق افتاده‌اند و گذشته‌اند و همچنان [[ظهور]] رخ نداده است. که البته به جهت ایجاد [[امید]] در [[دل]] [[شیعیان]] مبنی بر نزدیک شدن [[ظهور]] [[معصوم]] {{ع}} از آن‌ به عنوان نشانه [[قیام]] [[امام مهدی|حضرت صاحب‌]]{{ع}} یاد کرده‌اند»<ref>[[سید مجتبی السادة|الساده، مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۲۲۸-۲۳۶.</ref>.

پیش از شرح این عبارت که [[بداء]] در [[حقیقت]] ظاهر شدن چیزهایی است که از [[ناحیه]] [[خداوند متعال]] برای [[مردم]] مخفی و برای خودش مشخص بود، لازم است یادآور شویم که [[خداوند متعال]] بنابر [[آیات قرآن]] دو [[لوح]] دارد:

در [[قرآن کریم]] هم آمده است: {{متن قرآن|يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاء وَيُثْبِتُ وَعِندَهُ أُمُّ الْكِتَابِ}}<ref>سوره رعد، ۳۹.</ref> و یا این [[آیه]]: {{متن قرآن|ثُمَّ قَضَى أَجَلاً وَأَجَلٌ مُّسَمًّى عِندَهُ}}<ref>سوره انعام، ۲.</ref>. باتوجه به این دو [[لوح]] و مطالبی که تا به حال به آنها پرداختیم، این سؤال به ذهن می‌رسد که: آیا [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و نشانه‌هایی که برای آن بیان شده است، در [[لوح]] محفوظ‌اند یا محو و اثبات. به عبارت دیگر آیا ممکن است اصلا مسئله‌ای به نام [[ظهور]] ایشان تا آخر [[عمر]] [[بشریت]] و هستی اتفاق نیفتد و یا [[ظهور]] بدون تحقق [[نشانه‌ها]] رخ دهد یا همه [[نشانه‌ها]] باید رخ دهند؟ در [[پاسخ]] به این سؤال باید گفت: جز نشانه‌هایی که صراحتا در [[احادیث]] به حتمی بودن آنها اشاره شده است، بقیه [[نشانه‌های ظهور]] همگی از امور موقوفه به شمار می‌روند، چنان‌که بزرگانی مانند [[شیخ مفید]]، [[شیخ صدوق]] و [[شیخ طوسی]] بدان تصریح کرده‌اند. بدین‌معنا که به‌جز [[نشانه‌های حتمی ظهور]] بقیه آنها بنابر [[مشیت]] و [[اراده الهی]] ممکن است دچار تغییر و تبدیل، تقدم و یا تأخر شوند. به عبارت دیگر آنها از جمله امور [[لوح محو و اثبات]] به حساب می‌آیند و ممکن است با تغییر و تبدیل در شرایط‍‌ آنها و عوض شدن علل رخ دادن آنها به گونه دیگری پدید آیند و یا اصلا رخ ندهند. البته بسیاری از رویدادهایی که در [[احادیث]] ما به آنها اشاره شده است تاکنون اتفاق افتاده‌اند و دچار [[بداء]] در اصل تحقق خویش نشده‌اند.

علاوه بر این‌که در موارد بسیاری [[رسول مکرم اسلام]] {{صل}} و [[معصومین]] {{عم}} شدیدا تأکید نموده‌اند که: حتی اگر از [[عمر]] هستی بیش از یک روز باقی نمانده باشد، [[خداوند]] آن‌قدر این روز را طولانی می‌کند که [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] کرده و [[جهان]] را مملو از [[قسط‍‌]] و [[عدالت]] گرداند<ref>ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۴۰؛ اعلام الوری، ص ۴۰۱؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۳.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۱.</ref>.

}}

== پانویس ==