آیات مربوط به ظهور امام مهدی کدامند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| تعداد پاسخ = ۱۰

* چنانچه [[مفسرین]] بر اساس [[احادیث]]، آیاتی که به [[حکومت واحد جهانی]] و آیندۀ [[جهان]]، پرداخته‎اند را مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} دانسته‌اند<ref>ر.ک. [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۷-۳۲.</ref>. بنابراین بعضی از [[آیات]] در ظاهر دلالت بر [[دولت جهانی]] [[حضرت]] و [[یاران]] ایشان و [[عدالت فراگیر]] دارند و دسته دیگر با [[تفسیر]] و [[تأویل]] رسیده از [[اهل بیت]] {{ع}} بر [[مهدی موعود]] {{ع}} مطابقت می‌کند<ref>ر.ک. [[علی دوانی|دوانی، علی]]، [[مهدی و آیات قرآن (مقاله)|مهدی و آیات قرآن]]، ماهنامه درس‌هایی از مکتب اسلام، ش۹، ص۲۲-۲۴.</ref>.

=== [[آیات]] مربوط به [[امام زمان]] {{ع}} ===

# در همان [[سوره]] [[آیه]] ۳۲، در مورد [[اراده خداوند]] بر [[تکامل]] [[نور]] [[اسلام]]، چنین آمده است: {{متن قرآن|يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ}}<ref>«برآنند که نور خداوند را با دهان‌هاشان  خاموش گردانند و خداوند جز این نمی‌خواهد که نورش را کمال بخشد هر چند کافران نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۲.</ref>.  

# در [[سوره]] "[[نور]]" [[آیه]] ۵۵ در مورد [[وعده خداوند]] به [[صالحان]] و شایستگان و موادّ مورد [[وعده]] چنین آمده است: {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند؛ (آنان) مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌گردانند و کسانی که پس از این کفر ورزند نافرمانند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>.

# در [[سوره]] "[[غافر]]" [[آیه]] ۵۱ در مورد اینکه [[خداوند]] قطعاً فرستادگان خود را [[یاری]] خواهد نمود، چنین آمده است: {{متن قرآن|إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ}}<ref>«ما پیامبران خویش و مؤمنان را در زندگی این جهان و در روزی که گواهان (به گواهی) برخیزند یاری می‌کنیم» سوره غافر، آیه ۵۱.</ref>.  

# در [[سوره]] "[[انبیا]]" [[آیات]] ۱۰۵- ۱۰۶ در رابطه با وعده‌ای که [[خداوند]] به [[بندگان]] [[صالح]] و [[شایسته]] خود در مورد فرمان‌روایی آنان بر تمام [[جهان]] داده است، چنین آمده است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات  نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>.  

# در [[سوره]] "قصص" [[آیه]] ۴، در مورد [[آینده]] [[مستضعفان]] و [[حکومت]] آنان بر سرتاسر کره خاکی، چنین آمده است: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند  منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref>.  

# در [[سوره]] "[[سجده]]" [[آیات]] ۲۸-۲۹، در مورد [[روز قیام]] [[منجی]] بشریّت، و [[سرنوشت]] [[کافران]]، چنین آمده است: {{متن قرآن|وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ * قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ}}<ref>«و می‌گویند: اگر راست می‌گویید این داوری  چه زمان خواهد بود؟ * بگو: در روز داوری  ایمان کافران برای آنان سودی ندارد و به آنها مهلت نمی‌دهند» سوره سجده، آیه ۲۸-۲۹.</ref>.

# در [[سوره]] "صافّات" [[آیات]] ۱۷۱-۱۷۳ در مورد اینکه [[خداوند]] به [[انبیا]] و فرستادگان خود، [[وعده]] [[نصرت]] و [[غلبه]] همه‌جانبه داده است، چنین آمده است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«و درباره بندگانی که فرستاده‌ایم، از سوی ما از پیش سخن رفته است که آنان یاری شده‌اند و بی‌گمان تنها سپاه ماست که پیروز است» سوره صافات، آیه ۱۷۱-۱۷۳.</ref>.  

# در [[سوره]] "[[حجّ]]" [[آیه]] ۴۱ در مورد مؤمنانی که [[زمامداری]] و حکومتشان براساس [[پرستش]] [[حقّ]]، و [[نظام اجتماعی]]، و [[اقتصادی]] و [[سیاسی]] [[دین]] [[حقّ]] است، و [[خداوند]] بدانها [[وعده]] داده است که آنان را [[یاری]] خواهد نمود، چنین آمده است: {{متن قرآن|الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ}}<ref>«(همان) کسانی که اگر آنان را در زمین توانمندی دهیم نماز بر پا می‌دارند و زکات می‌پردازند و به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناپسند باز می‌دارند و پایان کارها با خداوند است» سوره حج، آیه ۴۱.</ref>»<ref>[[سید اسدالله هاشمی شهیدی|هاشمی شهیدی، سید اسدالله]]، [[ظهور حضرت مهدی از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان (کتاب)|ظهور حضرت مهدی از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان]]، ص۱۹۵-۱۹۷.</ref>.

*«'''[[آیه]] اول''' (قصص/ ۵- ۶) {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ * وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ...}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم * و به آنان در این (سر) زمین توانایی بخشیم..». سوره قصص، آیه ۵-۶.</ref>. این [[آیه]] درباره [[بنی اسرائیل]] و در قصه [[حضرت موسی]] {{ع}} و [[فرعون]] است. پس این [[آیه]]، از لحاظ تنزیل و از لحاظ ظهر، به داستان [[بنی اسرائیل]] در زمان [[حضرت موسی]] {{ع}} و [[فرعون]] مربوط است. یک اصل: در این [[آیه]] یک اصلی مطرح شده است و آن اینکه [[اراده]] ازلی [[الهی]] بر این تعلق گرفته که [[مستکبران]] ریشه‌کن شوند و [[مستضعفان]] و عباد [[الله]] الصالحین وارثین ارض و حاکمین در [[زمین]] باشند؛ آن هم در پهنای [[زمین]]. پس محتوا و مفهوم عام [[آیه]] به خصوص زمان [[حضرت موسی]] {{ع}} و [[بنی اسرائیل]] مربوط نیست. اما آیا آن [[اراده]] ازلی به‌طور کامل تحقق یافت؟ نه. قطعا این [[اراده]] باید تحقق پیدا کند و این [[اراده]] جز با [[ظهور حضرت حجت]] {{ع}} امکان‌پذیر نیست.

[[حضرت علی]] {{ع}} در [[نهج البلاغه]] می‌فرماید: {{متن حدیث|لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا...}}<ref>«این [[دنیا]] که امروزه از ما روگردان است روزی به ما رو خواهد آورد همانند ناقه‌ای که به فرزندش از روی علاقه، روی می‌آورد.» نهج البلاغه محمد عبده، دار المعرفة، بیروت، کلمات قصار شماره ۲۰۹.</ref>؛

[[ابن ابی الحدید]] می‌گوید: ما هم قبول داریم، [[شیعه]] هم قبول دارد. با این تفاوت که [[اهل سنت]] می‌گوید: [[ضرورت]] ندارد که آن [[امام]] فعلا [[حیات]] داشته باشد بلکه به وقت خودش متولد خواهد شد و این کار را انجام خواهد داد: {{عربی|... وَ لَا یلزم مِنْ ذلک أَنَّهُ لَا بُدَّ أَنْ یکون مَوْجُوداً وَ إِنْ کان غَائِباً إلی أَنْ یظهر بَلْ یکفی فی صِحَّةِ هَذَا الکلام أَنْ یخلق فی آخِرِ الْوَقْتِ...}}<ref>همان:... از آن مطلب لزومی نخواهد بود که امام در حال حاضر موجود باشد، گرچه غایب باشد تا زمانی که ظهور نمایند، بلکه در صحیح بودن این کلام همین کفایت می‌کند که در آخر وقت متولد شود....</ref>. پس ما با [[برادران]] [[اهل سنت]] در اصل [[ظهور مهدی]] {{ع}} [[اختلاف]] نداریم و اینکه از ولد [[امام حسین]] {{ع}} است، این هم [[اتفاق نظر]] است.

در [[زیارت]] این جمله را وقتی که جلو [[ضریح امام حسین]] {{ع}} می‌ایستیم، می‌خوانیم: {{متن حدیث|... إِرَادَةُ الرَّبِّ فِي مَقَادِيرِ أُمُورِهِ تَهْبِطُ إِلَيْكُمْ وَ تَصْدُرُ مِنْ بُيُوتِكُم‌...}}<ref>کافی، ج ۴، ص ۵۵۷:... اراده خداوندی در جریان مقادیر امور به سوی شما فرود می‌آید و از منازل شما صادر می‌شود....</ref>. یعنی یگانه [[واسطه فیض]] به‌طور مطلق و فراگیر شما هستید. آیا شما که مقابل [[ضریح امام حسین]] {{ع}} این جمله را می‌گویید، توجه دارید؟ این درسی است از [[عقاید]] [[شیعیان]].

* '''[[آیه]] دوم''' ([[انبیاء]]/ ۱۰۵) [[آیه]] دیگری که در این زمینه است می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>  

[[زبور]] همین [[مزامیر]] [[داوود]] {{ع}} است که هم نسخه [[عربی]] و هم نسخه فارسی‌اش که چاپ لندن است، موجود است و [[بنده]] آن را دارم. همین عبارتی را که [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ}}، در [[زبور]] فعلی هست. این مثل همان [[آیه]] قبلی است؛ یعنی یکی از اساسی‌ترین مسائلی است که [[اراده]] ازلی [[حق]] به آن تعلق گرفته است که‌ {{متن قرآن|أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا}} این {{متن قرآن|يَرِثُهَا}} جنبه شمولی دارد؛ یعنی به‌طور فراگیر [[حاکمان]] [[زمین]] عباد [[صالح]] خواهند بود. در [[مزامیر]] [[داوود]] {{ع}} مزمور ۳۷ (فصل ۳۷) چنین آمده است: نزد [[خداوند]] ساکت شو و [[منتظر]] او باش و در مکانش تأمل خواهی کرد و نخواهد بود و اما حلیمان [[وارث زمین]] خواهند شد و از فراوانی [[سلامتی]] متلذذ.

* '''[[آیه]] سوم''' ([[نور]]/ ۵۵) {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند؛ (آنان) مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌گردانند..». سوره نور، آیه ۵۵.</ref> این [[آیه]] هم اشاره به همین جهت دارد»<ref>[[رضا اسکندری|اسکندری، رضا]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم]]، ص ۱۹۷.</ref>.

##{{متن قرآن|فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«پس چشم به راه (عذاب خداوند) بدارید که من نیز با شما از چشم به راه داشتگانم» سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref>. از [[حضرت]] [[ابالحسن الرضا]] {{ع}} [[نقل]] شده که فرمودند: "چقدر خوب است [[صبر]] و [[انتظار فرج]]! آیا نشنیده‌ای فرموده [[خدای عزوجل]] را که {{متن قرآن|وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ}}<ref>«و شما چشم به راه باشید من نیز با شما چشم به راه خواهم بود» سوره هود، آیه ۹۳.</ref> {{متن قرآن|فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«پس چشم به راه (عذاب خداوند) بدارید که من نیز با شما از چشم به راه داشتگانم» سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref>، بنابراین بر شما [[باد]] به [[صبر]]، به درستی که [[گشایش]] پس از [[ناامیدی]] می‌آید، البته آنان که پیش از شما بودند صبورتر از شما بودند"<ref>کمال الدین و تمام النعمه ۲ / ۶۴۵، باب ۵۵، ح ۵.</ref>.

##{{متن قرآن|وَيَقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«و می‌گویند: چرا نشانه‌ای  (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای  او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند درباره قول [[خدای عزوجل]]: {{متن قرآن|الم ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ}}<ref>«الف لام میم این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست،  رهنمودی برای پرهیزگاران است همان کسانی که «غیب» را باور دارند» سوره بقره، آیه ۱-۳.</ref>، [[تقواپیشگان]]، [[شیعیان]] [[علی]] {{ع}} هستند و [[غیب]] همان [[حجت]] غایب است و [[گواه]] بر این گفته [[خدای عزوجل]] است که فرمود: {{متن قرآن|وَيَقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«و می‌گویند: چرا نشانه‌ای  (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای  او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref><ref>مکیال المکارم، ج ۲، ص ۲۲۹.</ref>»<ref>[[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص 17-20.</ref>.

[[خداوند]] [[مادر موسی]] {{ع}} را به [[انتظار]] [[وعده]] [[حق]] سفارش فرمود: {{متن قرآن|فَرَدَدْنَاهُ إِلَى أُمِّهِ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَلِتَعْلَمَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«پس (بدین‌گونه) او را به مادرش باز گرداندیم تا چشمش (بدو) روشن گردد و اندوهگین نباشد و بداند که وعده خداوند راستین است اما بیشتر آنان نمی‌دانند» سوره قصص، آیه ۱۳.</ref>. و در سوره [[روم]] [[مؤمنان]] را به [[پیروزی]] [[وعده]] داده است: {{متن قرآن|بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ * وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«به یاری خداوند که هر کس را بخواهد یاری می‌رساند و او پیروزمند بخشاینده است * بنابر وعده خداوند؛  خداوند در وعده خود خلاف نمی‌ورزد امّا بیشتر مردم نمی‌دانند» سوره روم، آیه ۵-۶.</ref>. {{متن قرآن|فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ}}<ref>«پس شکیبا باش که وعده خداوند راستین است و مبادا آنان که اهل یقین نیستند تو را سبکسار گردانند» سوره روم، آیه ۶۰.</ref>. هم چنین آمده است: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ}}<ref>«بنابراین شکیب کن که وعده خداوند راستین است و از گناه خویش آمرزش بخواه و در پایان روز  و پگاهان  با سپاس پروردگارت را به پاکی بستای!» سوره غافر، آیه ۵۵.</ref>. {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«خداوند به کسانی از آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند نوید آمرزش و پاداشی سترگ داده است» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. {{متن قرآن|لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«مؤمنان جهادگریز که آسیب دیده نباشند با جهادگران در راه خداوند به جان و مال، برابر نیستند، خداوند جهادگران به جان و مال را بر جهادگریزان به پایگاهی (والا) برتری بخشیده و به همگان وعده نیکو داده است و خداوند جهادگران را بر جهادگریزان به پاداشی سترگ، برتری بخشیده است..». سوره نساء، آیه ۹۵.</ref>. {{متن قرآن|أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ}}<ref>«آیا گمان می‌کنید به بهشت در خواهید آمد با آنکه هنوز داستان کسانی که پیش از شما (در) گذشتند بر سر شما نیامده است؟ به آنان سختی و رنج رسید و لرزانده  شدند تا جایی که پیامبر و مؤمنان همراه وی می‌گفتند: یاری خداوند کی در می‌رسد؟ آگاه باشید که یاری خداوند نزدیک است» سوره بقره، آیه ۲۱۴.</ref>.{{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند؛ (آنان) مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌گردانند و کسانی که پس از این کفر ورزند نافرمانند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>. {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات  نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ * وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند  منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم * و به آنان در این (سر) زمین توانایی بخشیم و با آنان  به فرعون و هامان و سپاه آن دو، چیزی را که از آن می‌هراسیدند نشان دهیم» سوره قصص، آیه ۵-۶.</ref>. {{متن قرآن|بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ}}<ref>«برنهاده  خداوند برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید و من بر شما نگهبان نیستم» سوره هود، آیه ۸۶.</ref>. {{متن قرآن|قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«موسی به قوم خود گفت: از خداوند یاری بخواهید و شکیبا باشید، بی‌گمان زمین از آن خداوند است، به هر کس از بندگان خویش که بخواهد به میراث می‌دهد و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره اعراف، آیه ۱۲۸.</ref>»<ref>[[سید مهدی موسوی|موسوی، سید مهدی]]، [[تربیت سیاسی در پرتو انتظار (مقاله)|تربیت سیاسی در پرتو انتظار]]، ص ۲۵-۲۶.</ref>.

«بعضی از آنها در ظاهر دلالت بر مقصود دارد و راجع به [[دولت جهانی]] او، [[یاران]] [[شایسته]] وی، [[عدالت اجتماعی]] و جهان‌گیر او، و [[اصلاح]] [[جهان]] به دست قومی که جز [[خدا]] را نمی‌پرستند و تنها او را [[قادر]] مطلق می‌دانند، است. این دسته از [[آیات]] را در اصطلاح "تنزیل" می‌گویند که قطع نظر از [[روایات]] و به همان‌گونه که نازل شده با منظور تطیبق می‌‌کند و دلالت دارد که سرانجام سراسر [[گیتی]] بوسیله یک [[مصلح بزرگ جهانی]] پر از [[عدل و داد]] خواهد شد. دسته دیگر از [[آیات]] شاید به ظاهر و نظر اول دلالتی نداشته باشد ولی با [[تفسیر]] و تأویلی که از [[ائمه اطهار]] {{عم}} رسیده است با منظور مطابقت کامل دارد، به این معنی که دلالت این [[آیات]] بر مقصود با انضمام [[روایات]] وارده از [[معصومین]] {{ع}} کامل می‌گردد. [[هدف]] ما از [[نگارش]] این قسمت توجه دادن [[شیعیان]] به این [[حقیقت]] است که نه تنها صدها [[روایات]] صحیح و معتبر از طرق مختلف درباره [[ظهور امام زمان]] رسیده است بلکه با بیان رسای [[ائمه اطهار]] و [[قرآن کریم]] نیز [[آیات]] عدیده راجع باین موضوع سخن گفته است، و ثانیا روشن ساختن جهت دلالت این [[آیات]] است که برخی [[گمراهان]] از آنها برای مقاصد شوم خود سوءاستفاده کرده و اذهان [[مسلمانان]] [[ساده‌لوح]] و بی‌خبر را مشوب ساخته‌اند. با در نظر گرفتن این جهات میگوئیم چنان‌که در [[حدیث متواتر]] و معروف {{متن حدیث|إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي}} که [[مورد اتفاق]] [[شیعه]] و [[سنی]] آمده است [[پیغمبر اکرم]] [[اهل بیت]] خود را از [[قرآن مجید]] جدا نمیداند و [[کشف]] [[اسرار]] و [[تأویل قرآن]] [[مجید]] را به عهده آنان گذارده است و به مصداق {{متن حدیث|أهل البيت أدرى بما في البيت‏}} آن ذوات مقدسه نیز بهتر از هر کسی دیگر آشنا به روش و شیوه و اهداف [[قرآن]] می‌باشند و بهتر می‌توانند [[مسلمانان]] را با [[قرآن]] راهبرند و در جریان امر بگذارند.

آیاتی که توسط [[اهل بیت]] [[عصمت]] در کتاب‌های معتبر [[شیعه]] راجع بحضرت [[ولی عصر]] و [[ظهور]] او [[تأویل]] و [[تفسیر]] شده است بالغ بر صد [[آیه]] است، [[علامه مجلسی]] در جلد ۱۳ [[بحارالانوار]] بیش از ۶۰ [[آیه]] در باب مخصوصی و طی سایر ابواب دیگر [[نقل]] کرده است. اینک از مجموع آن [[آیات]] آیاتی چند که [[مفاخر]] [[محدثین]] و علمای بزرک [[شیعه]] در کتب معتبر و پرارج خود با استفاده از [[روایات اهل بیت]] {{ع}} راجع به آن [[حضرت]] ذکر نموده‌اند برای اطلاع خوانندگان ارجمند ذکر می‌‌شود توضیح اینکه برای رعایت اختصار فقط به ترجمه [[آیات]] و [[حدیثی]] که راجع به آن رسیده است، اکتفا می‌‌شود:  

#{{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ * وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ...}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم * و به آنان در این (سر)زمین توانایی بخشیم..». سوره قصص، آیه ۵-۶.</ref>. [[شیخ طوسی]] در "[[غیبت]]" [[روایت]] می‌کند که [[حضرت]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} فرمود: اینان که در [[زمین]] مورد [[ستم]] واقع شدند "[[خاندان]] [[پیغمبر]]" هستند که [[خداوند]]، [[مهدی]] آنها را برمی‌انگیزاند تا آنها را [[عزیز]] داشته و دشمنانشان را ذلیل گرداند.  

#{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.</ref>. [[شیخ صدوق]] در کتاب "اکمال الدین" [[روایت]] می‌‌کند که [[ابو بصیر]] از [[حضرت]] [[امام رضا]] {{ع}} پرسید: چه موقع [[خداوند]] فرستاده خود را با [[هدایت]] و [[دین حق]] می‌فرستد تا او را بر همه دینها غالب گرداند؟ [[حضرت]] فرمود: ای [[ابو بصیر]]! هنوز موقع "[[تأویل]]" آن نرسیده است پرسید موقع تأویل آن کی خواهد بود؟ فرمود: به خواست [[خداوند]]، هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند. [[علامه]] کراجکی در "کنز الفوائد" از عبایه ربعی [[روایت]] می‌‌کند که [[امیر مؤمنان]] {{ع}} این [[آیه]] را [[تلاوت]] نمود و سپس فرمود: به خدائی که [[جان]] من در دست اوست [[بعد از ظهور]] وی ([[مهدی]]) قریه‌ای نیست که صبح و [[شام]] بانگ {{متن حدیث|أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ}} در آن بلند نشود. در کتاب مزبور از [[عبدالله بن عباس]] [[روایت]] می‌‌کند که راجع به [[تفسیر]] این [[آیه]] گفت: در آن روز تمام [[یهود]] و [[نصارا]] و [[پیروان]] هر کیشی بدین حنیف [[اسلام]] میگروند و گرگ و میش و گاو و شیر و [[انسان]] و مار از [[جان]] خود ایمن می‌باشند، و این به [[هنگام ظهور]] [[قائم آل محمد]] است (کنایه از [[عدالت]] عمومی است که در پرتو [[ظهور]] آن [[حضرت]] در سراسر [[جهان]] گسترش می‌یابد) در [[حدیث]] مشهور مفصل بن [[عمر]] نیز آمده است که وی از [[حضرت صادق]] {{ع}} پرسید: [[تأویل]] {{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ}} چیست؟ فرمود: ای [[مفضل]]! بخدا قسم [[قائم]] ما [[اختلاف]] را از میان [[ملل]] و [[ادیان]] برمیدارد و همه دینها یکی می‌‌شود چنانکه [[خداوند]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ}}<ref>«بی‌گمان دین (راستین) نزد خداوند، اسلام است» سوره آل عمران، آیه ۱۹.</ref> و فرموده: {{متن قرآن|وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ}}<ref>«و هر کس جز اسلام دینی گزیند هرگز از او پذیرفته نمی‌شود و او در جهان واپسین از زیانکاران است» سوره آل عمران، آیه ۸۵.</ref>.  

#{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! هر کس از دینش برگردد خداوند به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند؛ در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند، در راه خداوند جهاد می‌کنند و از سرزنش سرزنشگری نمی‌هراسند؛ این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد ارزانی می‌دارد و خداوند نعمت‌گستری داناست» سوره مائده، آیه ۵۴.</ref>. [[سلیمان بن هارون عجلی]] [[روایت]] می‌کند که گفت: شنیدم [[حضرت صادق]] {{ع}} میفرمود: [[صاحب الامر]] در [[پناه]] [[خداوند]] محفوظ است اگر (فرضاً) همه [[مردم]] از میان بروند [[خدا]] [[یاران]] او را خواهد آورد آنها کسانی هستند که [[خدا]] درباره‌شان فرموده است {{متن قرآن|فَإِنْ يَكْفُرْ بِهَا هَؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ}}<ref>«اگر اینان به آن کفر ورزند، گروهی را بر آن گمارده‌ایم که بدان کفر نمی‌ورزند» سوره انعام، آیه ۸۹.</ref>.

#{{متن قرآن|اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ}}<ref>«بدانید که خداوند زمین را پس از سترون شدن آن بارور می‌کند؛ به راستی که ما آیات را برایتان روشن بیان داشتیم باشد که خرد ورزید» سوره حدید، آیه ۱۷.</ref>. در [[غیبت]] [[شیخ طوسی]] از [[ابن عباس]] [[روایت]] می‌‌کند که در [[تفسیر]] این [[آیه]] گفت: [[خداوند]] [[زمین]] مرده را بعد از [[بیدادگری]] اهلش به وسیله [[ظهور]] [[قائم آل محمد]] {{صل}} [[اصلاح]] می‌‌کند و "[[آیات]]" و علائمی که [[خدا]] آشکار می‌کند آن [[حضرت]] است و این [[آیه]] درباره او نازل شده. در [[کمال الدین]] [[شیخ صدوق]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] نموده که فرمود: [[خداوند]] [[زمین]] را با [[ظهور قائم]] ما زنده می‌گرداند از آن پس که با [[کفر]] اهلش مرده باشد، و در "کافی" از [[ابوبصیر]] [[روایت]] می‌کند که [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|يحيى الارض بالعدل بعد موتها بالجور}}.

#«{{متن قرآن|وَيَقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«و می‌گویند: چرا نشانه‌ای (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref>. [[شیخ صدوق]] می‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} [[غیبت]] را در این [[آیه]] [[تأویل]] به [[امام زمان]] {{ع}} کرده است <ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۱۸.</ref>.

#{{متن قرآن|اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ}}<ref>«بدانید که خداوند زمین را پس از سترون شدن آن بارور می‌کند؛ به راستی که ما آیات را برایتان روشن بیان داشتیم باشد که خرد ورزید» سوره حدید، آیه ۱۷.</ref>. [[شیخ طوسی]] در [[کتاب الغیبة]] از [[ابن عباس]] [[روایت]] می‌کند که در [[تفسیر]] این [[آیه]] گفت: [[خداوند]]، [[زمین]] مرده را بعد از [[بیدادگری]] اهلش، به وسیله [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} [[اصلاح]] می‌کند.  

#{{متن قرآن|وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و بی‌گمان شما را با چیزی از بیم و گرسنگی و کاستی دارایی‌ها و کسان و فرآورده‌ها می‌آزماییم، و شکیبایان را نوید بخش!» سوره بقره، آیه ۱۵۵.</ref>. در [[ینابیع المودة]] چنین آمده: [[پیش از ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} علامات و نشانه‌های [[الهی]] وجود دارد برای مردمی که [[ایمان]] آورده‌اند.  

#{{متن قرآن|إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَدَاءَ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ}}<ref>«اگر زخمی به شما (در احد) برسد زخمی همانند آن به آن گروه رسیده است، و ما این روزگاران را میان مردم (دست به دست) می‌گردانیم و تا مؤمنان را خداوند معلوم بدارد و از (میان) شما گواهانی بگیرد و خداوند ستمگران را دوست نمی‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۰.</ref>. در [[تفسیر]] البرهان آمده:از روز پیدایش [[جهان]] دو نیروی رحمانی و [[شیطانی]] [[حکومت]] می‌کرده، ولی در [[عهد]] [[حضرت مهدی]] {{ع}}تنها یک [[حکومت الهی]] در [[جهان]] [[حکومت]] می‌کند.  

#{{متن قرآن|وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُولَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«و ستمکارتر از کسی که نمی‌گذارد نام خداوند در مسجدهای او برده شود و در ویرانی آنها می‌کوشد کیست؟ آنان را جز این سزاوار نیست که هراسان در آن پا نهند، آنها در دنیا، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند» سوره بقره، آیه ۱۱۴.</ref>. [[سیوطی]] در الدر المنثور از [[ابی جریر اسدی]] [[نقل]] می‌کند: مراد از ذلتی که نصیب ستم‌گران در [[دنیا]] می‌شود روزی است که [[مهدی]] {{ع}} [[حکومت]] را به دست می‌گیرد<ref>جلال الدین سیوطی، الدرّ المنثور، ج ۱، ص ۱۰۸.</ref>»<ref>[[علی باقی نصرآبادی|نصرآبادی، علی باقی]]، [[نقش فرهنگ انتظار در پویایی جامعه مطلوب (مقاله)|نقش فرهنگ انتظار در پویایی جامعه مطلوب]]، ص۱۰۷-۱۱۰.</ref>.

«[[آیات]] فراوانی در [[قرآن کریم]] اختصاص به بررسی [[حکومت واحد جهانی]] دارد که [[مفسرین]] [[دینی]] بر اساس [[احادیث]] و تفاسیری که از آنها کرده‌اند، در عین این که ترسیم‌گر [[آینده جهان]] است بلکه آنها را به [[حضرت مهدی]] {{ع}} مربوط دانسته‌اند که در این جا به چند مورد آن اجمالاً اشاره می‌کنیم:

* '''[[آیه]] اول: [[موعود]] همه [[کتب آسمانی]]''': ما پس از [[تورات]] در کتاب [[زبور]] چنین نوشتیم که در [[آینده]] [[صالحان]] و [[پاکان]] [[وارثان زمین]] خواهند شد<ref>سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. از [[امام باقر]] {{ع}} در مورد این [[آیه]] [[نقل]] شده است: این [[بندگان]] [[شایسته]] که [[وارثان زمین]] می‌شوند، [[اصحاب]] [[مهدی]] در [[آخرالزمان]] هستند<ref>مجمع البیان، ذیل آیه.</ref>. در [[مجمع البیان]] پس از بیان این [[حدیث]]، [[حدیثی]] از [[شیعه]] و [[سنی]] را [[نقل]] می‌کند که اگر از [[عمر]] [[دنیا]] یک روز باقی مانده بود. [[خداوند]] همان روز را آن‌قدر دراز کند تا مردی [[صالح]] از [[اهل‌بیت]] برانگیخته شود و [[جهان]] را همان‌گونه که از [[جور]] و [[ستم]] لبریز شده باشد از داد و [[دادگری]] تبریز سازد<ref>همان، ج ۷، ص ۶۸ – ۶۷.</ref>

* '''[[آیه]] دوم: [[وعده الهی]] به [[مؤمنان]] [[شایسته]]''': [[خداوند]] آنان را که گرویدند از شما و نیکی‌ها کردند، [[وعده]] داد که به [[یقین]] ایشان را [[خلیفه]] کند در [[زمین]] و دین‌شان را باز بگستراند، آن [[دین]] که بپسندید برای آنان، و هم آنان را از پس بیمی که دارند، [[آرامش]] دهند و ایمنی....<ref>سوره نور، آیه ۵۵.</ref>. چون گسترش [[دین]]، در سراسر [[زمین]]، و جهانگیر شدن [[آیین]] از گذشته تاکنون پدیدار نگشته است، پس به [[یقین]] این امر در [[آینده]] خواهد بود چه این جهان‌گیری [[دین]] و [[آیین]] [[وعده]] خدایی است و این [[وعده]] تخلف‌ناپذیر است<ref>مجمع البیان، ج ۷، ص ۱۵۲.</ref>

* '''[[آیه]] سوم: [[ذخیره الهی]]''': [[بقیة الله]] ([[ذخیره الهی]]) برای شما [[مردم]]، اگر [[مؤمن]] باشید، از هر چیز و هرکس دیگر بهتر است<ref>تفسیر نورالثقلین، ج ۲، ص ۳۹۲ و ۳۹۰.</ref>. از [[امام باقر]] {{ع}} در [[حدیثی]] طولانی از [[امام عصر]] {{ع}} به [[قائم]] سخن می‌گوید و در ادامه می‌فرماید: هنگامی که [[قائم]] خروج کند، به خانه [[کعبه]] تکیه دهد. آنگاه ۳۱۳ نفر نزد او گرد آیند، پس نخستین سخن که گوید، این [[آیه]] است: {{متن قرآن|بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«برنهاده  خداوند برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید و من بر شما نگهبان نیستم» سوره هود، آیه ۸۶.</ref>؛ من [[بقیة الله]] و [[حجت]] خدایم. و [[خلیفه]] خدایم در میان شما، آنگاه هر مسلمانی که به او [[سلام]] دهد گوید: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ}}<ref>تفسیر نورالثقلین، ج ۲، ص ۳۹۲ و ۳۹۰.</ref>

* '''[[آیه]] چهارم: [[امامت]] و [[وراثت]] [[مستضعفان]]''': ما می‌خواهیم تا به [[مستضعفان]] [[زمین]] [[نیکی]] کنیم، یعنی آنان را [[پیشوایان]] سازیم و میراث‌بران [[زمین]]<ref>سوره قصص، آیه ۵.</ref>. [[حضرت امیر]] [[علی]] {{ع}} در خصوص این [[آیه]] فرمودند: آنان [[مستضعفان]] [[خاندان]] محمدند، [[خداوند]] پس از کوشش آنان، مهدی‌شان را می‌فرستد و آنان را [[عزیز]] می‌گرداند و [[دشمنان]] آنان را ذلیل می‌سازد<ref>نورالثقلین، ج ۳، ص ۲۱۲.</ref>.

* '''[[آیه]] پنجم: [[انتقام]] گیرنده [[شهیدان]] [[مظلوم]]''': هر کس را بکشند به [[بیداد]]، [[وارثان]] او را [[صاحب]] [[فرمان]] کردیم و مبادا که کس به گزاف کسی را بکشد، که [[خدا]] یاورِ [[خون]] به ناحق ریخته است<ref>سوره اسراء، آیه ۳۳.</ref>. کسی از [[امام صادق]] {{ع}} درباره [[آیه سؤال]] کرد و [[حضرت]] فرمود: منظور از [[آیه]] [[قائم آل محمد]] {{صل}} است که خروج نموده و در برابر [[خون حسین]] {{ع}} عده‌ای را به [[قتل]] می‌رساند<ref>تفسیر نورالثقلین، ج ۳، ص ۱۶۳.</ref>

* '''[[آیه]] ششم: [[بندگان]] [[ذخیره]] شده''': ای [[مؤمنان]]! هر یک از شما از [[دین]] خویش برگردد (زیانی به [[دین خدا]] نخواهد رسید، زیرا [[خداوند]] [[دین]] خود را بی‌باور نخواهد گذاشت بلکه) او مردمی پدید خواهد آورد، که ایشان را [[دوست]] می‌دارد و ایشان او را [[دوست]] می‌دارند، آن [[مردم]] با [[مؤمنان]] خوش‌رفتار و [[کافران]] سخت‌گیر و بی‌گذشت، و آنان همواره می‌کوشند و در [[راه خدا]] [[جهاد]] می‌کنند، و از [[سرزنش]] هیچ سرزنشگری باکی نخواهند داشت....<ref>سوره مائده، آیه ۵۴.</ref>. از [[امام صادق]] {{ع}} روایتی است که فرمود: همانا برای [[صاحب]] این امر ([[حکومت جهانی]] [[الهی]]) یارانی [[ذخیره]] شده که اگر همه [[مردم]] هم بروند [[خداوند]] آن [[یاوران]] را گرد خواهد آورد....

* '''[[آیه]] هفتم: [[آمادگی]] قبلی''': روزی که پاره‌ای از [[آیات]] [[پروردگار]] تو پدیدار گردد، آن روز هیچ کس را [[ایمان]] و [[باور]] سودی نخواهد بخشید<ref>سوره انعام، آیه ۱۵۸.</ref>. [[شیخ صدوق]] از [[امام]] [[جعفر صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرد که فرمود: [[آیات]] در این [[آیه]]، [[ائمه]] هستند. و آن آیت مورد [[انتظار]]، [[قائم]] {{ع}} است. روزی که [[قائم]] با [[شمشیر]] [[قیام]] کند»<ref>[[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۷-۳۲.</ref>.

«{{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. که این‌ [[آیه]] اشاره‌ صریح‌ دارد که [[عاقبت]]، [[صالحان]] وارث‌ زمین‌ خواهد شد‌ و البته‌ وعده‌ الهی‌ متحقق می‌گردد. در [[تفسیر]] مجمعا‌ لبیان‌ [[طبرسی]]، ذیل این [[آیه]]، از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] شده است که آن‌‌ حضرت‌ فرمود: "آنان همان یاران‌ حضرت‌‌ [[مهدی]] {{ع}} در آخر الزمان‌اند‌" <ref>{{متن حدیث| هُمْ أَصْحَابُ الْمَهْدِيِّ فِي آخِرِ الزَّمَانِ}}</ref>، در‌ [[آیه]] دیگری چنین آمده است: {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا...}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>.

# خلاف در [[زمین]] یعنی رسیدن به [[حکومت]] در‌ تمام‌ کره‌ [[زمین]] و [[برقراری عدالت]]

# برقراری فرامین [[الهی]] در‌ سرتاسر‌ کره‌ خاکی‌

# برقراری‌ آرامش‌ و [[امنیت]] کامل در روی [[زمین]] و از بین رفتن [[ترس]] و نگرانی و [[ناامنی]]. در [[تفسیر]] [[مجمع البیان]] ذیل این [[آیه]] از [[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}}[[نقل]] شده که فرمود: {{متن حدیث| هُمْ وَ اللَّهِ شِيعَتُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ يَفْعَلُ اللَّهُ ذَلِكَ بِهِمْ عَلَى يَدَيْ رَجُلٍ مِنَّا وَ هُوَ مَهْدِيُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ}}: این‌ گروه به [[خدا]] قسم! همان [[پیروان]] ما هستند که [[خداوند]] به وسیله مردی‌ از‌ [[خاندان]] ما، این‌ موضوع را تحقق می‌بخشد و او [[مهدی این امت]] است.

  {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.</ref>. در‌ حیاة القلوب<ref>حیاة القلوب، تألیف علامه مجلسی، جلد پنجم امام‌‌شناسی‌.</ref> در ذیل این [[آیه]] که در [[شأن]] [[قائم آل محمد]] {{ع}} نازل شده است و عیاشی و دیگران از [[حضرت علی بن الحسین]] {{ع}} روایت‌ کرده‌اند‌ که:این ایمنی از‌ برای‌‌ [[شیعیان]] ما در زمان [[مهدی این امت]] خواهد بود، و این است که [[حضرت رسول]] {{صل}} در [[شأن]] او فرمود که اگر باقی نمانده باشد از [[دنیا]] مگر یک روز، [[خدا]] البته‌ آن‌ روز را دراز گرداند تا مردی از [[فرزندان]] من [[والی]] شود بر [[مردم]] که همنام من باشد و [[زمین]] را پر از [[عدالت]] گرداند بعد از آنکه پر از [[ظلم]] و جور‌ شده‌ باشد.

[[آیه]] دیگری که در [[شأن]] [[حضرت قائم]] {{ع}} نازل شده است: {{متن قرآن|الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ}}<ref>«(همان) کسانی که اگر آنان را در زمین توانمندی دهیم نماز بر پا می‌دارند و زکات می‌پردازند و به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناپسند باز می‌دارند و پایان کارها با خداوند است» سوره حج، آیه ۴۱.</ref>. در حیاة‌ القلوب‌ در‌ ادامه توضیح آمده است ایضا ابن ماهیار از [[حضرت باقر]] {{ع}} [[روایت]] کرده است که آیه‌ در [[شأن]] [[مهدی]] [[آل محمد]] {{ع}} و [[اصحاب]] او نازل شده است که‌ خدا‌ ایشان را [[پادشاهی]] می‌دهد‌ در‌ [[مشرق]] و [[مغرب]] [[زمین]] و دینم [[حق]] را به آنها ظاهر می‌گرداند و می‌میراند و زایل می‌گرداند به او و به [[اصحاب]] او بدعت‌های [[باطل]] را، چنان‌که‌ سفیهان و [[ظالمان]]، [[حق]] را می‌میراندند و چنان خواهند کرد که‌ اثری از [[ظلم و ستم]] نماند و امر خواهند کرد [[مردم]] را به نیکی‌ها و رفع خواهند نمود از [[بدی‌ها]] و مر [[خدا]] راست عاقبت‌ امور و همچنین در [[آیه]] دیگری چنین آمده است: {{متن قرآن|بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«برنهاده خداوند برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید» سوره هود، آیه ۸۶.</ref>. در همان [[سند]] در ادامه [[تفسیر]] [[آیه]] آمده است: از [[حضرت]] [[امام محمد باقر]] {{ع}} منقول‌ است‌ که چون [[صاحب الامر]] ظاهر شود اول سخنی‌ که می‌گوید همین [[آیه]] است پس می‌گوید منم بقیة [[خدا]]، [[محبت خدا]] و [[خلیفه]] [[خدا]] بر شما. و هرکه به آن [[حضرت]] سلام‌ کند‌ خواهد‌ گفت: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ}}.

در [[تفسیر]] [[علی بن ابراهیم]] از [[ابی الجارود]]، او از [[باقر]] {{ع}} در خصوص قول خدای عز و جل {{متن قرآن|قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَيَاتًا أَوْ نَهَارًا}}<ref>«بگو: مرا خبر دهید که اگر عذابش (ناگهان) شباهنگام یا روز به سراغتان آید..». سوره یونس، آیه ۵۰.</ref> یعنی شب یا روز{{متن قرآن|مَاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ}}<ref>«(دیگر) گنهکاران از او چه چیزی را به شتاب می‌خواهند؟» سوره یونس، آیه ۵۰.</ref>. [[روایت]] نموده که آن [[حضرت]] فرمود مراد از [[عذاب]] در این [[آیه]] عذابی است که‌ در آخر‌ الزمان‌ به‌ [[فاسقان]] اهل [[قبله]] یعنی اهل [[اسلام]] نازل می‌شود در حالی‌ که می‌گویند [[عذاب]] بر ما نازل نخواهد شد.

طبق‌ [[آیات قرآن کریم]] [[حکومت حضرت مهدی]] {{ع}} [[حکومت جهانی]] خواهد بود که‌‌ از‌ وعده‌های‌ [[الهی]] است که تحقق خواهد پذیرفت و همان طور که در خود [[قرآن]] آمده است‌. {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ}}<ref>«به راستی خداوند در وعده (خود) خلاف نمی‌ورزد» سوره آل عمران، آیه ۹.</ref>.