حقوق اقلیت‌های مذهبی در فقه سیاسی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

* '''[[روایت]] یکم''': [[حمران بن أعین]] از اَبِی جَعفَر {{ع}} [[نقل]] کرده که [[امام]] می‌فرمود: {{متن حدیث|الْإِيمَانُ‏ مَا اسْتَقَرَّ فِي‏ الْقَلْبِ‏ وَ أَفْضَى‏ بِهِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَدَّقَهُ الْعَمَلُ بِالطَّاعَةِ لِلَّهِ وَ التَّسْلِيمِ لِأَمْرِهِ وَ الْإِسْلَامُ مَا ظَهَرَ مِنْ قَوْلٍ أَوْ فِعْلٍ وَ هُوَ الَّذِي عَلَيْهِ جَمَاعَةُ النَّاسِ مِنَ الْفِرَقِ كُلِّهَا وَ بِهِ حُقِنَتِ الدِّمَاءُ وَ عَلَيْهِ جَرَتِ الْمَوَارِيثُ وَ جَازَ النِّكَاحُ وَ اجْتَمَعُوا عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ فَخَرَجُوا بِذَلِكَ مِنَ الْكُفْرِ وَ أُضِيفُوا إِلَى الْإِيمَانِ وَ الْإِسْلَامُ لَا يَشْرَكُ الْإِيمَانَ وَ الْإِيمَانُ يَشْرَكُ الْإِسْلَامَ وَ هُمَا فِي الْقَوْلِ وَ الْفِعْلِ يَجْتَمِعَانِ كَمَا صَارَتِ الْكَعْبَةُ فِي الْمَسْجِدِ وَ الْمَسْجِدُ لَيْسَ فِي الْكَعْبَةِ وَ كَذَلِكَ الْإِيمَانُ يَشْرَكُ الْإِسْلَامَ وَ الْإِسْلَامُ لَا يَشْرَكُ الْإِيمَانَ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- {{متن قرآن|قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ}}<ref>«تازی‌های بیابان‌نشین گفتند: ایمان آورده‌ایم بگو: ایمان نیاورده‌اید بلکه بگویید: اسلام آورده‌ایم و هنوز ایمان در دل‌هایتان راه نیافته است» سوره حجرات، آیه ۱۴.</ref> فَقَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَصْدَقُ الْقَوْلِ قُلْتُ فَهَلْ لِلْمُؤْمِنِ فَضْلٌ عَلَى الْمُسْلِمِ فِي شَيْ‏ءٍ مِنَ الْفَضَائِلِ وَ الْأَحْكَامِ وَ الْحُدُودِ وَ غَيْرِ ذَلِكَ فَقَالَ لَا هُمَا يَجْرِيَانِ فِي ذَلِكَ مَجْرَى وَاحِدٍ وَ لَكِنْ لِلْمُؤْمِنِ فَضْلٌ عَلَى الْمُسْلِمِ فِي أَعْمَالِهِمَا وَ مَا يَتَقَرَّبَانِ بِهِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}<ref>{{متن حدیث|الْإِسْلَامُ‏ هُوَ الظَّاهِرُ الَّذِي‏ عَلَيْهِ‏ النَّاسُ‏ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ إِقَامُ الصَّلَاةِ وَ إِيتَاءُ الزَّكَاةِ وَ حِجُّ الْبَيْتِ‏ وَ صِيَامُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَهَذَا الْإِسْلَامُ وَ قَالَ الْإِيمَانُ مَعْرِفَةُ هَذَا الْأَمْرِ مَعَ هَذَا فَإِنْ أَقَرَّ بِهَا وَ لَمْ يَعْرِفْ هَذَا الْأَمْرَ كَانَ مُسْلِماً وَ كَانَ ضَالًّا}} (کلینی، کافی، ج۲، ص۲۶).</ref>؛ “ایمان آن است که در [[دل]] جای گیرد و آن را به سوی [[خدا]] متوجه سازد و عمل [[انسان]] با [[گردن نهادن]] به [[دستور خدا]] و [[تسلیم]] در برابر او، آن را [[تصدیق]] نماید. اما [[اسلام]] همان است که در گفتار و [[کردار]] انسان آشکار گردد، همان که همگان از همه [[فرقه‌ها]] بر آنند. با آن [[جان‌ها]] محترم بوده، [[احکام]] [[ارث]] جاری می‌شود، [[ازدواج]] مجاز می‌گردد و [[مردم]] برای [[نماز]] و [[زکات]] و [[روزه]] و [[حج]] گرد هم می‌آیند. از عنوان [[کفر]] خارج شده، و [[ایمان]] به آنان نسبت داده می‌شود. اسلام با ایمان همراه نیست ولی به آنها ایمان نسبت داده می‌شود. [[قدر]] مشترک اسلام و ایمان گفتار و کردار است. نسبت اسلام و ایمان مانند نسبت [[مسجدالحرام]] با [[کعبه]] است. وقتی در مسجدالحرام باشیم، الزاماً در کعبه نیستیم، ولی وقتی در [[کعبه]] هستیم، قهراً در [[مسجدالحرام]] هستیم. [[خداوند عزّ و جلّ]] می‌فرماید: “صحرانشینان گفتند: [[ایمان]] آوردیم، بگو ایمان نیاوردید ولی بگویید: [[اسلام]] آوردیم اما هنوز ایمان در [[دل]] شما جای نگرفته است”. سخن [[خداوند]] راست‌ترین گفتار است. [[راوی]] می‌گوید: پرسیدم: آیا برای [[مؤمن]] امتیازی بر مسلم در چیزی از امتیازات، [[احکام]] و حدود و غیره هست؟ [[امام]] فرمود: نه، این دو در این موارد [[حکم]] یکسانی دارند. ولی امتیاز مؤمن بر مسلم در [[کردار]] این دو و آنچه به [[خدای عزّ و جلّ]] نزدیک می‌شوند، تحقق می‌یابد”.

* '''روایت دوم''': [[عبدالله بن سنان]] با [[سند صحیح]] [[نقل]] کرده که از [[امام صادق]] {{ع}} پرسیدم: {{متن حدیث|بِمَ يَكُونُ الرَّجُلُ مُسْلِماً يَحِلُّ مُنَاكَحَتُهُ وَ مُوَارَثَتُهُ‏ وَ بِمَ‏ يَحْرُمُ‏ دَمُهُ‏}}؛ “چگونه شخص مسلمان می‌شود، به گونه‌ای که ازدواج با او [[حلال]] شده، و از او ارث برده می‌شود، و به چه عاملی خونش [[حرام]] می‌گردد”. امام صادق {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|يَحْرُمُ دَمُهُ بِالْإِسْلَامِ إِذَا أَظْهَرَ وَ تَحِلُّ مُنَاكَحَتُهُ وَ مُوَارَثَتُهُ}}<ref>حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۵۴۴، ح۱۰.</ref>؛ “خونش به سبب [[اسلام]]، هنگامی که آن را آشکار کند، [[حرام]] می‌شود، و [[ازدواج]] با او [[حلال]] گشته، و [[ارث]] هم می‌برد”.