ساختار سازمان وکالت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| تعداد پاسخ = 2

# '''[[رهبری]] سازمان:''' در سراسر دوران فعالیت [[نهاد وکالت]]، مهم‌ترین امور این نهاد زیر نظر [[امام]] {{ع}} انجام می‌گرفت است. اموری مانند تعیین وکلای نواحی و بررسی عملکرد آنان، معرفی [[وکلا]] به [[شیعیان]] و شناساندن [[فضایل]] ایشان، تأمین [[مالی]] [[وکیلان]]، [[عزل]] و برکناری وکلای [[فاسد]] و [[خائن]] و معرفی جریان‌های دروغین مدعی [[وکالت]] و [[بابیت]]<ref> باب یعنی دروازه و در اینجا به معنای ادعا کردن مقامی است که به منزله واسطه و حلقه وصل بین مردم و امام است.</ref> و برخورد با آنان، همه بر عهده [[امام]] به عنوان [[رهبر]] جریان [[وکالت]] بوده است. بدیهی است این مدیریّت [[الهی]] و [[معصوم]]، ضامن بقا و تداوم این سازمان و [[اعتماد]] و [[اطمینان]] [[شیعیان]] به آن در همه دوره‌ها، به ویژه در عصر [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} بوده است.

# '''وکلای ثابت و سیّار:''' در هر منطقه‌ای از مناطق شیعه‌نشین و به تناسب وسعت و گستردگی آن، چندین [[وکیل]] به امور [[امام]] و [[شیعیان]] رسیدگی می‌کردند. بیشتر این [[وکلا]]، در منطقه فعالیت خود ساکن بودند؛ ولی شواهدی هست که [[نمایندگان]] سیّاری هم برای [[امامان]] وجود داشته‌اند که به مناطق مختلف اعزام می‌شدند تا ضمن نظارت بر کار وکلای مقیم، وسیله‌ای برای ارتباط آنان با [[امام]] {{ع}} باشند. [[نقل]] شده است که [[احمد بن محمد بن عیسای قمی]] در [[مدینه]] نزد [[امام جواد]] {{ع}} بود و قصد داشت درباره [[زکریا بن آدم]] از [[حضرت]] سؤال کند. [[امام]]، خود آغاز به سخن کرده، فرمود: "[[خدمت]] او به پدرم و به من جای [[انکار]] نیست. سپس فرمود: نامه‌ مرا به او (= زکریّ) برسان و بگو [[مال]] جمع شده نزد خود را به نزد من ارسال نماید...".<ref> رجال کشی، ص ۵۹۶، ح ۱۱۱۵.</ref>

# '''[[وکیل ارشد]] یا سروکیل:''' برای انجام بهتر امور [[وکالت]]، مناطق مختلف شیعه‌نشین تقسیم‌بندی و برای هر منطقه، [[وکیل]] ارشدی [[نصب]] می‌شد که [[وظیفه]] او رسیدگی و نظارت بر کار وکلای آن منطقه بود؛ چنانکه وکلای جزء [[وظیفه]] داشتند به [[وکیل ارشد]] مراجعه کرده و در امور [[وکالت]] با او هماهنگ باشند. طبق شواهد تاریخی، از نظر [[سازمان وکالت]] چهار منطقه اصلی برای [[شیعیان]] وجود داشت؛ منطقه [[بغداد]]، [[مدائن]] و [[کوفه]]؛ [[بصره]] و [[اهواز]]؛ [[قم]]، [[همدان]] و مناطق جبال؛ [[حجاز]]، [[یمن]] و [[مصر]].<ref> تاریخ سیاسی [[غیبت]] امام دوازدهم، ص ۱۳۷.</ref>

* برای مثال در عصر [[امام صادق]] و [[امام کاظم]] {{عم}} [[عبدالرحمن بن حجاج]] [[وکیل ارشد]] [[عراق]] بود و در عصر [[غیبت صغرا]] [[ابوالحسین اسدی رازی]]، کار نظارت بر فعالیت وکلای نواحی شرق [[ایران]] را بر عهده داشت. [[حاجز بن یزید وشّاء]] نیز در [[بغداد]]، زیر نظر [[نایب اول]] و دوم فعالیت می‌کرد و خود نیز بر کار برخی از وکلای [[ایران]] نظارت داشت.<ref> تاریخ سیاسی [[غیبت]] امام دوازدهم، ص ۱۷۱.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۹۸ - ۱۰۰.</ref>.