سیره پیامبر خاتم درباره عدالت سیاسی چه بود؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۴۷
، ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲وظیفهٔ شمارهٔ ۳، بخش دوم
جز (جایگزینی متن - 'رده:(اا): پرسشهایی با ۱ پاسخ' به '') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[سیره سیاسی پیامبر خاتم (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ سیره سیاسی پیامبر خاتم]] | | موضوع اصلی = [[سیره سیاسی پیامبر خاتم (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ سیره سیاسی پیامبر خاتم]] | ||
| تصویر = 110062.jpg | | تصویر = 110062.jpg | ||
| نمایه وابسته = [[کلیاتی از سیره سیاسی پیامبر خاتم (نمایه)|کلیاتی از سیره سیاسی پیامبر خاتم]] | | نمایه وابسته = [[کلیاتی از سیره سیاسی پیامبر خاتم (نمایه)|کلیاتی از سیره سیاسی پیامبر خاتم]] | ||
| مدخل اصلی = [[عدالت سیاسی در معارف و سیره نبوی]] | | مدخل اصلی = [[عدالت سیاسی در معارف و سیره نبوی]] | ||
خط ۱۷: | خط ۱۵: | ||
«[[اتباع]] [[دولت]] [[دینی]] [[پیامبر]]، به اعتباری به [[مسلمان]]، [[مشرک]] و [[کافر]] و کافر [[اهل کتاب]] تقسیم میشد که هر یک دارای [[حقوق]] [[سیاسی]] خاصی بودند. بر این اساس، [[کفار]] [[حربی]] از هیچ حقی در [[جامعه]] و [[حکومت اسلامی]] برخوردار نبودند و در مقابل اهل کتاب از حقوق سیاسی مشترکی با [[مسلمانان]] برخوردار بودند که این حقوق در مفاد [[قانون اساسی]] دولت - [[شهر مدینه]] آمده است، از جمله در قانون اساسی [[مدینه]] بر [[آزادی]] [[مراسم دینی]] اهل کتاب، [[یاری کردن]] مسلمانان توسط اهل کتاب به وقت [[جنگ]] و [[اتحاد]] بینشان در [[دفاع]] از مدینه و... تأکید شده است<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۱۴۳-۱۴۴.</ref>. بنابر این [[پیمان]]، مسلمانان با اهل کتاب در مقابل [[تجاوز]] خارجی [[متحد]] شدند. | «[[اتباع]] [[دولت]] [[دینی]] [[پیامبر]]، به اعتباری به [[مسلمان]]، [[مشرک]] و [[کافر]] و کافر [[اهل کتاب]] تقسیم میشد که هر یک دارای [[حقوق]] [[سیاسی]] خاصی بودند. بر این اساس، [[کفار]] [[حربی]] از هیچ حقی در [[جامعه]] و [[حکومت اسلامی]] برخوردار نبودند و در مقابل اهل کتاب از حقوق سیاسی مشترکی با [[مسلمانان]] برخوردار بودند که این حقوق در مفاد [[قانون اساسی]] دولت - [[شهر مدینه]] آمده است، از جمله در قانون اساسی [[مدینه]] بر [[آزادی]] [[مراسم دینی]] اهل کتاب، [[یاری کردن]] مسلمانان توسط اهل کتاب به وقت [[جنگ]] و [[اتحاد]] بینشان در [[دفاع]] از مدینه و... تأکید شده است<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۱۴۳-۱۴۴.</ref>. بنابر این [[پیمان]]، مسلمانان با اهل کتاب در مقابل [[تجاوز]] خارجی [[متحد]] شدند. | ||
نکته حایز اهمیت در [[دولت نبوی]] این است که در آن کسانی [[مناصب]] [[حکومتی]] را به دست میگیرند که [[درک]] [[درستی]] از حقوق و [[اوامر الهی]] داشته باشند و [[رفتار]] و کردارشان مطابق با آنها باشد. کما اینکه پیامبر{{صل}} در خصوص صاحبمنصبان سیاسی دولت دینی میفرمایند: "آنکه از [[امت]] من، [[ولایت امری]] از [[مردم]] را داشته باشد، چنانچه همانند [[حفظ خویشتن]] از آن [[حفاظت]] ننماید، رایحه [[بهشت]] را نخواهد یافت"<ref>{{متن حدیث|ما من امتي أحد ولّي من امر الناس شيئا لم يحفظهم بما يحفظ به نفسه إلا لم يجد رائحة الجنة}}؛ محمدحسین جمشیدی، نظریه عدالت، ص۱۶۴.</ref>. | نکته حایز اهمیت در [[دولت نبوی]] این است که در آن کسانی [[مناصب]] [[حکومتی]] را به دست میگیرند که [[درک]] [[درستی]] از حقوق و [[اوامر الهی]] داشته باشند و [[رفتار]] و کردارشان مطابق با آنها باشد. کما اینکه پیامبر {{صل}} در خصوص صاحبمنصبان سیاسی دولت دینی میفرمایند: "آنکه از [[امت]] من، [[ولایت امری]] از [[مردم]] را داشته باشد، چنانچه همانند [[حفظ خویشتن]] از آن [[حفاظت]] ننماید، رایحه [[بهشت]] را نخواهد یافت"<ref>{{متن حدیث|ما من امتي أحد ولّي من امر الناس شيئا لم يحفظهم بما يحفظ به نفسه إلا لم يجد رائحة الجنة}}؛ محمدحسین جمشیدی، نظریه عدالت، ص۱۶۴.</ref>. | ||
در دولت دینی پیامبر{{صل}} [[آگاهی]] به [[شریعت]] از معیارهای اصلی در توزیع [[قدرت]] بود و به همین دلیل در [[ساختار سیاسی]] این دولت، "[[صحابه]]" از جایگاه ویژهای برخوردار بودند. البته این جایگاه نشانه [[ارزش]] نیست، بلکه ابزاری برای [[خدمت]] محسوب میشود. در این خصوص پیامبر{{صل}} میفرمایند: {{متن حدیث|سَيِّدُ الْقَوْمِ خَادِمُهُمْ}}<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ح۵۷۹۱.</ref>. | در دولت دینی پیامبر {{صل}} [[آگاهی]] به [[شریعت]] از معیارهای اصلی در توزیع [[قدرت]] بود و به همین دلیل در [[ساختار سیاسی]] این دولت، "[[صحابه]]" از جایگاه ویژهای برخوردار بودند. البته این جایگاه نشانه [[ارزش]] نیست، بلکه ابزاری برای [[خدمت]] محسوب میشود. در این خصوص پیامبر {{صل}} میفرمایند: {{متن حدیث|سَيِّدُ الْقَوْمِ خَادِمُهُمْ}}<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ح۵۷۹۱.</ref>. | ||
[[پیامبر اسلام]] در اشغال مناصب، بر [[شایستهسالاری]] تأکید ویژهای داشته و میفرمایند: {{متن حدیث| من تقدّم على المسلمين و هو يرى أنّ فيهم من هو افضل منه، فقد خان اللَّه و رسوله و المسلمين}}<ref>عبدالحسین امینی، الغدیر، ج۸، ص۲۹۱.</ref>»<ref>[[روح الله دهقانی|دهقانی، روح الله]]، [[نظریه عدالت در دولت نبوی (مقاله)|مقاله «نظریه عدالت در دولت نبوی»]]، [[سیره سیاسی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره سیاسی پیامبر اعظم]]، ص ۱۸۴.</ref> | [[پیامبر اسلام]] در اشغال مناصب، بر [[شایستهسالاری]] تأکید ویژهای داشته و میفرمایند: {{متن حدیث| من تقدّم على المسلمين و هو يرى أنّ فيهم من هو افضل منه، فقد خان اللَّه و رسوله و المسلمين}}<ref>عبدالحسین امینی، الغدیر، ج۸، ص۲۹۱.</ref>»<ref>[[روح الله دهقانی|دهقانی، روح الله]]، [[نظریه عدالت در دولت نبوی (مقاله)|مقاله «نظریه عدالت در دولت نبوی»]]، [[سیره سیاسی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره سیاسی پیامبر اعظم]]، ص ۱۸۴.</ref> |