شرایط وقوع ملاقات با امام مهدی در عصر غیبت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

'''شرایط وقوع [[ملاقات]] با [[امام مهدی]] {{ع}} در عصر [[غیبت]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

«[[ملاقات]] با [[امام]] خوبی‌ها یک خواسته و نیاز به درگاه [[خدای حکیم]] است و تنها در حالی به [[اجابت]] می‌رسد که انجام آن، مطابق [[حکمت]] و [[مصلحت]] باشد؛ بنابراین هرگاه با وجود همه شور و [[اشتیاق]] یک عاشق و [[تلاش]] او برای شرفیابی به محضر [[امام]]، ملاقاتی دست ندهد، نباید گرفتار [[یأس]] و [[ناامیدی]] شود و این را نشانه نبود [[لطف]] و [[عنایت]] [[امام]] بداند؛ بلکه باید بکوشد که با [[توسّل]] به آن بزرگوار و ارتباط روحی با آن سرچشمه نیکی‌ها از حضور آن عزیز بهره بگیرد که این راه، همیشه و برای همگان باز است. [[احمد بن ابراهیم نوبختی]]، روزی به پدر همسرش [[محمد بن عثمان]]، [[دومین نایب خاص]] [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} گفت: "من به [[زیارت]] [[صاحب]] الزّمان مشتاقم. [[محمد بن عثمان]] به او گفت: با شوقی که داری، می‌خواهی او را ببینی؟ [[احمد بن ابراهیم]] گفت: آری. [[محمد]] گفت: [[خداوند]]، تو را بر این شوقت [[پاداش]] دهد و چهره [[حضرت صاحب الامر]] را در حالت عافیت به تو نشان دهد. سپس گفت: در ایام [[غیبت]]، مشتاق آن [[حضرت]] باش؛ امّا درخواست [[ملاقات]] نکن؛ زیرا این مسأله، از اموری است که مربوط به [[اراده]] و مشیّت الهی است و [[تسلیم]] آن بودن، بهتر است؛ لکن به وسیله [[زیارت]] کردن به آن [[حضرت]] توجه کن.

* [[جان]] سخن اینکه اگر چه دیدن [[جمال]] نورانی [[امام مهدی|امام عصر]] و سخن گفتن با آن [[محبوب]] دل‌ها سعادتی بزرگ است، [[امامان]] ما و به ویژه [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} از [[شیعیان]] نخواسته‌اند که در پی [[دیدار]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} خود، چلّه نشینی یا بیابان گردی پیشه کنند؛ بلکه [[پیشوایان معصوم]] {{عم}} سفارش فرموده‌اند که [[شیعیان]] پیوسته به یاد آن [[حضرت]] بوده، برای [[فرج]] او [[دعا]] کنند؛ نیز در جلب رضای او در گفتار و کردار بکوشند و در راستای اهداف بزرگ او قدم بردارند، تا هر چه زودتر [[زمینه ظهور]] آن [[امید]] بشریّت، فراهم گردد و عالم از [[فیض]] مستقیم او بهره‌مند شود. [[امام مهدی]] {{ع}} خود می‌فرماید: "برای تعجل [[فرج]]، بسیار [[دعا]] کنید که همان، [[فرج]] شماست"<ref>{{عربی|" أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ‏ الْفَرَجِ‏ فَإِنَ‏ ذَلِكَ‏ فَرَجُكُمْ‏ ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۴۵، ح ۴، ص ۲۳۹.</ref>. نیز آن [[حضرت]] از [[شیعیان]] خود چنین خواسته است: "هر یک از شما به گونه‌ای عمل کند که به [[محبت]] و [[دوستی]] ما نزدیک شود و از کارهایی که موجب ناخشنودی ماست، دوری کند"<ref>{{عربی|" فَلْيَعْمَلْ‏ كُلُ‏ امْرِئٍ‏ مِنْكُمْ‏ بِمَا يَقْرُبُ‏ بِهِ‏ مِنْ‏ مَحَبَّتِنَا وَ يَتَجَنَّبُ مَا يُدْنِيهِ مِنْ كَرَاهَتِنَا وَ سَخَطِنَا"}}؛ احتجاج، ح ۲، ص ۴۹۸.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۲۸ - ۱۲۹.</ref>.