فایده رجعت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

# '''[[پاداش]] [[صالحان]] و مجازات مجرمان:''' ساختار این [[جهان]]، بر اساس [[عدل]] است<ref>[[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} می‌فرماید: ‌{{عربی|"بِالْعَدْلِ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْض‏}}؛ «آسمان‌ها و زمین بر پایه عدل برپا شده‌اند»، (عوالی اللئالی، ج ۴، ص ۱۰۳ و تفسیر الصافی، ج ۵، ص ۱۰۷).</ref>. پس این [[انتظار]] به‌جاست که روزی در همین [[زندگی]] [[دنیا]]، ظالمانی که [[خون]] [[مستضعفان]] را در شیشه کرده‌اند، به سزای اعمال خود برسند. البته مجازات اصلی، در [[آخرت]] خواهد بود؛ زیرا [[دنیا]] ظرفیت کافی برای مجازات مجرمان را ندارد<ref>زیرا مثلًا کسی که هزاران بی‌گناه را کشته، تنها یک بار کشته می‌شود.</ref>؛ اما بر اساس‌ قاعده عقلانی {{عربی|" مَا لَا يُدْرَكُ‏ كُلُّهُ‏ لَا يُتْرَكُ‏ كُلُّهُ‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ <ref>آنچه نمی‌توان به همه‌اش رسید، همه‌اش رها نمی‌شود.</ref>، خوب است که در این جا هم به سزای اعمالشان برسند و بخشی از مجازات خود را دریابند. بنا بر این، جا دارد که به هنگام برپایی [[دولت]] [[عدل مهدوی]] {{ع}}، بهترین‌ها و بدترین‌ها باز گردند تا خوبان از بدان، [[انتقام]] کشند و در اقامه [[عدالت]]، مشارکت کنند و سینه‌هایشان را از داغ [[ظلم]]، شفا دهند<ref>این موضوع در احادیث متعددی بیان شده است، از جمله در حدیثی از [[امام رضا]] {{ع}} که فرمود: ‌{{عربی|"ُ وَ تَوَدُّ النَّاسُ لَوْ كَانُوا أَحْيَاءً وَ يَشْفِي اللَّهُ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ‏"}}؛ «دوست داشتند که شاید در آن وقت زنده می‌بودند، فرا می‌رسد، و خداوند، سینه‌های مردم باایمان را شفا می‌دهد». (الغیبة، طوسی، ص ۴۴۰، ح ۴۳۱، بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰، ح ۲۸).</ref> و [[عزت]] یابند و ایام [[دولت حق]] را ببینند و از آن بهره‌مند گردند.

به بیان دیگر، مقتضای [[عدل الهی]]، آن است که فرصت عمل برای همه فراهم آید و در [[قیامت]]، کسی نتواند بگوید: اگر شرایط و فرصت دیگری می‌داشتم، می‌توانستم بیشتر در [[راه خدا]] [[مجاهده]] کنم. بر این اساس، متوسطان از [[مردم]]، اعم از [[مؤمن]] و [[کافر]]، به آنچه رخ داده، اکتفا می‌کنند. دو گروه نخبه باقی می‌ماند: گروه [[کافران]] که از همه ظرفیت خود، بهره گرفته و هر چه توانسته‌اند، کرده‌اند. آنان دستشان باز بوده و اگر بیشتر [[عمر]] می‌کردند، به همان طریق قبلی ادامه می‌دادند؛ و گروه [[مؤمنان]] طراز بالا، که دستشان برای بسیاری از کارها بسته بوده و نتوانسته‌اند تمام ظرفیت خود را تحقق بخشند و تنها در [[دولت]] [[عدل]] [[آخر الزمان]] است که فرصت چنان اعمالی را پیدا می‌کنند. [[حکمت]] بالغه [[پروردگار]]، اقتضا می‌کند که چنان فرصتی را برای این [[مردمان]] نیک‌سیرت فراهم آورد<ref>این موضوع با مسئله تفاوت میزان ثواب در دولت عدل مهدوی و در حال [[غیبت]]، متفاوت است. در مسئله ثواب گفته می‌شود: کسانی که در زمان [[غیبت]] با همه سختی آن دوران، اهل عمل نیک هستند، نسبت به کسانی که در دوران [[ظهور]]، همان اعمال را انجام می‌دهند، ثواب بیشتری به دست می‌آورند؛ زیرا بالاترین اعمال، سخت‌ترین آنهاست [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: ‌{{عربی|"أفضَلُ الأعمالِ أَضَرها أی أَشَقها"}}؛ بحار الأنوار، ج ۶۰، ص ۲۹۳. و نیز: ‌{{عربی|"أَفضَلُ الأَعمالِ أَحمَزُها"}}؛ بحار الأنوار، ج ۶۷، ص ۱۹۱، مفتاح الفلاح، ص ۴۵؛ النهایة، ابن اثیر، ج ۱، ص ۴۴۰ به نقل از ابن عباس با عبارت مشابه. اما در موضوع [[رجعت]]، بحث بر سر ثواب نیست؛ بلکه بحث درباره این است که مؤمنان خالص، امکان به فعلیت رساندن بسیاری از قابلیت‌های خود را که در دوران [[غیبت]] نیافته‌اند، در این فرصت داشته باشند</ref>»<ref>[[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۸، ص۴۹، ۵۱.</ref>.

# تحقّق [[وعده الهی]] طبق آنچه در [[قرآن کریم]] بیان فرموده است و آن [[حکومت]] متّقین و [[حاکمیت]] مطلق آنها بر اهل [[زمین]] و جبران محرومیت آنها از [[حقوق]] واقعی و مسلّم که [[ظالمان]] و [[ستمگران]] و فرعونیان غاصب آن بوده‌اند همانگونه که [[امام صادق]] {{ع}} به [[مفضل]] فرمود: ای مفضّل اگر [[شیعیان]] ما در [[قرآن]] [[تدبّر]] نمایند در [[فضیلت]] ما [[شک]] نکنند مگر نشنیده‌ای این [[آیه]] را که: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ}}<ref>سوره قصص، آیه ۵.</ref>؛ ما [[اراده]] کردیم که بر آن [[طایفه]] ضعیف در آن سرزمین منّت گذارده و آنها را [[پیشوایان]] خلق قرار دهیم. سپس [[حضرت]] فرمود: و اللّه که تنزیل این [[آیه]] در [[بنی اسرائیل]] است و تأویلش (تفسیراتش) در [[رجعت]] ما [[اهل بیت]] است.

# خوشحالی و سرور [[مؤمنین]] و در مقابل [[عذاب]] و گرفتاری و [[خواری]] [[دنیا]] برای منکران [[ائمه]] {{عم}} و [[امام مهدی|صاحب الامر]] {{ع}} که این [[هدف]] اصلی می‌‌‌باشد.

# اینکه [[رجعت]] مقدمه‌ای برای [[قیامت]] و [[روز رستاخیز]] می‌باشد.

# اثبات این مدّعا که اگر [[کافران]] فرو ریخته در منجلاب را دوباره به [[دنیا]] برگردانند آنها باز به [[انکار حق]] و روش خود ادامه خواهند داد و [[ایمان]] نخواهند آورد و حقیقت‌های [[شریعت]] و [[حجّت]] بر آنها تمام می‌گردد.

# اثبات این مدّعا که [[حق]] همیشه پیروز و [[باطل]] نابودشدنی است و این موضوع را زمان روشن خواهد کرد و این [[پیروزی]] [[حق]]، بواسطه [[رجعت]] ثابت می‌شود. فواید دیگری وجود دارد که [[علم]] ما و [[دانش]] امروزی به آن پی نبرده است»<ref>[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۲۷۷، ۲۷۸.</ref>.