فلسفه امنیت در عصر غیبت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«از آنجا که عوامل [[امنیت]] و ایجاد آن یا فردی است و یا [[اجتماعی]] و [[حکومتی]]، تلاش در هریک، [[امنیت]] و [[آرامش]] متناسب با آن را به‌وجود می‌آورد. در زمینه عوامل فردی اگر بر [[انسان]]، [[خشم]]، [[شهوت]]، [[حرص]]، [[طمع]]، [[بخل]] و دیگر صفات رذیله، [[حکومت]] کند هرگز به [[امنیت]] و [[آرامش]] دست نمی‌یابد و از سوی دیگر این [[امنیت]] است که زمینه پرواز [[انسان]] را در [[عالم ملکوت]] مهیا می‌سازد و [[انسان]] می‌تواند در سایه [[امنیت]] به دستورها و [[قوانین الهی]] عمل کند و به [[سعادت]] برسد. و نیز در سایه [[امنیت]] می‌توانند در زمینه‌های [[علمی]] و [[تربیتی]] پیش بروند و به‌طور قطع انسان‌هایی که [[ناامنی]] درونی دارند و [[اسیر]] و وابسته هستند در این مسیر درمانده‌اند. [[اسلام]] [[معتقد]] است کمترین عامل و کارکرد [[امنیت]]، [[تربیت]] [[انسان]] است در [[فرهنگ قرآن]] [[امنیت]] [[خالص]] از آن [[مؤمنین]] است. همان‌گونه که فرمود: {{متن قرآن|فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ * الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ}}<ref>«پس اگر دانایید کدام‌یک از (ما) دو گروه به امن (و آرامش) سزاوارتر است؟ * آنان که ایمان آورده‌اند و ایمانشان را به هیچ ستمی نیالوده‌اند، امن (و آرامش) دارند و رهیافته‌اند» سوره انعام، آیه ۸۱-۸۲.</ref>.‌ [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: "کسی که [[ایمان]] داشته باشد [[امنیت]] دارد"<ref>{{متن حدیث|مَنْ آمَنَ أَمِنَ}}</ref>؛ بدیهی است که [[ایمان]] [[امنیت]] می‌آورد ولی از سوی دیگر [[امنیت]] عامل تقویت و [[استحکام]] [[ایمان]] نیز می‌شود. اما در زمینه [[امنیت اجتماعی]] و [[حکومتی]] که می‌تواند به موارد یاد شده در [[فلسفه]] [[امنیت]] [[کمک]] کند و آن را در ابعاد وسیع‌تری گسترش دهد و به عبارت دیگر غرض و [[غایت]] [[امنیت]] ایجاد و تقویت و گسترش موارد مذکور باشد. [[قرآن کریم]] مثالی از یک قریه می‌زند و می‌فرماید: {{متن قرآن|ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ}}<ref>«و خداوند شهری را مثل آورد که در امن و آرامش بود، روزی (مردم) اش از همه جا فراوان می‌رسید آنگاه به نعمت‌های خداوند ناسپاسی کرد و خداوند به کیفر آنچه (مردم آن) انجام می‌دادند گرسنگی و هراس فراگیر را به (مردم) آن چشانید» سوره نحل، آیه ۱۱۲.</ref>. وجود [[امنیت]] در یک [[کشور]] و [[جامعه]] باعث اطمینان‌خاطر، سرمایه‌گذاری، [[رفاه اقتصادی]] و [[پیشرفت]] است. [[حکومت‌ها]] با وجود [[امنیت]] می‌توانند به [[عدل و قسط]] در میان [[مردم]] و نهادینه کردن [[آزادی]] بر اساس [[قانون الهی]] برسند. [[امنیت]] است که [[توانایی]] ارائه نمونه‌ای از [[حکومت الهی]] [[موعود]] را دارد و می‌تواند زمینه‌ساز و مقدمه‌ای برای [[امنیت]] کامل و واقعی باشد. از اینجاست که [[فلسفه]] [[امنیت]] در [[عصر غیبت]] براساس [[تعالیم اسلامی]] و [[فرهنگ مهدویت]] چهره خود را نشان می‌دهد و پرسش، [[فلسفه]] [[امنیت]] چیست را به خوبی پاسخ می‌دهد»<ref>[[مجتبی گودرزی|گودرزی؛ مجتبی گودرزی]]، [[فلسفه امنیت و آموزه انتظار (مقاله)|فلسفه امنیت و آموزه انتظار]]، ص ۳۱۰ -۳۱۲.</ref>.