مهره در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

مهری‌ها در محاورات خود از زبان خاص و منحصر بفردی بهره گرفتند که در السنه زبان شناسان و [[دانشمندان]] [[علم]] [[ادب]] به «زبان مهری» موسوم است. این زبان که در اصل لهجه ای از لهجه‌های [[عرب]] [[یمن]] قدیم بوده و [[عمر]] آن را -که تقریباً جز برای مهری‌ها برای دیگران چندان قابل [[فهم]] نیست، - [[متجاوز]] از سیصد هزار سال پیش تخمین زده شده است، قدیمی‌تر از زبان [[شبه جزیره عربستان]] و [[شام]] برآورد کرده‌اند. سالم لحیمر محمد القمیری المهری، در کتابش -«ردود علی آراء د. عبدالمجید الویس فی کتابه [[فقه]] العربیة» - این زبان را باقیمانده زبان اصیل سامی و زبان [[قوم عاد]] و زبان سام بن نوح معرفی کرده است که [[نسل]] اندر نسل تا به امروز رسیده است و تنها زبان [[قبایل یمنی]] قدیم است که تا امروز باقی مانده است. وی در ادامه آورده: حروف این زبان سی و دو تا و به [[نقلی]] سی و چهار تا است و نقوش بر جا مانده از سبئیان همگی به این زبان نگاشته شده است. [[زبان]] مهری که از زبانهای [[عربی]] قدیم به شمار رفته است امروزه [[مردم]] استان [[مهره]] در یمن –اعم از مهری‌ها و غیر مهری ها- و نیز بخش‌های از کشورهای همجوار همچون [[قبایل]] اقلیم جنوبی ظفار در عمان و برخی از قبایل [[عربستان سعودی]] در ربع الخالی و نیز قبایل [[مهره]] ساکن در امارات بدان تکلم می‌‌کنند. دایره این زبان حتی از منطقه شبه جزیره [[تجاوز]] کرده در بعض از بلاد افریقایی نیز [[نفوذ]] کرده است؛ چندان که آثار آن به سبب مهاجرت‌های پی در پی مردم مهره به آن در کشورهایی همچون کنیا و تانزانیا دیده می‌‌شود. <ref> الموسوعة الحره، مقاله تاریخ المهره.</ref>