احمد بن ابیعبدالله برقی در رجال و تراجم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۸
، ۳ دسامبر ۲۰۲۲←جایگاه حدیثی راوی
خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
بزرگان رجالی بعدی نیز به وثاقت وی تصریح کردهاند؛ مانند [[مجلسی]]، [[بحرانی]]، [[طریحی]]، [[کاظمی]]، [[قهپایی]]، [[اردبیلی]] (صاحب جامع الرواة)، [[مامقانی]]<ref>ر.ک: الوجیزة فی الرجال، ص۲۳، ش۱۲۳؛ بلغة المحدثین، ص۳۳۰؛ جامع المقال، ص۹۹؛ هدایة المحدثین، ص۱۷۴؛ مجمع الرجال، ج۱، ص۱۳۸؛ جامع الرواه، ج۱، ص۶۳؛ تنقیح المقال، ج۷، ص۲۸۱، ش۱۴۶۳.</ref>. | بزرگان رجالی بعدی نیز به وثاقت وی تصریح کردهاند؛ مانند [[مجلسی]]، [[بحرانی]]، [[طریحی]]، [[کاظمی]]، [[قهپایی]]، [[اردبیلی]] (صاحب جامع الرواة)، [[مامقانی]]<ref>ر.ک: الوجیزة فی الرجال، ص۲۳، ش۱۲۳؛ بلغة المحدثین، ص۳۳۰؛ جامع المقال، ص۹۹؛ هدایة المحدثین، ص۱۷۴؛ مجمع الرجال، ج۱، ص۱۳۸؛ جامع الرواه، ج۱، ص۶۳؛ تنقیح المقال، ج۷، ص۲۸۱، ش۱۴۶۳.</ref>. | ||
افزون بر این، اجلالی از روات، مانند [[محمد بن حسن صفار]]، [[سعد بن عبدالله اشعری]]، [[محمد بن علی بن محبوب اشعری]]، [[حسن بن متیل | افزون بر این، اجلالی از روات، مانند [[محمد بن حسن صفار]]، [[سعد بن عبدالله اشعری]]، [[محمد بن علی بن محبوب اشعری]]، [[حسن بن متیل دقاق]]، [[علی بن ابراهیم بن هاشم]]، [[ابراهیم بن هاشم]]، [[احمد بن ادریس اشعری]]، [[محمد بن حسن بن ولید]]، [[محمد بن احمد بن یحیی اشعری]] و... از ایشان [[روایت]] کردهاند که نشانه اعتمادشان به [[احمد بن محمد بن خالد]] است. | ||
جمله {{عربی|"يروي عن الضعفاء ويعتمد على المراسيل"}} در عبارت [[شیخ طوسی]] و [[نجاشی]] پس از تصریح به [[وثاقت]] احمد بن محمد بن خالد دیده میشود؛ ولی دلالت بر قدح و [[ذم]] وی ندارد؛ زیرا با تصریح به وثاقت منافات دارد، بلکه به منهج [[حدیثی]] أحمد بن محمد بن خالد در [[نقل روایت]] اشاره دارد و مقصود بزرگان از این عبارت، فهماندن این نکته است که بر اثر [[حسن ظن]] به [[برقی]]، به [[احادیث]] مرسل، یا احادیثی که وی از [[راویان ضعیف]] نقل کرده، [[اعتماد]] نکنند، بلکه با دقت و تأملی بیشتر و با [[احتیاط]] به این دسته از [[روایات]] وی بنگرند.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۳ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۳ ص ۳۴-۳۶.</ref> | جمله {{عربی|"يروي عن الضعفاء ويعتمد على المراسيل"}} در عبارت [[شیخ طوسی]] و [[نجاشی]] پس از تصریح به [[وثاقت]] احمد بن محمد بن خالد دیده میشود؛ ولی دلالت بر قدح و [[ذم]] وی ندارد؛ زیرا با تصریح به وثاقت منافات دارد، بلکه به منهج [[حدیثی]] أحمد بن محمد بن خالد در [[نقل روایت]] اشاره دارد و مقصود بزرگان از این عبارت، فهماندن این نکته است که بر اثر [[حسن ظن]] به [[برقی]]، به [[احادیث]] مرسل، یا احادیثی که وی از [[راویان ضعیف]] نقل کرده، [[اعتماد]] نکنند، بلکه با دقت و تأملی بیشتر و با [[احتیاط]] به این دسته از [[روایات]] وی بنگرند.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۳ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۳ ص ۳۴-۳۶.</ref> |