خندمه: تفاوت میان نسخه‌ها

سلسله جبال خندمه در کنار [[ابوقبیس]]، کوه‌های [[مکه]] را تشکیل می‌‌دهند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۲. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۱۲.</ref> این کوه‌ها که [[مردم]] مکه از آن با نام «الخنادم» (به صیغه جمع) یاد می‌‌کنند، کوه‌هایی است در شرق مکه که از شرق و شمال ابوقبیس شروع می‌‌شود و در دامنه‌های [[غربی]] و شمالی آن محله‌های فراوانی از مکه از جمله شعب [[ابن عامر]]، الملاوی، المعابده و الروضه واقع است. سپس این کوه‌ها به طرف شرق امتداد می‌‌یابند تا به محله «العزیزیه» می‌‌رسند. انتهای این سسلسله جبال در قسمت شرق، [[کوه]] «الخَیط» است و آخر آن از جانب شمال شرق «ثَبیر الخضراء» نام دارد. خندمه، تأمین کننده سنگ‌های ساختمانی مکه و شعب ابن عامر از مهمترین نقاط آن به شمار می‌‌رود.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۳.</ref> بازارها و نیروگاه‌های این منطقه در این شعب قرار دارند و از قله‌های ناشناخته و برآمدگی‌های آن، به [[سختی]] می‌‌توان گذشت. [[اهل مکه]] در نقاط هموار آن، به [[دامپروری]] مشغولند و گوسفندان خود را جهت چرا در آن رها می‌‌کنند. امروزه تونل‌هایی از میان کوه‌های خنادم حفر شده‌اند که از [[مسجد الحرام]] وارد و از «محبس‌الجن» در انتهای غربی العزیزیه یا همان «حوض البقر» خارج می‌شوند. [[مورخان]] از این موضع در ضمن [[فتح مکه]] یاد کرده، از [[اجتماع]] بی‌ثمر جمعی از آنان به [[فرماندهی]] [[صفوان بن امیه]]، [[عکرمه بن ابوجهل]] و [[سهیل بن عمرو]] در خندمه، جهت [[جنگ]] با [[سپاه رسول خدا]]{{صل}} خبر داده‌اند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۷-۴۰۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۵۷-۵۸؛ ابن سید الناس، عیون الاثر، ج۲، ص۲۲۲. حماس بن قيس بكري كناني ضمن شعری در این باره چنین سروده است: {{عربی|إنك لو شهدت يوم الخندمة  إذ فرّ صفوان و فر عكرمة و أبو يزيد قائم كالمؤتمة    و استقبلتهم بالسيوف المسلمة يقطعن کل ساعد و جمجمة  ضرباً فلا يسمع إلا غمغمة (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۸)</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۱۴-۱۱۵.</ref>