جز
جایگزینی متن - ' آنکه ' به ' آنکه '
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - ' آنکه ' به ' آنکه ') |
||
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
== [[ادب]] برخورد با [[مخالفان]] [[عقیدتی]] == | == [[ادب]] برخورد با [[مخالفان]] [[عقیدتی]] == | ||
* [[اسلام]]، افزون بر | * [[اسلام]]، افزون بر آنکه [[مسلمانان]] را به رعایت [[اخلاق]] و [[آداب]]، با یک‌دیگر می‌خواند، به [[مسلمانان]] سفارش می‌کند که در برخورد با [[مخالفان]] [[عقیدتی]] هم [[آداب]] را رعایت کنند: | ||
# '''[[رعایت ادب]] در گفتار و [[پرهیز]] از [[سبّ]] و [[ناسزاگویی]]:''' {{متن قرآن|وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذَلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و به آنهایی که مشرکان به جای خداوند (به پرستش) می‌خوانند دشنام ندهید تا آنان (نیز) از سر دشمنی به نادانی خداوند را دشنام ندهند؛ بدینسان ما کردار هر امتی را (در دیدشان) آراسته‌ایم سپس بازگشتشان به سوی پروردگارشان است آنگاه آنان را از آنچه انجام می‌داده‌اند آگاه می‌گرداند» سوره انعام، آیه ۱۰۸.</ref>. | # '''[[رعایت ادب]] در گفتار و [[پرهیز]] از [[سبّ]] و [[ناسزاگویی]]:''' {{متن قرآن|وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذَلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و به آنهایی که مشرکان به جای خداوند (به پرستش) می‌خوانند دشنام ندهید تا آنان (نیز) از سر دشمنی به نادانی خداوند را دشنام ندهند؛ بدینسان ما کردار هر امتی را (در دیدشان) آراسته‌ایم سپس بازگشتشان به سوی پروردگارشان است آنگاه آنان را از آنچه انجام می‌داده‌اند آگاه می‌گرداند» سوره انعام، آیه ۱۰۸.</ref>. | ||
# '''[[سخن گفتن]] با آنان با [[نرمی]] و [[مدارا]]:''' {{متن قرآن|اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى فَقُولا لَهُ قَوْلا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى}}<ref>«به سوی فرعون بروید که او سرکشی کرده است و با او به نرمی سخن گویید باشد که او پند گیرد یا بهراسد» سوره طه، آیه ۴۳-۴۴.</ref>. | # '''[[سخن گفتن]] با آنان با [[نرمی]] و [[مدارا]]:''' {{متن قرآن|اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى فَقُولا لَهُ قَوْلا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى}}<ref>«به سوی فرعون بروید که او سرکشی کرده است و با او به نرمی سخن گویید باشد که او پند گیرد یا بهراسد» سوره طه، آیه ۴۳-۴۴.</ref>. | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
== [[ادب]] برخورد بامالیات دهندگان == | == [[ادب]] برخورد بامالیات دهندگان == | ||
* [[قرآن کریم]] ضمن | * [[قرآن کریم]] ضمن آنکه پرداخت [[زکات]] را سبب [[پاکی]] و [[طهارت]] [[معنوی]] و [[برکت]] در [[مال]] زکات‌دهندگان<ref>الکشّاف، ج۲، ص۳۰۷.</ref> می‌داند، به [[پیامبر]] {{صل}} سفارش می‌فرماید که با آنان، برخوردی [[شایسته]] داشته باشد و با [[دعا]] و تحیّت برای آنان، به‌گونه‌ای از آنان [[سپاس]] و تشکر شود: {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref> عبارت {{متن قرآن|وَصَلِّ عَلَيْهِمْ}} در ذیل [[آیه]] می‌تواند [[ادب]] برخورد با پرداخت کنندگان [[مالیات]]، و دستورالعملی برای متصدّیان اخذ [[مالیات]] باشد تا ضمن برخورد مؤدّبانه با [[مالیات]] دهندگان، باعث تشکّر از آنها و [[تشویق]] ایشان شود<ref>[[محمد ابوطالبی|ابوطالبی، محمد]]، [[ادب (مقاله)|مقاله «ادب»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>. | ||
== [[ادب]] [[راه رفتن]] == | == [[ادب]] [[راه رفتن]] == | ||