خیبر: تفاوت میان نسخه‌ها

مستحکم‌ترین قلعه از این مجموعه، «نُطاة» بود که از سه [[دژ]] متشکل می‌شد و مهم‌ترین آنها «[[ناعم]]» نام داشت<ref>السیرة النبویه، ج۲، ص۳۳۰.</ref>. در کنار هر دژ، برجی برای [[مراقبت]] ساخته شده بود تا نگهبانانی که در آنها جای دارند بتوانند جریان حوادث خارج قلعه را به داخل گزارش دهند<ref>معجم البلدان، ج۲، ص۵۰۳ و ۵۰۴، چاپ اروپا؛ السیرة الحلبیة، ج۳، ص۳۸.</ref>. به گفته مورخینی که از [[فتح خیبر]] سخن گفته‌اند: در داخل هر دژ یا چاه‌های آب وجود داشت که بخشی از آب لازم را برای [[اهل]] دژ فراهم می‌ساختند یا از طریق راه‌های مخفی که به قنات یا چاه‌ها و چشمه‌های بیرون متصل بودند، آب به داخل قلعه وارد می‌شد و از حیث آب هیچ مضیقه‌ای وجود نداشت<ref>المغازی، ج۲، ص۶۳۸ و ۶۳۷ و ۷۱۳؛ تاریخ الخمیس، ج۲، ص۴۷.</ref>. آذوقه موجود در درون قلعه‌ها هم به اندازه کافی بود و برای [[خوراک]] اهالی قلعه‌ها در مدت طولانی نیز جوابگو بود<ref>[[محمد علی جاودان|جاودان، محمد علی]]، [[جانشین پیامبر (کتاب)|جانشین پیامبر]]، ص۲۱۵.</ref>.

برخی از [[پژوهشگران]]<ref>حسین عمادزاده، مجموعه زندگانی چهارده معصوم{{عم}}، ص۱۶۶.</ref>، زیر عنوان [[غزوه خیبر]]، می‌نویسند: «خیبر نام هفت قلعه سخت و محکم بوده... و ساکنین آن، [[یهودی]] [[عرب]] زبان بودند. نام این هفت حصار [[استوار]] بدین ترتیب بوده: ۱. ناعم ۲. [[قموس]] ۳. [[شق]] ۴. [[نطاق]] ۵، [[سلالم]] ۶. [[وطیخ]] ۷. [[کستیبه]]<ref>به نقل از تاریخ حبیب السیر، ج۲، ص۱۳۱.</ref>.

برخی از نویسندگان فرهنگ‌نامه‌ها نیز گفته‌اند: «خیبر، قلعه‌ای واقع در نزدیکی مدینه، که مقر [[یهودیان]] بود و در آغاز [[ظهور اسلام]]، به دست [[علی بن ابیطالب]] گشوده شد»<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص۹۱.</ref>.