←روش تفضل (نه استحقاق بنده)
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
"[[توبه]]" با توجه به مبنای [[تربیتی]] "بازگشت یا تغییر [[رفتار]]"، میتواند به عنوان دستورالعملی جزئی در فرآیند [[تربیت]] به کار گرفته شود. [[امام سجاد]] {{ع}} در دعای سی و یکم و در عبارت بیست و هشتم آن میفرمایند: "بارخدایا اگر [[پشیمانی]] به سوی تو [[توبه]] است پس من پشیمانترین پشیمانهایم و اگر به جا نیاوردن [[گناه]] تو، [[توبه]] و بازگشت (به سوی تو) است پس من نخستین [[توبه]] کنندگانم و اگر درخواست [[آمرزش]] سبب ریختن [[گناهان]] است پس من به درگاه تو از درخواست کنندگان آمرزشم"<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنْ يَكُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً إِلَيْكَ فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِينَ، وَ إِنْ يَكُنِ التَّرْكُ لِمَعْصِيَتِكَ إِنَابَةً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِيبِينَ، وَ إِنْ يَكُنِ الِاسْتِغْفَارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ}}</ref>.<ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۱۰۳ ـ ۱۰۴.</ref> | "[[توبه]]" با توجه به مبنای [[تربیتی]] "بازگشت یا تغییر [[رفتار]]"، میتواند به عنوان دستورالعملی جزئی در فرآیند [[تربیت]] به کار گرفته شود. [[امام سجاد]] {{ع}} در دعای سی و یکم و در عبارت بیست و هشتم آن میفرمایند: "بارخدایا اگر [[پشیمانی]] به سوی تو [[توبه]] است پس من پشیمانترین پشیمانهایم و اگر به جا نیاوردن [[گناه]] تو، [[توبه]] و بازگشت (به سوی تو) است پس من نخستین [[توبه]] کنندگانم و اگر درخواست [[آمرزش]] سبب ریختن [[گناهان]] است پس من به درگاه تو از درخواست کنندگان آمرزشم"<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنْ يَكُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً إِلَيْكَ فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِينَ، وَ إِنْ يَكُنِ التَّرْكُ لِمَعْصِيَتِكَ إِنَابَةً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِيبِينَ، وَ إِنْ يَكُنِ الِاسْتِغْفَارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ}}</ref>.<ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۱۰۳ ـ ۱۰۴.</ref> | ||
=== روش | === روش تفضل (نه استحقاق [[بنده]]) === | ||
روشی است که بر مبنای اصل بازگشت، قابل [[استنتاج]] است. [[تفضل]] بنا به تعریف [[صحیفه]] یک [[نعمت]] یا [[احسان]] ابتدایی است. [[امام سجاد]] {{ع}} در دعای دوازدهم و در عبارت سوم آن میفرمایند: "[[تفضل]] تو وا میدارد مرا به درخواست از تو؛ به کسی که روی به تو آورد و با [[گمان]] [[نیک]] به سویت آید، زیرا همه احسانهای تو از روی [[تفضل]] است و همه نعمتهایت ابتدایی است"<ref>{{متن حدیث| وَ يَحْدُونِي عَلَى مَسْأَلَتِكَ تَفَضُّلُكَ عَلَى مَنْ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ إِلَيْكَ، وَ وَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ إِلَيْكَ، إِذْ جَمِيعُ إِحْسَانِكَ تَفَضُّلٌ، وَ إِذْ كُلُّ نِعَمِكَ ابْتِدَاءٌ}}.</ref>.<ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۱۰۴ ـ ۱۰۵.</ref> | روشی است که بر مبنای اصل بازگشت، قابل [[استنتاج]] است. [[تفضل]] بنا به تعریف [[صحیفه]] یک [[نعمت]] یا [[احسان]] ابتدایی است. [[امام سجاد]] {{ع}} در دعای دوازدهم و در عبارت سوم آن میفرمایند: "[[تفضل]] تو وا میدارد مرا به درخواست از تو؛ به کسی که روی به تو آورد و با [[گمان]] [[نیک]] به سویت آید، زیرا همه احسانهای تو از روی [[تفضل]] است و همه نعمتهایت ابتدایی است"<ref>{{متن حدیث| وَ يَحْدُونِي عَلَى مَسْأَلَتِكَ تَفَضُّلُكَ عَلَى مَنْ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ إِلَيْكَ، وَ وَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ إِلَيْكَ، إِذْ جَمِيعُ إِحْسَانِكَ تَفَضُّلٌ، وَ إِذْ كُلُّ نِعَمِكَ ابْتِدَاءٌ}}.</ref>.<ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۱۰۴ ـ ۱۰۵.</ref> | ||