حدیث فاطمة بضعة منی: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس نقل‌های مختلف [[حدیث]] {{متن حدیث|فاظمی بضعة منی...}}، [[پیغمبر اکرم]]{{صل}}، [[اذیت]] و [[آزار]]، ناراحت کردن و [[خشمگین]] ساختن دختر گرامی خویش را به منزله اذیت و آزار و [[ناراحتی]] خویش قلمداد نموده‌ و در ادامه [[روایت]] نیز اذیت و آزار و ناراحتی خویش را با اذیت و آزار و [[خشم الهی]] مساوی دانسته‌اند. چنانچه در [[نقلی]] فرموده‌اند: {{متن حدیث|فاطمة بضعة منی فمن ءاذاها فقد ءاذانی و من ءاذانی فقد ءاذی الله}}؛ «[[فاطمه]] پارۀ تن من است؛ هر کس او را بیازارد مرا آزرده و هر کس مرا بیازارد [[خدا]] را آزرده است». <ref>ابن [[ابی الحدید]]، [[شرح نهج البلاغه]]، ج16، ص273؛ [[مجلسی]] [[محمد باقر]]، (١4٠4)، [[مرآة العقول]] فی شرح أخبار [[آل الرسول]]، ج17، ص27.</ref>. برخی از این عبارات [[عصمت حضرت فاطمه]]{{س}} را استفاده کرده‌اند که خود دارای تقریرهای متفاوتی به شرح ذیل است.