←امیرالمؤمنین {{ع}} و دادخواهی
(←منابع) |
|||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[رسیدگی به مشکلات]] [[مردم]] از امور بسیار مهمی است که [[علی]] {{ع}} بر آن تاکید داشت و نهایت [[سعی]] خود را به کار میبرد تا در قلمرو [[حکومت]] او بر کسی ظلمی نرود. اگر اطلاع پیدا مینمود، فردی و یا افرادی مورد [[ستم]] واقع شدهاند، فوراً [[اقدام]] میکرد و عاملین آن را مورد [[عتاب]] و [[سرزنش]] قرار میداد و حتی از [[قدرت]] [[عزل]] میکرد. این نحوه از [[برخورد امام]] {{ع}} با افرادی که در پیرامونش گرد آمده بودند، حاکی از [[عشق]] و علاقه بیش از حد در نهاد [[علی]] {{ع}} برای تحقق [[عدالت]] در [[جامعه]] و از بین بردن [[ستم]]، [[تبعیض]]، [[حقکشی]] و اجحاف بود. [[رفتار]] [[علی]] {{ع}} با توده [[مردم]]، شاکیان و [[ستمدیدگان]]، الگوی [[عدل]] [[اسلامی]] است؛ زیرا هیچگاه [[بینوایی]] را از در خانهاش نراند و بلکه باوقار و [[متانت]] به درد [[دل]] تک تک افراد و [[مظلومان]] گوش فرا میداد و آنگاه برای دادخواهی و [[رسیدگی به مشکلات]] آنها شخصاً وارد میدان میشد. هرگاه میشنید ستمی توسط یکی از عُمّالش بر مظلومی روا داشته شده، سخت برمیآشفت و از غصه اینکه در [[حکومت]] آن حضرت بر [[مسلمانی]] یا [[اهل]] کتابی، [[جور]] و [[تعدی]] صورت گرفته است [[گریه]] میکرد. | [[رسیدگی به مشکلات]] [[مردم]] از امور بسیار مهمی است که [[علی]] {{ع}} بر آن تاکید داشت و نهایت [[سعی]] خود را به کار میبرد تا در قلمرو [[حکومت]] او بر کسی ظلمی نرود. اگر اطلاع پیدا مینمود، فردی و یا افرادی مورد [[ستم]] واقع شدهاند، فوراً [[اقدام]] میکرد و عاملین آن را مورد [[عتاب]] و [[سرزنش]] قرار میداد و حتی از [[قدرت]] [[عزل]] میکرد. این نحوه از [[برخورد امام]] {{ع}} با افرادی که در پیرامونش گرد آمده بودند، حاکی از [[عشق]] و علاقه بیش از حد در نهاد [[علی]] {{ع}} برای تحقق [[عدالت]] در [[جامعه]] و از بین بردن [[ستم]]، [[تبعیض]]، [[حقکشی]] و اجحاف بود. [[رفتار]] [[علی]] {{ع}} با توده [[مردم]]، شاکیان و [[ستمدیدگان]]، الگوی [[عدل]] [[اسلامی]] است؛ زیرا هیچگاه [[بینوایی]] را از در خانهاش نراند و بلکه باوقار و [[متانت]] به درد [[دل]] تک تک افراد و [[مظلومان]] گوش فرا میداد و آنگاه برای دادخواهی و [[رسیدگی به مشکلات]] آنها شخصاً وارد میدان میشد. هرگاه میشنید ستمی توسط یکی از عُمّالش بر مظلومی روا داشته شده، سخت برمیآشفت و از غصه اینکه در [[حکومت]] آن حضرت بر [[مسلمانی]] یا [[اهل]] کتابی، [[جور]] و [[تعدی]] صورت گرفته است [[گریه]] میکرد. | ||
[[نقل]] کردهاند، روزی | [[نقل]] کردهاند، روزی [[سوده دختر عماره همدانی]] به [[شکایت]] از مردی که [[علی]] {{ع}} او را [[مأمور]] جمعآوری مالیاتش کرده بود، به [[خدمت]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} رسید. حضرت با یک [[دنیا]] [[عطوفت]] و مهر از او پرسید: کاری داری؟ [[سوده]] [[شکایت]] خود را مطرح ساخت. [[علی]] {{ع}} بر ستمی که بر آن بانو رفته بود، بگریست و گفت: "بارخدایا! من آن را [[فرمان]] ندادهام تا به بندگانت [[ستم]] روا دارد و حقت را ترک گوید".آنگاه کاغذی از جیب خود درآورد و نامهای بدین مضمون نوشت: "پیمانه و [[میزان]] را کامل کن و به [[مردم]] چیزی را کم نفروش و در [[زمین]] [[فساد]] برپا ننما؛ چون این [[نامه]] من به تو برسد، آنچه را که در [[اختیار]] داری، نگهدار تا کسی که آن را از تو تحویل خواهد گرفت، بیاید"<ref>بحارالانوار، ج ۴۱، ص ۱۱۹.</ref>.<ref>[[غلام سخی حلیمی|سخی حلیمی، غلام]]، [[فرهنگ کوثر (نشریه)|فصلنامه فرهنگ کوثر]]، [[امام علی و دفاع از مظلوم (مقاله)|امام علی و دفاع از مظلوم]]، ص۳۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |