دلایل ازدواج امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳
جز
جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه‍ '
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه‍ ')
 
خط ۱۱۹: خط ۱۱۹:
# روایاتی که در [[فضیلت]] [[ازدواج]] وارد شده و در آنها تأکید شده است که [[ازدواج]]، [[سنت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است و هر کس از آن روی گرداند، از [[پیامبر خاتم|پیامبر]] نیست<ref>ر.ک: محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه، تصحیح و تحقیق: عبدالرحیم ربانی شیرازی، چاپ هشتم: تهران، اسلامیه، ۱۳۷۳، ج ۱۴، باب ۱و ۲ از ابواب مقدمات النکاح و آدابه، صص ۲ - ۹</ref>. [[محدث نوری]] در پاسخ کسانی که می‌گویند: "معلوم نیست [[حضرت حجت]] {{ع}} اولاد و عیال داشته باشد"، می‌نویسد: چگونه ترک خواهند فرمود چنین [[سنت]] عظیمه جد اکرم خود را با آن همه ترغیب و تحریص<ref>تشویق کردن.</ref> که در فعل آن و تهدید و تخویف<ref>برحذر داشتن.</ref> در ترکش شده و سزاوارترین [[امت]] در اخذ به [[سنت]] [[پیامبر خاتم|پیغمبر]] {{صل}}، [[امام]] هر عصر است و تاکنون کسی ترک آن را از خصایص آن جناب نشمرده [است] <ref>میرزا حسین نوری، نجم الثاقب، چاپ نهم: قم، مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۴، ص۴۰۳.</ref>.
# روایاتی که در [[فضیلت]] [[ازدواج]] وارد شده و در آنها تأکید شده است که [[ازدواج]]، [[سنت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است و هر کس از آن روی گرداند، از [[پیامبر خاتم|پیامبر]] نیست<ref>ر.ک: محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه، تصحیح و تحقیق: عبدالرحیم ربانی شیرازی، چاپ هشتم: تهران، اسلامیه، ۱۳۷۳، ج ۱۴، باب ۱و ۲ از ابواب مقدمات النکاح و آدابه، صص ۲ - ۹</ref>. [[محدث نوری]] در پاسخ کسانی که می‌گویند: "معلوم نیست [[حضرت حجت]] {{ع}} اولاد و عیال داشته باشد"، می‌نویسد: چگونه ترک خواهند فرمود چنین [[سنت]] عظیمه جد اکرم خود را با آن همه ترغیب و تحریص<ref>تشویق کردن.</ref> که در فعل آن و تهدید و تخویف<ref>برحذر داشتن.</ref> در ترکش شده و سزاوارترین [[امت]] در اخذ به [[سنت]] [[پیامبر خاتم|پیغمبر]] {{صل}}، [[امام]] هر عصر است و تاکنون کسی ترک آن را از خصایص آن جناب نشمرده [است] <ref>میرزا حسین نوری، نجم الثاقب، چاپ نهم: قم، مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۴، ص۴۰۳.</ref>.
# [[روایات]]، [[دعاها]] و زیارت‌هایی است که در آنها به نوعی به همسر و [[فرزند]] داشتن آن [[حضرت]] تصریح یا اشاره شده است. از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
# [[روایات]]، [[دعاها]] و زیارت‌هایی است که در آنها به نوعی به همسر و [[فرزند]] داشتن آن [[حضرت]] تصریح یا اشاره شده است. از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
## [[شیخ طوسی]] درباره [[غیبت امام مهدی]] {{ع}}، به [[نقل]] از [[مفضل بن عمر]]، روایتی را از [[امام صادق]] {{ع}} را [[نقل]] کرده است که شاید از آن بتوان دریافت که آن [[حضرت]] [[فرزند]] دارد: همانا [[صاحب]] این امر دارای دو [[غیبت]] است: یکی از آن دو چندان به درازا می‌کشد که برخی از [[مردم]] می‌گویند: او مرده است و بعضی می‌گویند: او کشته شده است و عده‌ای از ایشان می‌گویند: او رفته است. تا این که از یارانش جز افراد اندکی، کسی بر امر او باقی نمی‌ماند و از جایگاهش نه کسی از فرزندانش و نه دیگری [[آگاهی]] دارد، مگر همان خدمت‌گزاری که به کارهای او می‌رسد<ref>کتاب الغیبة (طوسی)، ص ۱۰۲؛ بحار الانوار، ج ۵۲، صص ۱۵۲ و ۱۵۳، ح ۵.</ref>. به نظر می‌رسد [[استدلال]] به [[روایت]] یاد شده چندان درست نباشد؛ زیرا [[نعمانی]] نیز در کتاب خود همین [[روایت]] را [[نقل]] کرده است، ولی پایان آن، با آنچه از [[شیخ طوسی]] [[نقل]] شد، متفاوت است و نمی‌توان از آن استفاده کرد که آن [[حضرت]] فرزندی دارد. متن [[روایت]] چنین است: " و از جایگاهش هیچ کس از [[دوست]] و بیگانه [[آگاهی]] نمی‌یابد، مگر همان خدمت گزاری که به کارهای او می‌رسد"<ref>کتاب الغیبه ([[نعمانی]])، باب ۱۰، ص ۱۷۲، ح ۵.</ref>. [[علامه]] [[سید جعفر مرتضی عاملی]] در این زمینه می‌نویسد: با توجه به یکی بودن [[روایت]] از نظر [[طوسی]] و [[نعمانی]] و وجود چنین اختلافی در محل مورد استشهاد، [[روایت]] [[زبور]] قابل [[استدلال]] نیست<ref>سید جعفر مرتضی عاملی، دراسة فی علامات الظهور و الجزیره الخضراء، چاپ اول: بیروت، دار البلاغه، ۱۴۱۲ ه.ق، ص ۲۳۰؛ سید جعفر مرتضی عاملی، جزیره خضرا در ترازوی نقد، ترجمه: محمد سپهری، چاپ سوم: قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۷۷، ص ۲۱۸؛ شیخ محمد تقی شوشتری، الأخبار الدخیله، تصحیح: علی اکبر غفاری، تهران، مکتبة الصندوق، ۱۴۰۱ ه.ق، ج ۱، ص ۱۵۰؛ سید محمد صدر، تاریخ الغیبه الکبری، بیروت، دار التعارف، ۱۳۹۵ هـ ق، ص ۷۰.</ref>. اشکال‌های دیگری نیز به متن [[روایت]] [[شیخ طوسی]] وارد شده است که برای رعایت اختصار به همین مقدار بسنده می‌کنیم<ref>ر.ک: ابوالفضل طریقه‌دار (ترجمه و تحقیق)، جزیره خضرا، افسانه یا واقعیت؟!، چاپ هفتم: قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۲، ص ۲۱۸.</ref>.
## [[شیخ طوسی]] درباره [[غیبت امام مهدی]] {{ع}}، به [[نقل]] از [[مفضل بن عمر]]، روایتی را از [[امام صادق]] {{ع}} را [[نقل]] کرده است که شاید از آن بتوان دریافت که آن [[حضرت]] [[فرزند]] دارد: همانا [[صاحب]] این امر دارای دو [[غیبت]] است: یکی از آن دو چندان به درازا می‌کشد که برخی از [[مردم]] می‌گویند: او مرده است و بعضی می‌گویند: او کشته شده است و عده‌ای از ایشان می‌گویند: او رفته است. تا این که از یارانش جز افراد اندکی، کسی بر امر او باقی نمی‌ماند و از جایگاهش نه کسی از فرزندانش و نه دیگری [[آگاهی]] دارد، مگر همان خدمت‌گزاری که به کارهای او می‌رسد<ref>کتاب الغیبة (طوسی)، ص ۱۰۲؛ بحار الانوار، ج ۵۲، صص ۱۵۲ و ۱۵۳، ح ۵.</ref>. به نظر می‌رسد [[استدلال]] به [[روایت]] یاد شده چندان درست نباشد؛ زیرا [[نعمانی]] نیز در کتاب خود همین [[روایت]] را [[نقل]] کرده است، ولی پایان آن، با آنچه از [[شیخ طوسی]] [[نقل]] شد، متفاوت است و نمی‌توان از آن استفاده کرد که آن [[حضرت]] فرزندی دارد. متن [[روایت]] چنین است: " و از جایگاهش هیچ کس از [[دوست]] و بیگانه [[آگاهی]] نمی‌یابد، مگر همان خدمت گزاری که به کارهای او می‌رسد"<ref>کتاب الغیبه ([[نعمانی]])، باب ۱۰، ص ۱۷۲، ح ۵.</ref>. [[علامه]] [[سید جعفر مرتضی عاملی]] در این زمینه می‌نویسد: با توجه به یکی بودن [[روایت]] از نظر [[طوسی]] و [[نعمانی]] و وجود چنین اختلافی در محل مورد استشهاد، [[روایت]] [[زبور]] قابل [[استدلال]] نیست<ref>سید جعفر مرتضی عاملی، دراسة فی علامات الظهور و الجزیره الخضراء، چاپ اول: بیروت، دار البلاغه، ۱۴۱۲ ه.ق، ص ۲۳۰؛ سید جعفر مرتضی عاملی، جزیره خضرا در ترازوی نقد، ترجمه: محمد سپهری، چاپ سوم: قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۷۷، ص ۲۱۸؛ شیخ محمد تقی شوشتری، الأخبار الدخیله، تصحیح: علی اکبر غفاری، تهران، مکتبة الصندوق، ۱۴۰۱ ه.ق، ج ۱، ص ۱۵۰؛ سید محمد صدر، تاریخ الغیبه الکبری، بیروت، دار التعارف، ۱۳۹۵ه‍ ق، ص ۷۰.</ref>. اشکال‌های دیگری نیز به متن [[روایت]] [[شیخ طوسی]] وارد شده است که برای رعایت اختصار به همین مقدار بسنده می‌کنیم<ref>ر.ک: ابوالفضل طریقه‌دار (ترجمه و تحقیق)، جزیره خضرا، افسانه یا واقعیت؟!، چاپ هفتم: قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۲، ص ۲۱۸.</ref>.
## [[ابوبصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: گویا می‌بینم که [[قائم]] {{ع}} با [[خانواده]] و فرزندانش در [[مسجد سهله]] فرود آمده است<ref>بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷، ح ۱۳</ref>.
## [[ابوبصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: گویا می‌بینم که [[قائم]] {{ع}} با [[خانواده]] و فرزندانش در [[مسجد سهله]] فرود آمده است<ref>بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷، ح ۱۳</ref>.
## در بخشی از [[صلوات]] معروف به ضراب اصفهانی که از [[امام زمان|امام عصر]] {{ع}} [[نقل]] شده و خواندن آن در عصر [[روز جمعه]] سفارش گشته، چنین آمده است: بار خدایا، به او درباره خودش، فرزندانش، شیعیانش، رعیتش، خاصش، عامش، دشمنش و همه اهل [[دنیا]]، عطا فرما آنچه را که دیده‌اش را روشن و دلش را مسرور گرداند<ref>بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۲، ح ۱۴.</ref>.
## در بخشی از [[صلوات]] معروف به ضراب اصفهانی که از [[امام زمان|امام عصر]] {{ع}} [[نقل]] شده و خواندن آن در عصر [[روز جمعه]] سفارش گشته، چنین آمده است: بار خدایا، به او درباره خودش، فرزندانش، شیعیانش، رعیتش، خاصش، عامش، دشمنش و همه اهل [[دنیا]]، عطا فرما آنچه را که دیده‌اش را روشن و دلش را مسرور گرداند<ref>بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۲، ح ۱۴.</ref>.
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش