بحث:حسان بن ثابت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوحسام حسان بن ثابت بن منذر بن حرام خزرجی انصاری نجاری مدنی]] [[اهل]] [[مدینه]] بود<ref>تاریخ التراث العربی ۲/۲/۳۱۱.</ref> و هشت سال قبل از ولادت [[پیامبر]]{{صل}} [[تولد]] یافت.<ref>الغدیر ۲ / ۶۵.</ref> او از [[شاعران]] [[مخضرم]] بود که نیمی از [[عمر]] خود را در [[جاهلیت]] و نیم دیگر را در [[اسلام]] گذراند.<ref>الشعر و الشعراء ۱۹۲.</ref> در سن شصت یا ۶۱ سالگی اسلام آورد<ref>الاغانی ۴ / ۱۳۵.</ref> و در شمار [[صحابه پیامبر]]{{صل}} در آمد<ref>سیر اعلام النبلاء ۲ / ۵۱۲.</ref> و از آن [[حضرت]] [[روایت]] کرده است. افرادی مانند [[سعید بن مسیب]]، [[ابوسلمة]] بن [[عبدالرحمان]]، فرزندش عبدالرحمان و دیگران از او روایت کرده‌اند.<ref>تهذیب الکمال ۶ / ۱۷.</ref> در [[زمان]] خود سرآمد شاعران یثرب بود. [[حسان]] در جاهلیت شاعر اهل مدینه و در زمان [[نبوت]] پیامبر{{صل}}شاعر آن حضرت و پس از آن شاعر [[اهل یمن]] بود.<ref>الاغانی ۴ / ۱۳۵.</ref> گفته‌اند: هنگامی که او اشعاری در [[مدح]] پیامبر{{صل}} می‌‌سرود، [[جبرئیل]] هفتاد [[بیت]] به او کمک نمود.<ref>تهذیب الکمال ۶ / ۲۱.</ref> وی اولین فردی بود که [[جریان غدیر]] را به [[نظم]] در آورد.<ref>الذریعه ۹ / ۱ / ۲۳۷.</ref> گاهی حسان به نزد [[ملوک]] [[غسان]] در [[شام]] می‌‌رفت و آنها را نیز می‌‌ستود. او به سبب [[ترسو]] بودنش، در هیچ [[جنگی]] پیامبر{{صل}} را [[همراهی]] نکرد.<ref>الشعر و الشعراء ۱۹۲.</ref> پیامبر{{صل}}برای وی [[دعا]] کرده و فرمود: تا زمانی که ما را [[یاری]] کنی، مورد [[تأیید]] [[روح القدس]] باشی. وی پس از [[دوستی]] [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}}و مدح آنان، به [[طمع]] [[مال]] [[دنیا]] از [[بیعت با علی]]{{ع}}دست برداشت، تا جایی که آن حضرت را [[سبّ]] نمود و جزء کسانی قرار گرفت که به [[خونخواهی عثمان]] برآمدند.<ref>تنقیح المقال ۱ / ۲۶۴.</ref> [[دیوان]] [[شعر]] اثر وی می‌‌باشد.<ref>کشف الظنون ۱ / ۷۸۵.</ref> سرانجام در آخر عمر [[نابینا]] شد<ref>الشعر و الشعراء ۱۹۲.</ref> و در زمان [[خلافت]] [[معاویه]]،<ref>سیر اعلام النبلاء ۲ / ۵۲۳.</ref> در سال ۵۴ هـ <ref>تاریخ الاسلام ۴ / ۱۹۷.</ref> در مدینه درگذشت.<ref> معجم المطبوعات ۱ / ۷۵۲.</ref> [[زمان]] فوت او را به [[اختلاف]] نقل کرده اند<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۲ / ۲۴۸.</ref>. <ref>[[دانشنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|دانشنامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱، ص۲۴۶.</ref>