←ششم: حجت بودن بر سایر امامان
(←روایات) |
|||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
==== ششم: [[حجت]] بودن بر سایر [[امامان]] ==== | ==== ششم: [[حجت]] بودن بر سایر [[امامان]] ==== | ||
در برخی [[روایات]] | در برخی از [[روایات]] [[اهل بیت]]{{ع}} عنوان {{متن حدیث|حجة الله علی الحجج}} یعنی [[حجت خدا]] بر سایر [[حجت‌ها]] که مراد همان [[امامان معصوم]]{{ع}} است، بر آن حضرت اطلاق شده، در روایتی از امام عسكرى {{ع}} نقل شده كه آن حضرت فرمود:{{متن حدیث|نَحْنُ حُجَجُ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ وَ فاطمةُ حُجةٌ عَليَنا}}، «ما حجّتها و برگزيدگان خدا بر آفريدگانش هستیم و فاطمه، حجّت راستين و پُرشكوه خدا بر ما است»<ref>طیب، تفسير أطيب البيان، ج ۱۳، ص ۲۳۶.</ref>. با توجه به آنکه لزوم عصمت حجت‌های الهی اعم از انبیا و امامان در جای خود به اثبات رسیده است، پس به روشنی می‌توان عصمت هر کسی که در زمره حجج الهی شمرده شود را به اثبات رساند. | ||
علاوه بر آن می‌توان از این [[روایت]] نیز استفاده نمود که می‌فرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي}}<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص۵۱۲.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۲۱-۲۲۳؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۸.</ref> با این دو مقدمه که به تصریح برخی [[روایات]]، حضرت [[فاطمه]]{{س}}، یکی از [[حجج الهی]] است، از طرفی در این روایت تصریح شده که عدم [[شناخت]] [[حجت الهی]] مساوی با [[گمراهی]] و [[ضلالت]] در [[دین]] است، نتیجه روشن است و آن اینکه خود حجت الهی قطعا [[معصوم]] از هر [[گناه]]، [[خطا]] و لغزشی خواهد بود؛ چراکه در غیر این صورت گمراهی دیگران از دین در صورت عدم شناخت و [[تبعیت]] از او، معنا نخواهد داشت. | |||
==== هفتم: [[لزوم معرفت]] آن حضرت برانبیای [[سلف]] ==== | ==== هفتم: [[لزوم معرفت]] آن حضرت برانبیای [[سلف]] ==== | ||