ظلم‌ستیزی در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

تلاش‌های حق‌طلبانه و باطل‌ستیزانه و آگاهی‌بخش [[فاطمه]] {{س}} به آنچه بدان اشاره رفت محدود نمی‌شود. [[سکوت]] او در برابر سران [[حکومت]] و [[تصمیم]] وی مبنی بر اینکه هرگز با آنان سخن نخواهد گفت<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۶، ص۴۶؛ ج۱۶، ص۲۱۴.</ref>، رویگردانی از آنان و پاسخ ندادن به سلامشان<ref>الامامة و السیاسة، ج۱، ص۳۱؛ بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۰۳.</ref>، [[سخنرانی]] در بستر [[بیماری]] در جمع [[زنان]] [[مهاجر]] و [[انصار]] که به [[عیادت]] او آمده بودند<ref>ر. ک: احتجاج، طبرسی، ج۱، ص۱۴۶ - ۱۴۹؛ کشف الغمة، ج۱، ص۴۹۲ - ۴۹۴.</ref>، [[وصیت]] به [[تجهیز]] و [[دفن]] شبانه و<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۵۹ و ۱۸۲ - ۱۸۳.</ref>... از دیگر اقدامات آن [[حضرت]] در راه اهداف یاد شده است و ما به لحاظ رعایت اختصار از توضیح آنها خودداری کردیم.<ref>[[علی رفیعی|رفیعی، علی]]، [[درآمدی بر سیره فاطمی (کتاب)|درآمدی بر سیره فاطمی]]، ص ۱۲۲.</ref>

یکی از [[آثار دوستی]] و [[دشمنی]] در [[راه خدا]] عدالت‌گرایی و ظلم‌ستیزی است. بر این اساس، [[انسان]] عدالت‌گرا و [[ظلم‌ستیز]] همواره طرفدار [[فکر]]، [[مکتب]]، [[حزب]] و گروهی است که عدالت‌گر و ظلم‌ستیز باشد. در سخنان و [[سیره]] فاطمی، شواهد بسیاری بر وجود این [[خصلت]] در آن [[حضرت]] در [[کامل‌ترین]] شکل و مرتبه به چشم می‌خورد.